21 กรกฎาคม 2546 18:12 น.
มารแมงมุม
แม้จะพรมลมร้อนผ่านนานแค่ไหน
รอยจารที่หัวใจยังไห้หา
(เขา)ทิ้งรอยไหม้ใจแทนคำเอ่ยอำลา
เพลงน้ำตายังเจิ่งนองทุกห้องทรวง
ยังอยู่กับความร้อนและอ่อนไหว
ยังอยู่ในไฟรักอันหนักหน่วง
อยู่ในความแห้งแล้งแห่งความลวง
อยากประท้วงแต่ไฉน..ไม่ได้ทำ
ฝนยังหายแม้ปลายฟ้ามาไม่ถึง
แล้งนี้จึงแล้งหนักจักครวญคร่ำ
ร้อนและแล้งเจ็บไม่น้อยด้วยถ้อยคำ
จะเจ็บจำไปอีกนานผ่านอีกร้อน
รอแต่ฝนมาเยือนให้เลือนร้าว
รอการก้าวนับหนึ่งใหม่..ใจถอดถอน
ไม่หวังให้กลับคืนมาห่วงอาทร
จะสัญจรไปไหนไม่สำคัญ
ลมยังพรมบ่มร้อนให้อ่อนไหว
เสียงหัวใจแผ่วแผ่วเต้น..เน้นโศกศัลย์
ร้อนกายารวมร้อนใจไปด้วยกัน
ทุกคืนวันผ่านมาได้ยังไม่ตาย
แค่อยากบอกข่าวคราวให้รับรู้
ว่ายังอยู่ยังยิ้มได้ไม่ลับหาย
อันน้ำคำหวานหูของผู้ชาย
ลมร้อนร้ายยังไม่เท่าเจ้าจงจำ
18 กรกฎาคม 2546 22:40 น.
มารแมงมุม
บนถนนสายเปลี่ยวเดียวดายนัก
คนไร้รักไร้รากจะฝากฝัน
ชายแก่แก่หญิงชรา..ยังฝ่าฟัน
หัวใจหวั่นเหมือนคืนแรมแกมกังวล
เกียรติยศแต่เมื่อวานไม่ขานรับ
ไม่สดับรับรู้อยู่ทุกหน
มีบทเพลงแห่งนิยามความมืดมน
ความเป็นคนค่าน้อยด้อยราคา
ช่วงสุดท้ายแห่งชีวีที่ยังเหลือ
เหมือนเศษเนื้อข้างตลาดปราศจากค่า
มีเพียงโลกเย็นเฉียบเงียบทุกครา
ให้บ่นบ้าไปเพียงวันฝันไม่มี
พวกเขาเป็นคนแรมทางข้างถนน
ต้องทุกข์ทนกายใจไม่อาจหนี
เมื่อวานวานอาจงดงามตามที่มี
แต่วันนี้เขาคือซากกากสังคม
ให้ฟ้าเป็นหลังคามาโอบอ้อม
เดือนดาวล้อมปรารถนาต่างผ้าห่ม
รินน้ำจิตเป็นน้ำใจให้กันลม
เจ้าจงข่มใจอีกวัน..นะ..ขวัญเอย
15 กรกฎาคม 2546 22:04 น.
มารแมงมุม
เช้าวันนั้นหมอกฝ้าเต็มฟ้าขาว
เจ้าน้องสาวเข้าเมืองอันเรืองรุ่ง
หมายจะเป็นดอกไม้ในเมืองกรุง
หวังเฟื่องฟุ้งเปี่ยมฝันวันงดงาม
ไม่เคยพบแดดเช้าคืนเศร้าหม่น
ความรักปนความร้ายทายทักถาม
เจ้าหนุ่มหล่อใช้เล่ห์มนต์พร้อมกลกาม
เจ้านงรามก็แหลกยับลงกับดิน
เป็นดอกไม้มีราคาเขาค้าขาย
พวกผู้ชายหวังอิ่มเอมเปรมถวิล
ชายมากหน้าประทับตราสร้างราคิน
น้ำตารินในความมืดอันยืดยาว
ไร้ทางเลือกเพราะตระหนักว่ารักแท้
ก่อนจะแปรเป็นรักลวงทรวงเหน็บหนาว
ดอกไม้ป่าเดินหลงในดงดาว
เปื้อนกลิ่นคาวดาวกลางคืนขมขื่นใจ
คิดถึงบ้านถึงแม่พ่อที่รอข่าว
แต่เปื้อนคาวเสียแล้วแก้วหวั่นไหว
จะซมซานแหลกยับกลับไปไย
บ้านอยู่ไกล..ไห้หา โอ้อาดูร
เช้าวันนี้หมอกฝ้าเต็มฟ้าขาว
ดับดวงดาวบ้านป่าพาสิ้นสูญ
เจ้าน้องสาวผู้ยากไร้ใครเกื้อกูล
ใต้ร่มคูนให้เจ้าพัก..จำหลักนาน
11 กรกฎาคม 2546 16:25 น.
มารแมงมุม
จะทิ้งรักลงแม่น้ำทำไม่ยาก
จะทิ้งซากสรรพสิ่งก็ทิ้งไหว
จะทิ้งคนหลอกลวงเลิกห่วงใย
จะทิ้งใจตัวเองไม่เก่งพอ