26 สิงหาคม 2546 23:40 น.
มารแมงมุม
เพลงขลุ่ยผิวปลิวลมผสมผสาน
ถ้อยคำหวานลาวดวงเดือน..เจ้าเพื่อนขวัญ
ดึกแล้วหนาวน้ำค้างพรมลมรำพัน
จะลากัน.ก็ยังหวงห่วงอาทร
ดื่มน้ำค้างจิบดาราที่ดาดาษ
จันทร์เสี้ยวสาดแสงเย็น..เป็นเพื่อนอ้อน
ฟังบรรเลงเห่กล่อมก่อนยอมนอน
ฟูกและหมอนรอแนบลงแอบอิง
เป็นค่ำคืนแสนหวานซาบซ่านนัก
และคงจักฝังใจไปนานยิ่ง
เมื่อยามได้มีหลักที่พักพิง
ยามมีมิ่งขวัญ..เจ้า..เฝ้าดวงใจ
ณ เรือนชานบ้านชายน้ำค่ำคืนนี้
ณ ราตรีข้างแรม..แต่แจ่มใส
ณ ที่ซึ่งเราสองก่อกองไฟ
สานสายใยเกิดก่อต่อไมตรี
จุมพิตเบานุ่มลึกระลึกถวิล
ก่อนจะผิน..จำพรากจากที่นี่
รอจันทร์ฉาย..มาเยือนเตือนอีกที
รอคนดีผิวขลุ่ยเพียงเสียงหัวใจ
15 สิงหาคม 2546 16:15 น.
มารแมงมุม
เคยสัญญากับคนไกลไว้นานแล้ว
ว่าเจ้าแก้วมิกลับกลายหายไปไหน
ยังเป็นแก้วกุดั่นเจ้าขวัญใจ
ยังอยู่ในคำสัญญาไม่ลาเลือน
แต่คนไกลใจยังอยู่คู่ตัวไหม
อยู่แดนไกลสุดตาฟ้าไม่เหมือน
ในรอยทางรอยข่าวยังเฝ้าเตือน
ความเป็นเพื่อนมีแค่ไหน..อย่างไรกัน
รักษาตัวอย่าให้ไข้ถามหา
การศึกษาพากเพียร..เรียนนะขวัญ
อาจจะเหนื่อยอีกมากมายไปหลายวัน
ปลายทางนั้นปริญญาคอยท่าเธอ
ท่องใส่ใจอนาคตงดงามนัก
อีกความรักยังงามหรูอยู่เสมอ
อาจไม่เหมือนวันแรกพบได้สบเจอ
แปลกไหมเออยิ่งไกล..ใจยิ่งจาร
จดจำจากวันนี้ไปในวันพรุ่ง
รอฟ้ารุ่งราตรีใหม่ในสถาน
จะนานเนิ่นกี่ราตรีทิวาวาร
ก็ยังซ่าน..ยังสม..ภิรมยา
ยังเป็นแก้วเป็นขวัญเหมือนวันก่อน
ฝากคำอ้อนมาอีกหนให้ค้นหา
ไม่ได้หวังสิ่งใดในพสุธา
ปรารถนาแค่รอรับวันกลับคืน
ขอที่ว่างในซอกใจไม่มากนัก
ให้ตระหนักคนทางนี้มิเป็นอื่น
อีกกี่คน..กี่ใคร ไม่ยั่งยืน
ทั้งหลับตื่นโปรดจงรู้..อยู่เพื่อใคร
9 สิงหาคม 2546 10:32 น.
มารแมงมุม
เธอจากไปในวันอันขมขื่น
ในคืนรุ่มร้อนนอนไม่หลับ
ทำท่าจะไปแล้วไปลับ
ไม่กลับหันหลังคืนรังน้อย
ดวงตาแห้งผากปากเปล่า
กินข้าวไม่ลง..ปลง..เศร้าสร้อย
ทิ้งไว้เพียงรูปเพียงรอย
ไร้ถ้อย...ไร้น้ำตาล้าหัวใจ
มันเจ็บ..มันเหงา..เศร้าสำนึก
บาดลึกบางหนทนไม่ได้
จะทิ้งร่างนอนลงตรงที่ใด
ก็หวนไห้คะนึงหาห่วงอาทร
แด่เจ้าแก้วผู้จากไกล
ฉันคงไหม้ด้วยความเหงาเฝ้าหลอกหลอน
จะทิ้งเรือนรวงรังออกสัญจร
และไม่ย้อนคืนความหลัง..ที่ฝังใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟมารแมงมุม
หน้าส่วนตัว
1125
