24 กันยายน 2548 15:52 น.
มารแมงมุม
ตะเกียกตะกายไขว่คว้าหาชื่อเสียง
ที่ทำเพียงการยอมรับนับถือหรือ
อยู่เบื้องหลังไยไพให้เขาลือ
หน้าซื่อซื่อใจแอบซ่อนซ้อนเล่ห์กล
ลบเอาความนิยมเคยชมชอบ
มันตกขอบพร้อมคำถามยามสับสน
หรือเพราะเราขลาดเขลาเฝ้าทุกข์ทน
ศรัทธาคนผิดมานานพาลเสียใจ
เล่นนิทานเจ้าป่าสาวเมื่อคราวเฒ่า
ผู้คอยเฝ้าบึงหญ้าและป่าใหญ่
เขี้ยวเล็บเริ่มผุกร่อนง่อนแง่นไป
อดีตในวันวานไม่หวานพอ
ยังหาทางแย่งชิงสิงห์ผยอง
ยังลำพองความมักใหญ่ได้เกิดก่อ
หาจังหวะเนิ่นนานกับการรอ
โอ้ละหนอ...วันของกู...อยู่ที่ใด
ประสบพบนางเสือสาวพราวเสน่ห์
มากด้วยเล่ห์อยากคบหาเริ่มปราศรัย
ถ้อยทีถ้อยแบ่งฝันปันน้ำใจ
ที่หายไปเริ่มเห็นเป็นช่องทาง
สองเรี่ยวแรงจัดระบอบกรอบแห่งป่า
แบบแผนตราระเบียบพร้อม...ยอมถากถาง
สัตว์น้อยใหญ่ไม่สะทกตกหลุมพราง
โอ...มันช่างสวยงาม(กับ)ความเปลี่ยนแปลง
เหมือนศรัทธาอัปยศช่างอดสู
ที่เหลืออยู่ ไร้สัจจะ...ขยะแขยง
เฝ้าทนดูเรื่องน้ำเน่าเขาแสดง
ร้อนและแล้งกับบางคนต้องทนเอา
เสียดายเอยคุณธรรมนำความคิด
เปลี่ยนจริตความดีดับพาอับเฉา
หรือคิดว่าสัตว์ในป่าปัญญาเบา
จึงหยอกเย้าด้วยบ่วงที่ลวงตา
ไม่มีใครค้ำฟ้ามาแต่ไหน
สร้างสิ่งใดไม่เหมือนสร้างเพื่อนหนา
ละเสียเถิดความคิดอวิชชา
ใจที่กล้าคือยอมรับดับความลวง
มาถามหาศรัทธาว่ามีไหม
ถามหาใจดวงเก่าเฝ้าห่วงหวง
ติดกับดักปลดทิ้งนะจะ(คอย)ถามทวง
ยังเป็นห่วงนะขวัญฉัน(ยัง)เหมือนเดิม
เวลาที่เปลี่ยน คนเปลี่ยนไป
ทุกอย่างไม่เหมือนเดิมบนมิตรภาพเส้นทางเดิม
รอยร้าวบางใส ไม่ถึงกับแตกหักแต่ก็ง่อนแง่นและระแวง
เสียดายวันเวลา...
เราอาจจะมองเธอผิดไปเพราะมาตรฐานของเรา
แต่เธอก็เปลี่ยนไปจริงๆ นะ ที่รัก
เพราะสำหรับฉัน หากไม่รัก...จะไม่ใส่ใจ ไม่ไยดีว่าเธอจะเปลี่ยนไปอย่างไร
แต่นี่เพราะฉันยังรักเธอ!
22 กันยายน 2548 16:01 น.
มารแมงมุม
มันมากมายกับน้ำตาความอาลัย
ผ่านวันวัยหน่วงหนักรักษ์หน้าที่
นี่หรือคือคุณธรรมของความดี
ชายชาตรีวอดวายกายดับลง
ได้แต่ส่งความห่วงอันหน่วงหนัก
ท่านได้พักสงบงามตามประสงค์
ไทยทั่วหล้าพร้อมทุกยามความจำนงค์
ธงไตรรงค์ยังปักแน่น...แก่นใจไทย
ตั้งแต่วันวานแล้วที่ทำงานไม่ได้ มันแวบ..มันกระหวัดนึกถึง
คนของเรา...โดนกระทำ...มันน่าเจ็บใจ
ทีคนของมัน...โดนบ้างมันโวยวายกู่ร้องเรียกหาให้คนมาดู
พูดไม่ออกแล้วค่ะ
ขอบคุณภาพจากครูแอน
18 กันยายน 2548 21:55 น.
