14 พฤษภาคม 2550 21:59 น.
มารแมงมุม
คนพูดคำว่ามา"สมานฉันท์"
เหมือนคำขวัญดูโก้ โถ...ขลาดเขลา
เพราะ ท่าน พูดอยู่ไกล.หมายแบ่งเบา
ไม่แยกเรา เป็น...ฉัน และเป็น เธอ
เพียงลมปากฝากกลิ่นบินลงใต้
หมายเป็นไทย ดำรง ยืนยงเสมอ
รัฐนาวา อธิปไตย ไทยเลิศเลอ
ยังคงเพ้อสันขวานมิรานลง
หากชีวิตแลกชีวิต...คือผิดพลาด
เป็นอีกหน้าประวัติศาสตร์ที่พลาดหลง
หลายชีวิตในหน้าที่ที่ปลิดปลง
เหมือน สำคัญมั่นคงคือความตาย*
(*จากเพลงคนกับควาย)
คนที่ตายหายลับกลับไม่ได้
ผดุงไทยยุติธรรม.ย้ำความหมาย
เขาอยาก อยู่ ใช่อยาก...ห่างจากกาย
โดนทำร้ายทารุณกรรมถูกย่ำยี
ปูนบำเหน็จเหรียญตราว่ากล้าหาญ
เงินเป็นล้านแทนค่าในหน้าที่
สันติภาพ สันติธรรมกระทำดี
เพิ่มทวีหลายเท่ารับเอาไป
สมานฉันท์ให้ศัตรูดูขบขัน
พร้อมเย้ยหยันเข่นฆ่าไม่ปราศรัย
เชื่อผู้นำว่าชาติ..ขจัดภัย
เชื่อไม่ไหวรันทดสุดกดดัน
อีกกี่ศพกี่ชีวิตคิดไม่ถึง
ไร้ที่พึ่ง...โหยไห้...สิ้นไร้ขวัญ
กี่ล้านหยดน้ำตาสารพัน
เลือดเนื้อนั้นกองท่วมเกินร่วมมือ
มิอยากเชื่อคำว่าสมานฉันท์
ตายรายวันยังอยากเห็นเช่นนั้นหรือ
มีถ้อยคำเอ่ยสยบกลบเสียงลือ
ผู้นำคือคนบั่นขวานให้รานรอน
****************
หรือจะรอพี่น้องไทยให้ลุกฮือ
เถิด! จะยื้อ "สมานฉันท์" ฟาดฟัน คืน
**********************
(กู จะยื้อ สมานฉันท์ ฟาดฟัน มึง)
12 พฤษภาคม 2550 13:53 น.
มารแมงมุม
ในแสงตะวัน
ในสายัณห์อันอบอุ่น
ในรสกาแฟอันหวานละมุน
และกระตุ้นด้วยรอยทางแม้ห่างไกล
ในรอยยิ้มยามแย้มที่แช่มชื่น
ในรสขื่นบางคราพาหวั่นไหว
วัดย่างก้าวของชีวันกันอย่างไร
นานแค่ไหน...กับรอยจำที่ย้ำทรวง
ความรักเอยเป็นอย่างไร
เป็นไฉนในรูปแบบแอบเป็นห่วง
มีคำถามค้างใจไว้ถามทวง
ดาวบางดวงทอประกายในดวงตา
ฤดูกาลความรักเกินหักห้าม
ฤดูจำหวามไหวในเล่ห์เสน่หา
วางแผนรัก...วางหัวใจ...ในมนตรา
หญิงชายพากันสร้างทางหัวใจให้งดงาม