22 เมษายน 2547 00:11 น.
มัทนา
...อันนิยามแห่งความรักนั้นหลากหลาย
มิอาจคลายคลี่กระจ่างกลางใจฉัน
รู้เพียงว่า ทุกความหมาย มารวมกัน
เปลี่ยนความฝัน เป็นความจริง อิงหัวใจ
แลขมิ้น โผบินมา บนฟ้ากว้าง
ร่วมเคียงทาง มาเป็นคู่ ดูสดใส
โฉบหยอกล้อ เคล้าเคลียคลอ แนบคลาไคล
อุ่นอยู่ใน ความอาทร เว้าวอนมา
แลทางซ้าย หอมกลิ่นอาย ดอกไม้หวาน
กลีบแย้มบาน รับหมู่ผึ้ง ต่างตอมหา
หลากสีสัน กับตะวัน รอนรอนตา
เหม่อมองฟ้า ผีเสื้อน้อย ก็คล้อยไกล
สายลมเอื่อย เฉื่อยเฉียดผิว เบาบางหาย
กระทบกาย พัดวน อยู่หนไหน
รินระเรื่อย เอื่อยใบพลิ้ว แล้วปลิวไป
ถึงอย่างไร รักมิอาจ ผ่านเช่นลม
ห่างกันไกล แต่รักเรา จะคงอยู่
แม้มิใช่ ขมิ้นคู่ อย่างสุขสม
ไม่อาจพัด พาความเย็น เช่นสายลม
มิอาจหอม ชวนดม เช่นกลีบงาม
แต่ด้วยคำ สัญญารัก จะคงมั่น
จะ คงเดิม ไม่หวั่น ฝ่าขวากหนาม
อดีตเก่า เราจดจำ ย้ำติดตาม
ยังเป็นความ ห่วงใย ที่ไม่ลืม
19 เมษายน 2547 00:37 น.
มัทนา
...สายธารา รินระเรื่อย เอื่อย เอื่อย อ่อน
ลมสะบัด พัดวอนเว้า เคล้าใบไหว
ระลอกคลื่น ครืนครืนรับ กับฟ้าไกล
นกบินไป พร้อมเป็นหมู่ เคียงคู่กัน
ลมหายใจ กับชีวิต ที่คิดผ่าน
ภาพวันวาน ฉายซ้ำ ณ ใจฉัน
น้ำใจดี ที่เธอยื่น และยืนยัน
ลมรำพัน ย้ำว่ารัก ยังปักทรวง
กว่าจะรู้...ก็สาย ไปหรือเปล่า
แดดยามเช้า ช่วงบอกที ว่าห่วงหวง
ฝากสายลม กระซิบรัก กว่าทั้งปวง
วอนดาวดวง ปลอบโยน ยามเศร้าใจ
ก่อนจะรู้...ว่ารัก กลับไม่สน
ด้วยผู้คน ผ่านมาเกินรับไหว
แต่ผ่านมา แล้วเพียง ผ่านเลยไป
เหลือเธอไว้ คนสุดท้าย ที่มีกัน
ขอขอบคุณ ที่มั่นคง อยู่เสมอ
ไม่เลือกเธอ เพียงแค่ อยู่เคียงฉัน
แต่เลือกความ จริงใจ ที่นิรันดร์
คือความฝัน ที่เป็นจริง อิงหัวใจ
19 เมษายน 2547 00:23 น.
มัทนา
...ความทรงจำ ล้ำเลิศงาม ท่ามกลางรัก
ซึ้งสมัคร พร้อมใจ ใคร่คิดถึง
วันเก่าเก่า..ที่งดงาม ยังรำพึง
เฝ้าคะนึง ค้นอดีต แม้กรีดใจ
ไม่อยากจำ รอยยิ้ม พิมพ์เสมอ
วจีเพ้อ ที่รำพัน ลืมได้ไหม
ไม่ต้องการ คำหวานล้ำ พร่ำจากใคร
ไม่หวังแม้ เยื่อใย ถ้าเธอมี
เก็บ ความงาม ภาพความรัก ใส่กรอบเหงา
อยู่ แค่เรา ที่จบ จากวิถี
ใน รอยร้าว ทนรอ พอกันที
หัวใจ นี้ คงใส่กลอน พร้อมถอนใจ
14 เมษายน 2547 17:29 น.
