14 มกราคม 2547 21:59 น.
มัทนา
_เธออาจมองค่ำนี้________มืดมิด.....สนิทนัก
ฟ้าหม่นมัวหมองจิต_______จึ่งเศร้า
ความเหงาก่อเกินคิด______ครวญใคร่.....จินต์ถึง
ข้าฯอยู่เคียงใจเจ้า________โปรดแจ้งในใจ
_ถึงเราสองห่างร้าง_______ไกลกัน
ก็แต่เพียงทางคั่น________แบ่งไว้
ใจฝากที่เธอนั้น__________คงมั่น.....พี่ยา
มิสร่างรักดุจได้__________ชิดใกล้ดวงใจ
14 มกราคม 2547 00:19 น.
มัทนา
_ด้วยเหตุเราห่างร้าง..........ไกลกัน...คิดถึง
อดีตก่อนเคยจำนรรจ์.........ห่อนรู้
ผูกพันห่างเพียงนั้น...........ใจอยู่.....มิคลาย
ด้วยรักฝ่าฟันสู้....................รักแท้เพื่อเธอ
13 มกราคม 2547 21:05 น.
มัทนา
_ใจคนปะปนจิต................ดุจะคิดใครเกินหยั่ง
ศรัทธาไร้จีรัง....................จิตะเศร้าระเรรวน
_สังคมจะยั่งยืน.................ชนะคืนกระแสทวน
รู้ผิดระลึกควร...................จะบ่ร้อนก็เย็นใจ
_ใช้ธรรมะช่วยชี้...............สุวจีระลึกไว้
ปรานีมิร้างไกล.................ปะทะด้วยตระหนักธรรมฯ
9 มกราคม 2547 20:33 น.
มัทนา
_ความฝันฝันต่างบ้าง.............เป็นจริง.....สุขแฮ
คนอื่นฤๅประวิง.....................เยี่ยงไว้
ฝันสลายพึ่งพักพิง..................ใครเล่า.....อย่าท้อ
เหตุว่าสร้างฝันได้...................สู่หล้าสุขตน
7 มกราคม 2547 23:12 น.
มัทนา
::+:: ค่ำคืนวันฝันเปลี่ยนเวียนวนนัก
จากเคยรักอาจรักมาก หรือ ถดถอย
คนที่รอ บ้างก็ท้อ บ้าง ทนคอย
แต่อย่างน้อย สิ่งที่มี เพียงหนทาง
ทางแห่งฝันทุกวัน เฝ้าฝืนสู้
มองทางดูสดใส อาจหมองหมาง
ฝันลอยลอย ในความหวัง ที่เจือจาง
ความเหว่ว้าง ว้าวุ่น กรุ่นหัวใจ
ขอเพียงแสง ทางสว่าง แม้ริบหรี่
แต่ล้นปรี่ ด้วยมุ่งมั่น ว่าสู้ไหว
คนที่ท้อ จะเกิดก่อ กล้าก้าวไป
แม้ทางไกล มั่นคงให้ ใจนำทาง::+::
หน้าส่วนตัว
917
