16 เมษายน 2550 12:19 น.
มารแมงมุม
สายลมพัดผ่านทรายในคืนหนาว
แม้ปวดร้าวยังเปี่ยมสุขยังห่วงหา
แม้มิอาจไปพบเธอเจออีกครา
อยากสัญญาอยากห่วงใยแต่ไกลเกิน
มองฟ้าแล้วจูบฟ้าในคราค่ำ
ดื่มด่ำระลึกไว้ไม่เคยห่างเหิน
เจ้านางฟ้าเราเจอกันสายไปใช่บังเอิญ
ยามนี้เดินไกลห่างช่างอาลัย...
แต่แอบเร้นความฝันอันน้อยนิด
และแอบคิดการพบกันในวันใหม่
เธอกับฉันไกลกาย...หมายดวงใจ
ทางที่ใครมองไม่เห็น...ฉันเห็นมัน
ฉันเห็นเธอในนิยามความทรงจำ
ยังตอกย้ำด้วยความรักสลักมั่น
ไม่เคยรู้สึกเช่นนี้ชั่วชีวัน
เป็นนิรันดร์ตลอดกาลหวานเพื่อเธอ
เมื่อเราได้พบกันในวันหน้า
พร้อมศรัทธาทั้งมวลล้วนเสนอ
อย่าได้ถามถึงความรักภักดีเธอ
คงเลิศเลอเทียบเท่าก่อนเก่ามา
ขอให้ฉันทำหน้าที่ที่หนักนัก
เธอจงพักผ่อนใจไม่ห่วงหา
ไปไหนไหนจะหวนคืนชื่นชีวา
จันทร์จูบฟ้าคราใด...ใจยังจำ
.........................................
ไม่ไปแล้วไปลับดับชีวา
รอคืนฟ้าจูบจันทร์เจ้าก้าวเท้าคืน
9 เมษายน 2550 23:01 น.
มารแมงมุม
(คิดจะ)เขียนกวีเลี้ยงชีพตีบและตื้อ
คนไม่ซื้อไม่อ่านต่อสานฝัน
ล้มโครงการเขียนขายละลายพลัน
ความเชื่อมั่นลดน้อยถอยลาไกล
จึงต้องเขียนบทกวีที่เรารัก
ด้วยตระหนักความจริงอันยิ่งใหญ่
ยังต้องกินต้องอยู่สู้กันไป
เว้นวรรคไว้เขียนยามว่างอย่างมืดมัว
เหมือนเขียนเพื่ออ่านกันเองแม้เก่งกาจ
น่าอนาถวงวรรณฝันสลัว
กวีเถื่อนอหังการหวั่นและกลัว
ยังระรัวไหวสะทกอกสะเทือน
คิดเขียนเองพิมพ์ขายหมายเผยแพร่
ก็ได้แต่ยิ้มแหยแหยแย่แล้วเพื่อน
ได้คำตอบกับใจไม่ต้องเตือน
(เป็น)กวีเถื่อนไร้เงา(หัว)ก้าวต่อไป
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟมารแมงมุม
หน้าส่วนตัว
1389
