13 เมษายน 2548 22:51 น.
มัทนา
...จากก้าวแรกแปลกหนักหนาใต้ฟ้ากว้าง
ข้าฯหาทางสร้างสรรค์ทันสมัย
สร้างความหวังให้สังคมสมกับวัย
ก่อนเปิดใจฝึกตนบนทางกลอน
เป็นนักเรียนเพียรศึกษากล้าฝันใฝ่
กล้าจุดไฟแห่งศรัทธาท้าอักษร
ไม่หวังเด่นเค้นเป็นดาวคราวหวั่นรอน
ความอาทรถูกทำลายคล้ายลวงตา
เคยถูกส่งไปแข่งขันวรรณศิลป์
ชื่อโรงเรียนยลยินระบิลหล้า
ไม่ได้หวังเพื่อตัวเองเบ่งศักดา
แม้หลายครั้งหลายคราคว้ารางวัล
ที่ผ่านมาไม่นานนี้มีเรื่องเล่า
ด้วยทีมเราพ่ายแพ้มาอย่างน่าขัน
ทั้งที่มีพยานอยู่อย่างรู้ทัน
เขียนประชันให้ประชาคอยมาชม
ถ้า...ท่าน...รู้อยู่แก่ใจใครต้องแพ้
ไม่ดีแน่ถ้าศักดิ์ศรีมีคนข่ม
เพื่ออะไร?และเพื่อใคร?ใครนิยม?
หากสังคมตราหน้าท่านจะว่าไร?
จะยอมรับกับนิยามความพ่ายแพ้
ที่ถึงแม้มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่
แค่อยากบอกว่ามันเป็นปมในใจ
ผลประโยชน์ของใครข้าฯไม่รู้
25 มกราคม 2548 16:42 น.
มัทนา
การรอคอยที่เฝ้ารอจนท้อแท้
คงไม่แย่หรือเลวร้ายหนักหนา
หากแต่เพิ่มความอดทนปนศรัทธา
การรอคอยไม่ไร้ค่านักหรอกเธอ
เหตุการณ์ร้ายใดใดในโลกนี้
ก็ย่อมมีทางออกอยู่เสมอ
ขึ้นกับว่าต้องค้นหาเพื่อพบเจอ
ชีวิตเธอเป็นของเธอเธอเลือกเอง
18 มกราคม 2548 17:34 น.
มัทนา
ปณิธาน...สร้างสรรค์งานให้ก้าวหน้า
ปณิธาน...ด้วยศรัทธาอย่างกล้าแกร่ง
ปณิธาน...ด้วยหัวใจใช้เป็นแรง
ปณิธาน...มิไร้แล้ง...ซึ่งวิญญาณ์
10 มกราคม 2548 14:29 น.
มัทนา
จากวันนั้นถึงวันนี้เธอมีฉัน
เมื่อดวงจันทร์มีกระต่ายให้ปองหมาย
น้ำทะเลมีคลื่นและเม็ดทราย
ใจละลายดุจน้ำแข็งแล้งไอเย็น
แล้ววันนี้ฉันนั้นมีใครบ้าง
คอยดูแลยามเหินห่างผ่านมาเห็น
โลกวันนี้ไม่สดใสอย่างเคยเป็น
หลากประเด็นให้ขุ่นข้องหมองในใจ
ด้วยความรักภักดีมาตีจาก
ต้องพลัดพรากไกลกันจึงหวั่นไหว
ก็เพิ่งรู้ว่าคนดีไปมีใคร
มาห่วงใยแทนฉันพลันร้างรา...
17 ธันวาคม 2547 13:56 น.
มัทนา
...ยามสบตา ตาสบ ได้พบหน้า
ยามพูดจาใกล้ชิดกันพลันหวั่นไหว
ยามห่างกันพลันคิดถึงจึงหวั่นใจ
ยามฤทัยเต้นรัวด้วยกลัวช้ำ
...ใกล้แต่กายแต่หัวใจไยเหินห่าง
รักที่สร้างเธอทำลายหมายเหยียบย่ำ
จบยอมจาก ยอมเจ็บ แต่ยังจำ
โธ่!เวรกรรม ช้ำนัก แอบรักเกย์
หน้าส่วนตัว
1130
