3 ตุลาคม 2551 22:58 น.
มัทนา
๑. แม้ไม่มีสักที่ใดให้หลบฝน
เธอทุกข์ทนและปวดร้าวอย่างหนาวสั่น
เธอร่ำไห้วาดหวังไว้ในสักวัน
ว่าใครนั้นอาจเหลียวแล..แต่..ไม่มี
๒. เธอรู้สึกโดดเดี่ยวและเปลี่ยวเปล่า
ภาพวิมานในเงารักไร้ศักดิ์ศรี
แต่เธอเชื่อในทุกทางอย่างทุกที
ต่อจากนี้..ไม่เป็นไรนะใจเธอ...
๓. ฉันจะฝ่าฟันไปในสายฝน
ฉันจะทนลุกขึ้นสู้อยู่เสมอ
ไม่ยอมแพ้แม้เรื่องร้ายหมายพบเจอ
ฉันคือเธอเธอคือฉันอย่าหวั่นไป
๔. ความแข็งแกร่งจากแรงใจใช่แข็งกร้าว
ทุกเรื่องราวคราวพลาดผิดคิดแก้ไข
ในยามท้อขอศรัทธาอย่าลาไกล
ลมหายใจในวันหนึ่ง...จึงผ่านพ้น
๕. แม้ขื่นขมตรมตรอม...อย่ายอมแพ้
เพื่อรักแท้แม้ถอยกลับอาจสับสน
เส้นทางไกลเพียงใจกล้าอย่าลานลน
สิ่งที่ค้นเธอจะคว้ามาง่ายดาย
๖. หากฝนซัดสาดกระเซ็นให้เป็นทุกข์
จงปลอบปลุกความกล้าท้าจุดหมาย
ใครดูแคลนให้แค้นใจอย่าไปอาย
อย่าลังเลความหมายของคำนี้...
๗. ฉันจะฝ่าฟันไปในสายฝน
พร้อมทานทนทุกขวากหนามหยามศักดิ์ศรี
จะไม่แพ้แม้เภทภัยหมายย่ำยี
หัวใจนี้ยังแน่วแน่แม้ฝนพรำ
26 กันยายน 2551 13:34 น.
มัทนา
จดจด จ้องจ้อง...
ฉันก้มมองแก้วกลมใสข้างในนั่น
ชะตาเอ๋ยเฉลยไขอย่างไรกัน
อนาคตเป็นนิรันดร์...หรือฝันไป
จดจด จ้องจ้อง...
ก้มก้มเงยเงยมองลูกแก้วใส
แวววะวับจับตาพาสนใจ
จดจ่อไว้เผื่อของดีมีเพียงครั้ง
จดจด จ้องจ้อง...
ฉันอยากมองเห็นชีวิตไร้ผิดหวัง
อยากเห็นคู่ที่รู้ใจได้จริงจัง
อยากร่ำรวยเด่นดังทั้งสากล
จดจด จ้องจ้อง...
คอยเมียงมองลองทักดูสักหน
เอ๊ะ! ทำไมฉันไม่เห็นเป็นตัวตน
ฉันสับสนหรือดวงตาพามืดไป
จดจด จ้องจ้อง...
หมอดูส่องเจ้าลูกแก้วกลมใส
ข้ารู้นี่..ข้าเห็นนั่น...อย่าหวั่นใจ
แต่ทำไมฉันไม่เห็นเป็นเสียดาย
จดจด จ้องจ้อง...
ฉันก้มมองดีดีแล้วใจหาย
ไม่เห็นต้องมาทายทักชักวุ่นวาย
เบื่อถ้อยคำพร่ำทำนายพาหน่ายใจ
จดจด จ้องจ้อง...
ฉันลองมองดูดีดีแล้วคิดใหม่
ส่องให้ลึกตรึกให้ทั่วทั้ง หัวใจ
นี่อย่างไร! ชีวิตใหม่ ในกำมือ
8 กันยายน 2551 15:14 น.
