5 มกราคม 2552 22:21 น.

ความรัก...มาจากไหน..

มาเรียณัฐ

รู้สึกลึกลึกคล้ายคล้าย
เจ็บแปลบ แปลบแอบในกายหวิวไหว
รู้สึกลึกลึกข้างใน
ไม่รู้มาจากไหนรู้สึกจริง
     เรียกว่าความรักใช่หรือเปล่า
ที่ได้แต่เฝ้าคร่ำครวญอย่างผู้หญิง
จะทำสิ่งใดแสนอยากเย็นระแวงวิง
เหตุไฉนใยประสบและพบเจอ
     เกิดขึ้นมาอยู่ที่ตรงหัวใจใครรู้บ้าง
แม้นเหินห่างให้เห็นเป็นคิดเสมอ
อยากอยู่อย่างใกล้ชิดกับเธอ
ได้แต่เพ้อพร่ำนึกรู้สึกใจ
    ความเอยความรัก
เริ่มประจักษ์มาเนิ่นนานขนาดไหน
แรกเริ่มก่อกองพองหัวใจ
ตอนนี้เหมือนไฟไหม้สรวง...หวงเธอ...				
5 มกราคม 2552 20:49 น.

โดดเดี่ยว...

มาเรียณัฐ

ตรงนี้ที่เดี่ยวเดี่ยวคนเดียว
ไม่กินไม่เที่ยวไปไหน
ไม่อยากพบไม่อยากเจอใคร
แค่อยากอยู่กับใจของตัวเอง
      เคยคบเคยมีคนรักห่วงหา
เคยไว้ใจมามากแล้วมิมีเจ๋ง
แค่หลอกบอกรักร่ำพร่ำเป็นเพลง
ให้คนเก่งอย่างเธอเพ้อวันวัน
      ที่ว่าเพ้อละเมอพก
มิใช่ร้องดังนกร้องรักนั่น
แค่เธอมองร้องรักร้อยพัน
มิได้ใส่ใจฉันอย่างจริงใจ
     จึงโดดเดี่ยวเดียวดายดีกว่า
อย่าหมายมาต่อคารมใจใส
ไม่มีย้อนป้อนรักแม้กับใคร
จะอยู่อยู่ไปวันวันฉันคนเดียว				
5 มกราคม 2552 19:19 น.

ใจเหงา

มาเรียณัฐ

เคยมีคนเข้าใจ
แม้ห่างเพียงใดใจถวิล
โทรศัพท์มาหาเป็นอาจินต์
แต่ตอนนี้สิ้นเสียงเคียงเคย
         คงมีใครคนใกล้ถูกใจกว่า
คนห่างที่เคยห่วงหาก็พลันเฉย
คนใกล้ที่ได้ขิดขมคงสมเอย
จึงละเลยไม่สนคนแสนไกล
               เราต่างกันราวฟ้ากับดิน
ฉันคนนี้ที่ไม่ชินเที่ยวให้
กลางคืนเธอชอบคนร้องเพลงร่ำไป
คงเอาอกเอาใจสมกันดี
         ทนเหงาหงอยอย่างนี้ดีแล้ว
แม้จืตใจแผ่ว แผ่วระโหยนี่
จะเก็บความทรงจำที่มี
ไว้เป็นเพื่อนที่คอยปลอบโยน				
4 มกราคม 2552 13:25 น.

ลืม

มาเรียณัฐ

ลืมแล้วหรือไร
ว่าเคยห่วงใยโทรหา
ลืมแล้วหรือว่ามีคนไกลห่วงหาทุกวันวี่
ลืมแล้วลืมไปให้สิ้นนะคนดี
ต่อแต่นี้จะไม่มีใจให้ลืมเลือน
ลืมให้หมดสิ้น
อย่าได้ถวิลหา
ลืมเลือนแม้เป็นเพื่อนไม่นำพา
ลืมแล้วและลืมลา...จากไป
จะลืมว่าเคยห่วงหวง
จะลืมว่าเคยควงเดินเล่น
จะลืมเธอเพราะเท่าที่เห็น
เธอเองเป็นฝ่ายทำให้จำลืม				
3 มกราคม 2552 21:52 น.

สับสน

มาเรียณัฐ

คิดแล้วคิดอีก
ถูกหรือผิดที่คิดมากขนาดนี้
คิดไตร่ตรองสนองใจให้รักดี
คิดแล้วมีความรู้ต่อสู้ไป
       คิดแล้วคิดอีก
จะหลีกหนีหรือหายไปไหน
จะดีจะด้อยอย่างไร
จะคิดใหม่ให้ใจใคร่ครวญ
       วันเวลาก็ผ่านมามากแล้ว
คงไม่แคล้วไตร่ตรองนึกหวน
คิดทีไรให้ใจรัญจวน
ว่าเราควรเป็นไปอย่างไรกัน
       รอเวลาพาให้ใจสันต์สุข
รอเวลาผาสุกให้สร้างสรรค์
รอเวลาที่จะมีราตรีสัมพันธ์
รอเวลาแห่งนั้นฝันรื่นชื่นใจ
       บางทีสับสนจนใจหาย
และสุดท้ายก็คิดแล้วคิดใหม่
ความสับสนวนเวียนวาย
เอายังไงมาบอกใจให้สั่งที				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟมาเรียณัฐ
Lovings  มาเรียณัฐ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟมาเรียณัฐ
Lovings  มาเรียณัฐ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟมาเรียณัฐ
Lovings  มาเรียณัฐ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงมาเรียณัฐ