23 มิถุนายน 2552 11:40 น.
มารแมงมุม
ไกลเกินฝันชั่วนิรันดร์
ความจริงมีอยู่รู้แจ้ง
ดุจแสงตะวันวันใหม่
แต่กับชีพฉันฝันไป
แสนไกลเกินเอื้อมเอือมระอา
จึงยอมพร้อมรับสดับรู้
กึ่งอยู่ในฝันรำพันหา
ไกลเกินกระวีกระวาดยาตรา
ไขว่คว้าแค่เงา...เหงาทรวง
คนนอก...นอกใจ...ไร้ค่า
เหว่ว้าบางหนปนเป็นห่วง
โทษใครเค้าทำย้ำลวง
ติดบ่วงบอบช้ำไร้คำลา
ถามใจอย่างงงงงสงสารไหม
บอกว่าไม่ย้ำคำสมน้ำหน้า
เธอเล่นเธอเลือกเธอมายา
ฉันบ้าเต้นต่อพอเพียง
ฉันหยุดคืนสู่ฉันวันนี้
ในที่ของฉันมันไร้เสียง
แค่กรวดทรายระคายจิตคิดลำเอียง
หัวใจเที่ยงตรงพอขอคืนใจ
ตื่นจากความฝันวันนี้
ฉันมีความงามความยิ่งใหญ่
ใช่หลง...เชื่อมั่นฝันไป
คือใคร...ฉันหรือคือคนจริง
โกรธไหมไม่โกรธไม่โทษถือ
เกลียดหรือ...ไม่เกลียดเธอยังเย่อหยิ่ง
คำอภัย สะกดยากจากใจจริง
กรวดน้ำทิ้งพร้อมเขียนฟ้า อย่าสุขเลย