14 พฤษภาคม 2552 08:34 น.
มารแมงมุม
เมื่อลมหวนทวนฟ้ามาจากเหนือ
หนาวฝนเจือหนาวลมเกินข่มได้
ดอกหยดฟ้าบานสะพรั่งริมฝั่งใจ
ฉมไฉนอุ่นออมหอมตรึงตรา
หอมตลบอบอวลด้วยนวลสาว
ทางทอดยาวหนาวคลายห่างหายหา
แต่พอแว่วบรรเลงเพลงอำลา
กี่หยดฟ้ามิอาจหยดมาทดแทน
จำใจลาจรจากพรากไกลห่าง
ไปแรมร้างแดเดียวเปลี่ยวเหลือแสน
ความทรงจำสีจางจืดชืดตามแกน
อ้างว้างแม้นเฉกฉะนี้กี่ปีคืน
รอยระลึกนึกถวิลไม่สิ้นห่วง
รักในทรวงห่วงใยใคร่จะชื่น
แต่ห่างมาแสนช้ำทนกล้ำกลืน
น้ำตารื้นกลบตาพาอาวรณ์
ลมจะหวนทวนฝนปนโศกศัลย์
ผ่านคืนวันยาวนักรักหลอกหลอน
ดอกหยดฟ้ากลีบหยาดช้ำ...ย้ำทุกตอน
ฤาจะถอนใจร้าวก่อนหนาวเยือน
ลมหอมฤาจะหวนทวนฟ้าฝน
ดาวดวงหม่นคืนฟ้าดับกับใจเถื่อน
ดอกหยดฟ้าร่วงละลิ่วปลิวมาเตือน
ถามข่าวคราวของเพื่อนคืนเรือนใจ
31 มีนาคม 2552 09:05 น.
มารแมงมุม
อีกคืนและอีกคืน
หวานชื่นละไมกลิ่นไอสาว
ห่มเนื้อด้วยเนื้อเหงื่อผุดพราว
ยืดยาวอีกคืนตื่นตรอง
เธอยิ้มฉันแย้มแต้มแต่ง
เธอแกร่งฉันกล้าพาสนอง
อิ่มเอิบอุ่นไอในทำนอง
ครรลองจังหวะจะโคน
โนมเนื้อนวลน้องต้องจิต
หนุ่มชิดเคียงใกล้ใจโหน
โยกเยกแกว่งไกวไหวโอน
อ่อนโยนในถ้อยรอยจำ
คืนเหงาสาวหนุ่มรุมร้อน
ออดอ้อนเจือจานหวานฉ่ำ
ขับเห่ครวญคร่ำลำนำ
รสล้ำเลอเลิศเกิดการ
เธอเรียงฉันร้อยสร้อยสวาท
เติมวาดแบ่งปันฝันหวาน
เย้าหยอกบอกคำตำนาน
รอยจารรอยตราภาษากาย
คืนค่ำร่ำไรในรส
จำจดรอยตราไม่ลาหาย
สายเอยสายสวาทมิอาจวาย
ริ้วลายสองสมภิรมย์เพลิน
กี่คืนกี่ค่ำที่ร่ำรส
กี่บทกี่ครั้งยังเคอะเขิน
อีกค่ำอีกคืนยังชื่นเชิญ
อีกเอิ้นอีกคำย้ำรักเธอ
16 มีนาคม 2552 11:04 น.
มารแมงมุม
เมื่อเอินทรีกระพือปีกหลีกจากหล้า
ทะยานฟ้าหมายห้วงสรวงสวรรค์
เรียงร้อยถ้อยเสลาสลักจำหลักพลัน
รงษ์ วงษ์สวรรค์" ณ วงวรรณกรรมไทย
เป็นตำนานภาษาสง่าสวย
ระรื่นรวยคมคำล้ำสมัย
หลายถ้อยคำจำจดหมดหัวใจ
ประทับในความทรงจำดื่มด่ำทรวง
มาวันนี้ ทูนอิน สิ้นสูญแล้ว
ดุจดวงแก้ววูบดับลับแดนสรวง
ทิ้งไว้แต่ผลงานการทั้งปวง
ดุจเงินยวงพรายแพรวแก้วแผ่นดิน
วางหนังสือทุกเล่มเต็มบนหิ้ง
เทิดทูนยิ่งตำราค่าแห่งศิลป์
เป็นตำนานสืบศรีมณีรินทร์
ครูเพียงสิ้นลมหายใจใช่สิ้นงาน
22 กุมภาพันธ์ 2552 11:14 น.
