2 มกราคม 2550 14:17 น.
มาร์ท
อยากให้เธออยู่ตรงนี้
เป็นเพื่อนที่แสนดีข้าง ๆ ฉัน
มีความรู้สึกดี ๆ มาแบ่งปัน
เป็นกำลังใจให้กันและกันตลอดไป
วันเกิดของเธอในปีนี้
ฉันก็มีความรู้สึกดี ๆ มามอบให้
อยากให้เธอช่วยดูแลด้วยหัวใจ
หากมีใจช่วยเก็บไว้ให้ดี ๆ
ฤดูกาลผันผ่าน
อาจเปลี่ยนวันวานตามไปได้
แต่ตราบใดที่ภาษายังไม่เปลี่ยนไป
คำว่า "เพื่อน" เขียนอย่างไร
ความหมายย่อมเหมือนเดิม
ไม่มีเงินเป็นล้านมาส่งให้
มีแต่ใจกับตัวร่วมผสม
ฝากความสุขพร้อมกับความรื่นรมย์
ให้ชื่นชมยินดีปีใหม่เอย
ส่งความสุขมาเผื่อเธอ
ขอให้เจอะเจอแต่ความสมหวัง
กับความรักที่มีให้อย่างจริงจัง
ขอให้เธอสุขสมดังฝันที่ตั้งใจ
Happy Birthday นะคนดี
รู้ว่าวันนี้..เธอคงสุขสันต์
เพราะมีใครบางคน happy ด้วยกัน
พร้อมกับของขวัญที่เธอพอใจ..
ไม่ได้จะวุ่นวายกับเธอหรอก
แค่อยากบอกให้เธอรู้เอาไว้
จะวันเกิดวันนี้ - - หรือวันอื่นต่อๆ ไป
เธอยังมีความห่วงใย - - จากใครบางคน
2 มกราคม 2550 14:10 น.
มาร์ท
ในความไกลห่าง
ความอ้างว้างนั้นยาวยืน
ครอบคลุมทุกค่ำคืน
ทั้งหลับตื่น ทุกลมหายใจ
ไม่ใช่ขาดเธอแล้วโลกดับ
แต่ถ้ามีเธอโลกจะกลับเป็นแจ่มใส
ไม่ใช่ห่างเธอแล้วจะขาดใจ
แต่ถ้ามีเธอคอยห่วงใย
ก็จะดี กับหัวใจ มากกว่ากัน
ก็เคยคิดอยากให้มีคนคอยปลอบ
ชอบนะชอบให้มีใครอยู่ใกล้ ๆ
คิดนะคิดอยากให้เธอคอยปลอบใจ
คอยห่วงหา คอยห่วงใย ให้อาทร
ดีใจที่เป็นคนหนึ่ง
ที่เธอนึกถึงในวันอ่อนล้า
มีสองมือคอยเช็ดน้ำตา
อยากให้เธอรู้ว่า ฉันพร้อมจะเข้าใจ
วันใดเธอยังสุขสันต์
ไม่จำเป็นต้องนึกถึงฉันก็ได้
แต่หากเมื่อครั้งที่เธอเศร้าใจ
มาร้องไห้ใกล้ๆฉันก็พอ
30 ธันวาคม 2549 17:49 น.
มาร์ท
แม้จะเจ็บมากมายสักเพียงไหน
ก็ไม่ขอร้องไห้ให้เธอเห็น
จะไม่ขอฟูมฟายเกินจำเป็น
จะไม่ขอให้เธอเห็น..ความอ่อนแอ
ในคืนเหงาแหงนมองดาวที่เกลื่อนฟ้า
ดูสิหนาดวงดาวยังมีเพื่อน
อันตัวเราข้างกายช่างลางเลือน
ไม่มีเพื่อนใส่ใจโอ้..อายดาว
นั่งมองเปลวเทียน
ที่มันลุกเวียนมอดไหม้
เป็นความเงียบเหงาของแสงไฟ
ซึ่งไม่มีใครแลเห็นมัน
หัวใจกับเปลวเทียน
จึงเวียนกันแอบร้องไห้
เปลวเทียนค่อย ๆ หมดไป
แต่เหงาในใจกลับเติมเต็ม
เก็บใจดวงเหงา ๆ ใส่ลิ้นชัก
เก็บความรักที่ผิดหวังเพราะยอมแพ้
ความรู้สึกที่ไม่เคยมีใครแคร์
เก็บมาล็อคใส่กุญแจแล้วปิดตาย
จะเหลือแต่หัวใจที่ตายด้าน
จะเหลือเพียงดวงวิญญาณไร้ความหมาย
จะเหลือเพียงทุกข์ระทมที่ข่มกาย
จะไม่ยอมให้ใจใครอีกเลย
ท้องฟ้ายังกว้างกว่าเก่า
เส้นขอบฟ้าเส้นบาง ยังกางกั้น
ความรู้สึกห่วงหา คนผูกพัน
ยังวนเวียนอยู่ตรงนั้น...ที่หัวใจ
...ผืนน้ำและแผ่นฟ้า
สุดสายตาที่เหมือนว่าจะชิดใกล้
แต่ความจริงคือสองสิ่งที่ห่างไกล
ไม่เคยใกล้กันได้เลยสักครา
ท้องฟ้ายังกว้าง กว่ากว้าง
หัวใจที่เบาบางยังอ่อนล้า
ความรักระหว่างเราที่เป็นมา
"เราผูกพันกันจริง"หรือว่า...