มารแมงมุม
@ เริ่มสัญจรในพนาป่าอักษร
ร่ายบทกลอนวาดไว้ให้เพื่อนอ่าน
ส่งไปลงหนังสือฝึกปรืองาน
อหังการเติบกล้าทุกนาที
@ เป็นน้องใหม่หน้าแปลกคนแปลกหน้า
เดินทางมาร่ายกลอนอักษรศรี
ส่งไปออกรายการซ่านฤดี
สุขทวียินเสียงอ่านผลงานตัว
@ ลองเขียนกลอนปีกว่าเริ่มล้าถอย
งานมีน้อยไม่ได้ส่งไปทั่ว
เริ่มมองหาหนทางใหม่ให้กับตัว
เดินเลาะรั้วเลียบไปในเส้นทาง
@ ระหว่างทางเพียรอ่านทำการบ้าน
ศึกษางานและจำแนกความแตกต่าง
เดินดุ่มลึกดงอักขระคะนึงพลาง
เราจะสร้างแสวงหามรรคาตน
@ ทระนงบอกตัวเองสมองหนึ่ง
สองมือซึ่งเทียมเท่าเขาทุกหน
กับสองเท้าก็เท่ากันกับทุกคน
เขาก็คน..เราก็คน..มิจนใจ
@ กระโดดลงสู่สนามนามอักษร
ออกสัญจรดุ่มเดินเกินฝันใฝ่
มิรู้ทางข้างหน้าเป็นอย่างไร
เห็นแสงไฟไกลลิบกระพริบเตือน
@ เหมือนตอกย้ำว่าข้างหน้าในป่านี้
ยังพอมีจุดหมายปลายทางเถื่อน
จงก้าวไปข้างหน้าอย่าแชเชือน
ถึงไร้เพื่อนไร้พี่เลี้ยงก็เสี่ยงตาย
@ เรียนรู้เอาถูกผิดคิดเองหมด
ถูกกำหนดบทบาทเกินคาดหมาย
เป็นเด็กใหม่ต้องอ่อนพร้อมค้อมกาย
รอสบายปลายมือ ชื่อเสียงรอ
@ เหมือนใบไม้ใบอ่อนคอนน้ำหนัก
แทบจะพักหลายหนย่นระย่อ
หลายสิ่งได้ผ่านมาล้าและท้อ
อยากหัวร่อบอกฟ้าฟ้าชะตาทราม
@ ใครกำหนดให้เจ้าเข้ามาเล่า
ใครเขาเอาเชือกลากอยากจะถาม
ใครบังคับเจ้าหรือไรให้ทำตาม
ใครเขาห้ามเจ้าไม่ฟังยับยั้งใจ
@ พ่อเคยบอกลูกรักหักใจนิ่ง
แม่ประวิงให้ลูกหยุดฉุดไม่ไหว
พี่น้องเตือนเจ้าไม่เชื่อสิ้นเยื่อไย
เจ้าจึงได้เรียนรู้สู้ลำพัง
@ แสวงหาหนทางการสร้างฝัน
และเชื่อมั่นในสมองที่ร้องสั่ง
ฟังเสียงจากหัวใจให้พลัง
จุดมุ่งหวังปลายทางยังห่างนัก
@ ไร้พรมนุ่มรองเท้ายามก้าวย่าง
ดูอ้างว้างลางเลือนเหมือนไร้หลัก
ระหว่างทางไม่เห็นมีที่นั่งพัก
จำใจหักเดินหน้ากล้ากล้าไว้
@ สร้างพลังเสริมความข้นคนขายฝัน
จะพลิกผันหลีกลี้หนีไม่ได้
เร่งบอกตัวอดทนอย่าจนใจ
ฟ้าจะใสปลายทางอย่างที่คิด
@ ได้เริ่มต้นเขียนงานคนอ่านชอบ
เขาก็ตอบแทนมาให้ไมตรีจิต
เสนองานทุ่มพลังทั้งชีวิต
มอบมิ่งมิตรทุ่มตัวตนด้วยผลงาน
@ ได้รวมเล่มปลาบปลื้มลืมไม่ได้
ที่วาดไว้งดงามความอ่อนหวาน
ได้เดินทางต่อมาอีกช้านาน
ได้เขียนอ่านสรรสร้างทางชีวี
@ นับว่านานจากเดิมที่เริ่มต้น
เพราะอดทนจึงฟันฝ่ามาถึงนี่
ได้สมดังใฝ่ฝันพลันยินดี
มีวันนี้เพราะเราก้าวถูกทาง
@ เรียกตัวเองนักเขียนใฝ่เรียนรู้
ยังคงสู้ด้วยใจไม่ทิ้งขว้าง
ขายความฝันมากมายไม่รู้ร้าง
ไม่ขอห่างหรือท้อไม่ขอคลาย
@ ได้เรียนรู้ตัวตน..ได้ค้นพบ
ได้ประสบบรรลุฝันดังมั่นหมาย
ชีวิตนี้เรียกได้ไม่เสียดาย
ยังท้าทายเดินหน้าทุกคราเอย
15 กันยายน 2548 19:07 น.
มารแมงมุม
แม่รำพึงอยู่ลำพัง ณ ฝั่งฝัน
เพลงวสันต์มาเยือนเดือนพรรษา
ฝนพร่างพรูเย็นฉ่ำอาบน้ำตา
วันนี้มาเตือนใจ ใคร..คะนึง
มองคลื่นสาดซัดฝั่งยังสะอื้น
ผ่านวันคืนเหนื่อยยากอยากไปถึง
แม่กระซิบกระเส่า...เหงา..รำพึง
ตื่นตะลึงความเปลี่ยนแปลงเหมือนแกล้งเป็น
ลมทะเลเปลี่ยนทางเคยสร้างสาน
คลื่นแตกซ่านทรายเปลี่ยนสีเท่าที่เห็น
โลกที่เคยเอื้ออาทร...ร้อนลำเค็ญ
หรือจะเน้นบอกรำพึงถึงเวลา
ความโสโครกในดวงตาธรรมชาติ
จึงพิฆาตวาดเสียใหม่ให้คุณค่า
เพลงทะเลเห่กล่อมอ้อมมารยา
ก้าวที่กล้าจึงจะรอดและปลอดภัย
แม่รำพึงในสายฝนยังบ่นเพ้อ
จะรอเธอมาแอบอิงพิงอาศัย
แม้บางครั้งหนาวน้ำตาเหลืออาลัย
แต่วันวัยสร้างกำแพงให้แกร่งพอ
แม่รำพึงอยู่ลำพังคนยังเข้ม
ลูกน้ำเค็มกับนิยามความรักหนอ
แนบฟองคลื่นเสียงทะเลเห่ลมทอ
ยังคงรอคนที่เริ่มเติมรักเรา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟมารแมงมุม
หน้าส่วนตัว
1504