มารแมงมุม
คำเตือนก่อนอ่าน ได้โปรดอย่าคิดถึงสีเสื้อหรือการเมืองใดๆ คิดถึงแค่เราคือคนไทยด้วยกัน เราเป็นพี่น้องผองเพื่อนกันเท่านั้น มิมีอื่น มิมีนัยใด ๆอย่าได้พยายามค้นหา
ดาวสีแดงเคยส่องแสงแต่งแต้มฟ้า
ก่อนอำลาลับไกลหาไม่เห็น
เพราะหมดยุคหมดโศก ยุคโลกเย็น
เสื่อมไม่เว้นแม้ดาวพราวฟ้าไกล
คิดถึงดาวสีแดงใจแห้งนัก
ได้ตะหนักความเป็นจริงความยิ่งใหญ่
ดาวประกายฉายแสงแฝงห้องใจ
ดาวแดงในความทรงจำคอยย้ำเตือน
กรรมาชนยังเหนื่อยล้าแสนสาหัส
ภัยพิบัติท่วมท้นบนทางเถื่อน
การเมืองยังเข่นฆ่ามานานเดือน
ไทยเสมือนแตกแยกแปลกเปล่าปลอม
องค์อำนาจหวานหอมถนอมค่า
ความแปลกหน้าแปดเปื้อนเลือนความหอม
สวมสีเสื้อต่างกันไปไม่รอมชอม
เธอกับฉันต่างไม่ยอมไม่พร้อมใจ
คิดถึงดาวสีแดงเลยแต่งสี
ระบายที่ตัวตนเป็นคนใหม่
วันนี้เป็นแดงทั้งตัวทั้งหัวใจ
ยากไปไย แดงคือชาติ ประกาศตัว
มิใช่แดงเพื่อแข่งเหลืองเรืองระเรื่อ
แดงนี้เพื่อเทิดทูนชาติวาดให้ทั่ว
เราจะเป็น ไท ไทยอีกคนไม่หม่นมัว
เราจะกลัวไปไยใจมั่นคง
เพราะไตรรงค์มีสามสีเท่าที่เห็น
แดงอยู่เย็นเป็นไทใช่ลุ่มหลง
แดงคือเลือดคือธรรมให้ธำรง
ไทยดำรงความเป็น ไท ให้โลกลือ
มาเถิดมาพี่น้องร่วมร้องเพลง
มาบรรเลงความรุ่งเรืองให้เลื่องชื่อ
เราจะทวงความเป็นไทยให้ระบือ
เราจะถือความชอบธรรมเพื่อนำไทย
มิมีสีมิมีพรรคสมัครมุ่ง
เพื่อผดุงประเทศชาติ...ประกาศใส
มิแบ่งแยกแบ่งข้าง...ทางอีกไกล
ที่ทำได้คือทำดีศรีสังคม
เราก็เป็นพี่น้องผองเพื่อนรัก
เรามีหลักอุดมการณ์หมั่นสะสม
เราเกิดมาชาติเดียวควรเกลียวกลม
เราจะบ่มเพาะกล้าพันธะไทย
ถึงวันนี้วิกฤติผิดแผกมาก
ความทุกข์ยากครองเมืองเป็นเรื่องใหญ่
ปัญหาเรื่องปากท้องจะฟ้องใคร
อดอยากไปครานี้...กี่ปีกัน
ได้เวลาหันหน้าสู้อย่ารู้ถอย
เราค่อยค่อยสืบสานสมานฉันท์
ช่วยกันพายนาวาไทยให้ลุพลัน
ฝั่งความฝันเป็นจริงได้หากใจมี
เรายังเป็นแดงเพื่อชาติประกาศสู้
เราจะอยู่ตรงด้ามขวานไม่หันหนี
ที่สุดท้ายก่อนหันหน้าหานที
เป็นคนดีรวมใจไปด้วยกัน
อย่ากล่าวหาเราสีแดง...หมายแบ่งชาติ
แดงทุกหยาดเลือดทุกหยดกำหนดมั่น
แดงแต่เกิดสัญชาติไทยในชีวัน
แดงเฉิดฉันเฉิดฉายไปชั่วกาล
13 กุมภาพันธ์ 2552 10:31 น.
มารแมงมุม
สายลมพัดผ่านกายในคืนหนาว
แม้ปวดร้าวยังเปี่ยมสุขยังห่วงหา
แม้)มิอาจจะไปพบเธอเจออีกครา
อยากสัญญาอยากห่วงใยแต่ไกลเกิน
มองฟ้าแล้วจูบฟ้าในคราค่ำ
ดื่มด่ำระลึกไว้ไม่เคยห่างเหิน
เจ้านางฟ้าเราเจอกันสายไปใช่บังเอิญ
ยามนี้เดินไกลห่างช่างอาลัย...
แต่แอบเร้นความฝันอันน้อยนิด
และแอบคิดการพบกันในวันใหม่
เธอกับฉันไกลกาย...หมายดวงใจ
ทางที่ใครมองไม่เห็น...ฉันเห็นมัน
ฉันเห็นเธอในนิยามความทรงจำ
ยังตอกย้ำด้วยความรักสลักมั่น
ไม่เคยรู้สึกเช่นนี้ชั่วชีวัน
เป็นนิรันดร์ตลอดกาลหวานเพื่อเธอ
เมื่อเราได้พบกันในวันหน้า
พร้อมศรัทธาทั้งมวลล้วนเสนอ
อย่าได้ถามถึงความรักภักดีเธอ
คงเลิศเลอเทียบเท่าก่อนเก่ามา
ขอให้ฉันทำหน้าที่ที่หนักนัก
เธอจงพักผ่อนใจไม่ห่วงหา
ไปไหนไหนจะหวนคืนชื่นชีวา
จันทร์จูบฟ้าคราใด...ใจยังจำ
////////////
ไม่ไปแล้วไปลับดับชีวา
รอคืนฟ้าจูบจันทร์เจ้าก้าวเท้าคืน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟมารแมงมุม
หน้าส่วนตัว
1531
