21 กันยายน 2548 04:19 น.
มาลียา
River SiDe mOoN
What a nice moon,
descended from the afternoon,
Shining with all its might,
For the whole night.
Glowing yellow ,
For all i know,
In the little boat i know,
Down the river i row.
Siting by the riverside,
The whole night,
Hugging my partner with all my might,
Staring at the stars that comes out at night.
๐โพยมจันทร์กระจ่างฟ้า..งามไฉน
คืบค่ำจากวันใน...........คติพ้น
ทาบแสงแจ่มเจิดไกล....สามพิภพ
มิหน่ายแรงล้าล้น..........เพียบพร้อยจรัสเพียร ฯ
๐อร่ามเรืองแอร่มหล้า...เฉิดฉัน
ระย้ายับถักสัมพันธ์.......เลียบห้วง
เคียงเรือล่องชมจันทร์....คืนจรัส
พายแผ่วจึ่งจ้ำจ้วง.........ขับเข้าเงาหาย ฯ
๐ผ่อนสายผ่านเหน็บด้วย..รำเพย
ลมแว่วคำรักเลย.........ล่วงแล้ว
คงมิเช่นเห็นเคย..........คลอมาส
เดือนโอบดาวดวงแก้ว..กล่อมร้างแรมหาว ฯ
๐คราวเวหาสลับเรื้อง...รอยเดือน
ใจจึ่งวางใจเลือน........ล่องคุ้ง
มิถึงฝั่งเสมือน..........เสมอฝาก
ฝากส่งถ้อยรักฟุ้ง......ทัดห้วงหทัยเรียม ฯ
18 กันยายน 2548 12:15 น.
มาลียา
เปล่า
ฉันไม่ได้เสียใจ
แค่น้ำใสใสไหลอาบหน้า
ฉันไม่เสียดายสิ่งที่ผ่านมา
แค่ร้อนผ่าวนัยตาเท่านั้น
เปล่า
ฉันไม่ได้นอนคิดถึงเธอ
ฉันไม่ได้พร่ำเพ้อละเมอฝัน
แค่มีเธอในลมหายใจทุกทุกวัน
มันแค่นั้น แค่นั้นจริงจริง
สารภาพ
ฉันรักเธอหมดใจ
แต่ไม่ได้มีความหมายว่าทุกสิ่ง
ชีวิต ศักดิ์ศรี ความเป็นลูกผู้หญิง
ฉันยังคงหยิ่งและทรนง
สารภาพ
ฉันรักเธอเกินจะเอ่ย
และยังเคยรักเกินจะหลง
แต่วันคืนไม่อาจทำให้เธอซื่อตรง
และฉันคงหมดกำลังจะรั้งเธอ
16 กันยายน 2548 03:32 น.
มาลียา
ดึกดื่นฟ้า........มัวแสง
จืดจึ่งแจง.......ระลึกเจ้า
ทะเลคลื่นแคลง..คลอหาด
น้ำกระเซ็นเคล้า...ปวดใจ แสลงใจ
แลขนาบหล้า.....สุดไกล
หมายเห็นใจ......หนึ่งนั้น
ข้ามเขาไศล.......อรรณพ
ไร้ดวงดั้น.........ฤลืม เลือนลืม
ระลอกเล่าแล้ว....ระลอกเลย
คลื่นไป่เคย.......ฝากช้ำ
เพียงคนเชย.....ชมผ่าน
ร้อยระลอกย้ำ....รวดรอย ร้าวรอย
ระคนหน่ายท้อ...คิดถึง
เยือนค่ำคะนึง.....เสียดเค้น
กระแสสินธุ์จึง....ระรินปลอบ
ธารรื้นเร้น..........ร่วงโรย รักโรย
12 กันยายน 2548 03:05 น.
มาลียา
๐เนื่องดาวนับดื่นด้น.....หน่ายเดือน
แววลับวาวรายเลือน.....รวิร้าง
รัตติรจน์ตรับเตือน.......บุหลันต่าง คืนนอ
ภาสส่องเพียงแสงสร้าง..เพียบสร้อยเพียรสนาน ฯ
๐ผ่านกาฬปักษ์จิตแจ้ง..สัญญา
หนอเล่าแรมวาจา.........เจื่อนแคล้ว
คอยเปล่ามาสมุสา........เฉกมนุษย์
ฤๅพบโลกใหม่แล้ว........จึ่งร้างรัศมี ฯ
๐เดือนด้อยด้วยไถ่ท้น....ทุกข์ถาม
ถ้อยเท่าแทนรักราม........แรกรู้
ฟ้าเฟือนฟากเคยคาม.......คู่เขต
กลายกลับเก่าพลัดผู้........เพริศพร้อยพรายเพรา ฯ
๐หากเหิรวิหคข้าม.........จักรวาล
ดังนึกในวิมาน..............วาดนั้น
หมายตามติดทุกสถาน...จันทร์สถิตย์
เชยคู่ขวัญเคียงครั้น.......โชคสิ้นวาสนา ฯ
บุหลันแรม
4 สิงหาคม 2548 17:10 น.
มาลียา
๐ฟ้างามคืนค่ำโพ้น................บ่หวน
นั่งนับจันทร์รัญจวน...............จวบเช้า
ล้อโคลงเล่นคำครวญ..............คะนึงบท
คงบ่หันใฝ่เฝ้า........................เช่นนั้นเป็นมาฯ
๐เวลาผ่านผ่านแล้ว...............รักเอย
ทรวงซ่านจูบจากเชย..............จืดแล้
กาลหนอช่างรำเพย................จำเปลี่ยน
ใจนั่นหากเห็นแท้..................ต่างแม้นวารวัน ฯ
๐สุขเสมอกลับร้าง..................แรมรา
ดาวต่ำใยโสภา....................อย่างนั้น
รักก็เช่นดารา........................มิแผก กันนอ
ยังงดยังงามครั้น....................มืดฟ้าสนิทแข ฯ
๐ดวงแดคงดับม้วย................เมื่อลม สิ้นเฮย
รักจึ่งดับเสพสม......................สลักสิ้น
ชีพฤๅจักต้องตรม...................ด้วยสวาท
เพียงห่วงหาด่าวดิ้น.................ไป่ท้นทรมาน ฯ
หน้าส่วนตัว
1029