มัทนา
ย้อนถึงจินต์ ในวัยเยาว์ วันเก่าก่อน
เร้าเร่งร้อน ฝันเห็นภาพ พรายเจิดจ้า
วาดความฝัน แต่งแต้มใจ ในอุรา
คิดไขว่คว้า เงาแห่งฝัน พลันเพลิดเพลิน
อีกไม่นาน จักสานสร้าง งานฝันต่อ
เทรวมหล่อ ทั้งใจกาย น่าสรรเสริญ
ทุ่มกับงาน ถักทอฝัน หมั่นก้าวเดิน
กล้าเผชิญ อุปสรรค ที่ขวางทาง
ครายามตื่น ฝันนั้น กลับสลาย
แห้งเหือดหาย จมลง ตรงรุ่งสาง
แม้ทุ่มเท มากมาย มิปล่อยวาง
ฝันจางจาง ก็ลับไป กับสายตา
ลืมตาขึ้น ตื่นมาใน ความจริงแล้ว
พร้อมฉาก-แนว ที่เคยหวัง พังช้าช้า
บางครั้งเคย เหม่อลอย คอยเวลา
รอยน้ำตา ยังฝังคราบ อาบที่ใจ
ปลอบตัวเอง ต้องเด็ดเดี่ยว และเข้มแข็ง
อย่าปล่อยแรง ปัญหารุม สุมเผาไหม้
ทุกปัญหา มีทางออก รีบออกไป
เช้าวันใหม่ ฝันร้ายนั้น...อาจกลายดี
13 เมษายน 2547 01:27 น.
มัทนา
วันสงกรานต์ การสำคัญวันปีใหม่
ผองชาวไทย เริงรื่น ชื่นสุขศรี
ชาวต่างชาติ ก็สาดน้ำ อย่างเปรมปรีดิ์
ประเพณี แต่โบราณ สานสืบมา
วันหยุดนี้ กลับบ้านกัน ดีดีเถิด
ระวังเกิด อุบัติเหตุ เจ็บหนักหนา
คิดถึงใจ คนที่รัก เสียน้ำตา
แต่ใช่ว่า จะช้ำ ทุกคนไป...?
มาไว้พระ ทำบุญ และตักบาตร
ด้วยประกาศ พุทธชน คนสดใส
เหล่าคริสตชน รับปาสกา พรเกริกไกร
ทุกเชื้อชาติ เราได้ รวมหนึ่งเดียว
เล่นสาดน้ำ ระวังเถิด สาวสาวเอ๋ย
แม่ทรามเชย ซ้อนท้าย ช่างน่าเสียว
ทั้งน้ำ , แป้ง ละลายมา ไล้ร่างเรียว
บ้างก็เที่ยว ปนน้ำหวาน ผสานกัน
เด็กเล็กเล็ก ระวังไว้ นะเจ้าหนู
มีความรู้ จงก้าวไป ตามใฝ่ฝัน
อย่าเล่นเพลิน ปิดเทอม เที่ยวหลายวัน
ผลตอบแทน เหล่านั้น มิคุ้มเลย
ขับรถกลับ อย่าประมาท เพียงกระพริบ
นับหลายสิบ น่าเศร้าใจ ไปเฉยเฉย
อีกเท่าไหร่ ที่จะต้อง มาสังเวย
อย่าละเลย แม้แต่ เสี้ยวนาที
หนังสือพิมพ์ แนะวัน ชงของท่าน
ให้งดการ ขับรถ จะเป็นศรี
เรียงลำดับ วนมา เป็นวงปี
หากหลีกลี้ ได้ก็ควร จะหลีกไป
เห็นไหมว่า ทุกสังคม เป็นห่วงท่าน
ห่วงลูกหลาน เยาชน เป็นพ้นไหน
ไร้ท่านดูแลแล้ว...จะมีใคร
คอยห่วงใย ดูแล ..ทุกสงกรานต์
หน้าส่วนตัว
1006
