30 ตุลาคม 2552 08:45 น.

หนาวแรก

สุดท้ายไอฝนพ้นผ่าน
วันวารผ่านไปใจหาย
หนาวแรกแหวกฟ้าท้าทาย
จบปลายฝนแล้วแก้วตา

ไม่มีปุยฝ้ายทายทัก
ต้นรักข้างเรือนเบือนหน้า
ลมแล้งในหนาวร้าวลา
จูบฟ้าสั่งดินสิ้นกัน

วูบแรกลมหนาวคราวเยือน
ก็เหมือนวิโยคโศกศัลย์
หนาวลมห่มผ้าคว้าพลัน
ผ้านั้นไม่อุ่นคุ้นเคย

คิดถึงเนื้อนุ่มรุ่มร้อน
จากจรพร้อมฝนหม่นระเหย
ที่เคยเริงรื่นชื่นเชย
ละเลยจากไกลไร้ตน

กอดอกฟกช้ำร่ำไห้
ร่ำไรครางครวญป่วนป่น
หนาวใจไร้ใจในคน
หมองหม่นลมหนาวผ่าวมา

กระทงใบตองรองรับ
ประดับดอกไม้ไห้หา
แต้มด้วยรอยช้ำน้ำตา
ลอยมหาชเลเห่ครวญ

รอฝนวนกลับนับหนึ่ง
ซาบซึ้งเก็บไว้ไห้หวน
หนาวเนื้อหนาวใจรัญจวน
หนาวนวล...ยวนสวาทขาดลอย