15 ธันวาคม 2547 13:37 น.
มารน้อย
วันนี้ก็เป็นวันธรรมดาที่ไม่มีอะไรมาก
ฉันได้มีโอกาศเจอคนที่ ....ครั้งหนึ่งชีวิตของฉันมีแต่เธอ
แต่ตอนนี้มันจบไปแล้วละ
ฉันเดินออกจากสงครามที่รู้ว่าจุดจบคือความพ่ายแพ้
นานเหลือเกินกว่าจะเดินทางหนีมากได้จาก หมองควันกลิ่นไอของความทุกข์
บาดแผลมันตกสะเก็ด หลุดไปเรื่อยๆ ตามวันเวลาที่ผ่านไป
3 ปีแล้ว เสี้ยนขี้ดินหลุดไป .... น่าจะเข้มแข็งได้แล้วนะ น่าจะลืมมันไปหมดแล้ว
ว่าไปชาติหน้าขอเกิดเป็น คอมพิวเตอร์ได้ไหม จะได้กด DELETE ครั้งเดวทุกอย่างก็หายไปหมด
แต่นี้อ่ะนะ ดวงใจของฉันก็เป็นก้อนเนื้อเล็กๆ เอาไม้เขี่ยก็รู้สึก เอาเข็มจิ้มก็เจ็บ
เมื่อเป็นแผล แม้จะตกสะเก็กแต่ก็ยังปรากฎเป็นร่องรอย
รอยแผลเป็นที่ต้องไปประตูน้ำโพลีคลินิก ให้เขาลบให้ ....... ถ้าทำได้อย่างนั้นก็ดีซิน่ะ
มันผ่านไปแล้ว มันผ่านไปแล้ว
ต้องเติบโตนะจ๊ะ