29 มกราคม 2551 10:14 น.
มารแมงมุม
ไม่เคยคาดไม่เคยคิดจะผิดพลาด
เพียงภาพวาดใช่ภาพจริง...นิ่งได้หรือ
หลงมายาหลงรูปงามคำล่ำลือ
ฉันจะรื้อสายสัมพันธ์ในวันลา
ถามว่ารักหรือหลงยังสงสัย
ถามหัวใจในวันเหงาเศร้าโหยหา
ถามแล้วเจ็บยังคงถาม...ความเป็นมา
ถามย้ำว่าทำไมและทำไม
เป็นคำถามปลายเปิดเกิดจากเหตุ
จับสังเกตเธอไม่รัก...เหมือนผลักไส
ไม่รักคือไม่รัก...หักเยื่อใย
ถามมากไป ยิ่งเจ็บ...เก็บไว้จำ
ความผิดพลาดน่าสังเวชเศษความรัก
เพราะเชื่อนักความซาบซึ้งจึงถลำ
เชื่อในความเป็นคนโดนกระทำ
ใช่ครวญคร่ำ...แค่ครุ่นคิด พินิจตรอง
หากถามต่ออีกสักคำย้ำอีกหน
สำหรับคนของใจ.ใช่...หม่นหมอง
แต่ยังมีสายใยในครรลอง
แม้จะต้องเอ่ยคำบอกอำลา
แค่คาดผิดคิดพลาดประมาทบ้าง
แต่หนทางยังงดงามตามคุณค่า
ขอบคุณเธออีกหนปนน้ำตา
เอ่ยคำว่าลาจากพรากชั่วกาล
6 มกราคม 2551 22:28 น.
มารแมงมุม
เฉกเช่นดังแสงรุ้ง ... ณ.เวิ้งวุ้งที่กลางหาว
ทอแสงระยับพราว ... เป็นแสงทองคอยส่องทาง
แสงดับลับเลือนไป... ครรลาไกลใช่เหินห่าง
แสงรุ้งไม่จืดจาง ... ยังเจิดแจ่มกลางกมล
ยังเป็นแสงศรัทธา ... ในอุราแห่งผองชน
ส่งเสด็จจรดล .... ประทับไว้ในรอยจำ