...เป็นความใกล้ แค่น้ำกับฟ้า...ไม่แน่ใจ
30 ธันวาคม 2549 17:43 น.
มาร์ท
หากเธอยังมีหัวใจข้างในนั้น
คงไร้ความรู้สึก
เธอจึงไม่เคยผูกพันกับใครล้ำลึก
เธอคงไม่เคยรู้สึกว่ารักใคร
เก็บคำว่ารักของเธอไว้
เพราะมันมีค่ากับเขาคนนั้น
เก็บเอาไว้ให้ใครที่ต้องการมัน
สำหรับฉันคำว่า"รัก"นั้น
มันก็สำคัญ แต่ฉันคงตีความหมาย
ได้แค่เพื่อนเท่านั้นเอง
ทะเลงามยามค่ำดูล้ำลึก
ความรู้สึกซ่อนไว้ใครจะเห็น
ใต้สายน้ำนิ่งเงียบดูเยือกเย็น
อาจลำเค็ญสุดครืนคร่ำด้วยน้ำตา
น่าจะแน่ใจตัวเองเสียก่อน
แล้วค่อยมาทำอ่อนโยนอ่อนหวาน
คำพูดของเธอเคลือบด้วยน้ำตาล
แท้เป็นคำหวานที่อาบด้วยยาพิษของเธอ
ขอเพียงในใจมีเธออยู่
ไม่จำเป็นต้องเคียงคู่หรือพบหน้า
เพียงมีเธอในใจก็อบอุ่นศรัทธา
แม้เธอไม่รักตอบมาก็สุขใจ
29 ธันวาคม 2549 21:49 น.
มาร์ท
อยากอยู่เพียงลำพังสองใจ
ฉันจะกอดเธอไว้ให้นาน
แต่ติดที่เวลาหมุนผ่าน
ผ่านมาให้เราจากกัน
ดอกคูณคูณดอกอยู่เต็มต้น
เหมือนแกล้งคูณความหมองหม่นให้คนผิด
คูณอาทรห่วงหาเป็นยาพิษ
ฆ่าให้ตายทีละนิดทีละนิดเมื่อคิดถึง
เป็นความจริงที่เหมือนฝันอันยิ่งใหญ่
เธอผ่านมาให้ผูกพันในวันหนึ่ง
คนหัวใจแตกหักได้พักพึ่ง
และซึมซับความซาบซึ้งซึ่งห่วงใย
เธอให้..ให้และให้เกินใจคาด
จนฉันขลาดที่จะรับกับการให้
อาจเป็นคนว่างเปล่าเหงาเกินไป
จึงไม่มีอะไรจะให้แทน
กลัวเหลือเกินกลัวเธอผิดหวัง
จึงต้องสั่งหัวใจให้หนักแน่น
ด้วยความดีที่ปรากฎยากทดแทน
ความอบอุ่นก็มากแสนแห่งราคา
สุดท้ายยังซ่อนเร้นความเป็นฉัน
เหมือนไม่เห็นความผูกพันอันมากค่า
ค่อย ๆ เดินออกห่างอย่างช้า ๆ
ปล่อยน้ำตาให้รินไหลอย่างเบา ๆ
เพราะรักมากจึงเงียบหายเหมือนตายจาก
แม้ใจอยากจะมาหาเวลาเหงา
ดอกคูณร่วงลงแล้วอย่างแผ่วเบา
เจ็บและเศร้า..หัวใจเอย..ไม่เคยลืม
หน้าส่วนตัว
1319
