3 สิงหาคม 2547 16:56 น.
มะปรางหวาน5
คิดถึง...ร...เรือตัวหนึ่ง
มันดันมาซึ้งกับ...ก...ไก่
เอาไม้หันอากาศไปพาดไว้
แล้วนำมันไปให้เธอ
ดึง...ห...หีบมาอีกตัว
หยิบไม้เอกใส่หัวให้เสมอ
ต่อ....ว....แหวนใส่...ง...งูไม่ให้เก้อ
ไม้ม้วนก็อยากเจอเธอเหมือนกัน
เกือบจะลืมน้อง...ย....ยักษ์
ที่เอาไปปักไว้ในผ้าผืนนั้น
เดี๋ยวไปหยิบเอามาให้รวมกัน
แล้วนอกนั้นจะบอกกับเธอเอง
รัก...ห่วงใย
3 สิงหาคม 2547 16:45 น.
มะปรางหวาน5
เขาทำให้เราเจ็บ
เขาทำให้เราช้ำ
เขาทำให้เราจำ
เขาทำให้เราเศร้า
เขาทำให้เราหมอง
เขาทำให้เราเป็นรอง
เขาทำให้เราอ่อนแอ
เขาทำให้เรายอมแพ้
เขาทำให้เราหมดหวัง
เขาทำให้เรามีหวัง
เขาทำให้เราร้องไห้
เขาทำให้เราเสียน้ำตา
เขาทำให้เราเสียหน้า
เขาทำให้เราอาย
เขาทำให้เราหมดค่า
เขาทำให้เราหมดความหมาย
เขาทำให้เราเสียใจ
เขาทำให้เราเสียตัว
เขาทำให้เราเสียความรู้สึก
เขาทำให้เราหมดปัญญา
เขาทำให้เรามีปัญหา
เขาทำให้เราเปลี่ยนไป
เขาทำให้เราเสียเพื่อน
เขาทำให้เราลืมตัว
เขาทำให้เรามีความรัก
เขาทำให้เราเหมือนไร้ค่า
เขาทำให้เราอดทน
เขาทำให้เราสับสน
เขาทำให้เราเหลือทน
เขาทำให้เรากล่ำกลืน
เขาทำให้เราต้องฝืน
เขาทำให้เรามีความรู้สึกดี ๆ
เขาทำให้เราต้องห่วงใย
และเขาก้จากไปไม่หวนกลับคืน
3 สิงหาคม 2547 16:32 น.
มะปรางหวาน5
จะหลอกกันอีกนานไหม
ในเมื่อเธอไม่มีใจในวันนี้
ขอให้พวกเธอนั้นจงไปดี
ฉันคนนี้จะไม่มีแม้เสียใจ
โชคดีนะจงโชคดี
ขอให้เธอจงไปดีอย่าหันหลัง
แม้ว่าฉันจะไม่ใช่แหล่งพลัง
ขอพวกเธออย่าหันหลังกลับมามอง
3 สิงหาคม 2547 16:24 น.
มะปรางหวาน5
แค่อยากบอกกับเธอว่าขอโทษ
ขอเธอจงอย่าโกรธจะได้ไหม
เพราะตลอดเวลาฉันเองไม่มีใคร
แต่ฉันคงขาดใจถ้าขาดเธอ
เพราะฉันเองก็รู้อยู่เต็มอก
ว่าเธอคงไม่โกรธฉันหรอกหนา
กับระยะเวลาที่เราคบกันมา
ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะไม่มีใจ
เพราะฉันเองก็รักกับเธอมาก
คงไม่ถึงกับลำบากหรอกเธอจ๋า
จะไม่มีแม้คำว่าเสียน้ำตา
เพราะฉันเองรู้ดีว่าเธอจริงใจ
หน้าส่วนตัว
751