มัทนา
หากความรัก...ปักลงแล้วตรงนี้
ทุกนาทีนั้นเลอค่ากว่าสิ่งไหน
หากความรัก...สลักลงตรงหัวใจ
ไม่ว่าใครย่อมพ่ายแพ้แก่ใจเธอ
ช่างหวานหอมล้อมละมุนกรุ่นไอรัก
หมั่นทอถักความห่วงใยไปเสนอ
ทุกสัมผัสแม้เพียงแผ่วแว่วถึงเธอ
เฝ้าละเมอเพ้อคำนึงถึงเพียงคุณ...
ทุกถ้อยคำพร่ำจำนรรจ์ใช่ปั้นแต่ง
ใช่เสแสร้งแกล้งกลับกลอกหลอกเกื้อหนุน
อุ่นกลิ่นอายในอ้อมแขนแสนละมุน
ลบภาพขุ่นเคยมัวหมองครองชีวา
มีรักท้นล้นเอ่อเสนอให้
มีฤทัยที่รักเป็นหนักหนา
มีเราสองครองสนิทชิดตรึงตรา
มีเวลากว่าอนรรฆเป็นหลักประกัน
ขอหยุดใจไว้ตรงนี้...นะที่รัก
ซึ้งสมัครในไมตรีที่หมายมั่น
จักเคียงข้างครองคู่อยู่ทุกวัน
เปลี่ยนคืนนั้นที่เคยเหงาเป็นเข้าใจ
มอบความรักความภักดีไว้ที่นี่
รักเรานี้มีค่ากว่าสิ่งไหน
เปลี่ยนเพลงเหงาเคล้าน้ำตาหมดอาลัย
เป็นเพลงรักบทใหม่ตรึงใจชน
14 สิงหาคม 2551 19:34 น.
มัทนา
ใจเอ๋ยใจของข้านี้มีขวากหนาม
ทิ่มแทงอยู่ทุกยามทำให้หวั่น
เรื่องห่าเหวเลวร้ายรายรอบพลัน
จนใจนั้นสั่นรัวทั่วทั้งใจ
โอ..เส้นทางสายนี้มีขวากหนาม
ข้าจักข้ามทุกก้าวย่างอย่างไรไหว
บาดแผลลึกจารึกนามหนามฝังใน
เจ็บเจียนตายจะไปต่อหรือขอลา
เท้าทั้งสองของข้าเหยียบหนามแหลม
รอยเลือดแต้มแต่งเติมทางอย่างหาญกล้า
ฝากไว้แด่นักเดินทางคนต่อมา
เป็นปุจฉาเป็นข้อคิดเป็นตัวตน
รอยเท้าเก่าเล่าเรื่องราวในคราวก่อน
ข้าใจร้อนเพราะผยองจึ่งพองขน
ข้าไม่ยอมถอยหลังชั่งใจตน
ข้าอับจนหนทาง..ช่างเขลานัก
เท้าทั้งสองของเจ้าจักเดินต่อ
หรือจะรอเพราะข้าทำเจ้าตระหนัก
ตรองดูเถิด ใจเอ๋ยใจ อย่าไวนัก
จงถอยหลังเพื่อตั้งหลักพักใจตน
14 กุมภาพันธ์ 2551 17:57 น.
มัทนา
o คือวันแห่งความรักประจักษ์มั่น
มิใช่วันแห่งความใคร่ใฝ่ตัณหา
รักด้วยใจมิใช่ใฝ่ในกามา
จะรู้ค่าของรักนี้คือที่ "ใจ"
หากความรักคือความฝันแห่งวันหวาน
รักก็คือวันวานอันสดใส
รักคือรักปักลงตรงกลางใจ
รักเพียงเธอเสมอไป...ไม่เปลี่ยนแปลง
หน้าส่วนตัว
1405
