9 กรกฎาคม 2547 03:33 น.
มะปรางหวาน5
หลายคนพิสูจน์ความรักด้วยการห่างไกล
แล้วให้คำที่แทนใจไว้เพียงคำหนึ่ง
ให้อีกคนรอการกลับมา
ด้วยหัวใจช้ำ ๆ
จนกลายเป็นอตีดที่ต้องจำเป็นบทเรียน
คนที่รอคอยการกลับมาใหม่
แต่ไร้เยื่อใยเพราะหัวใจเปลี่ยน
หนึ่งในร้อยที่จะยังมีหัวใจวกเวียน
กลับมาหาคนที่คอยโดยไม่เปลี่ยนใจ
9 กรกฎาคม 2547 03:16 น.
มะปรางหวาน5
วารเลนไทร์ปีก่อน
เธอให้ความอาทรกับช่อดอกไม้
พร้อมกับคำว่ารักและห่วงใย
ฉันคือคนในหัวใจที่เธอมี
วาเลนไทร์ปีนี้
ไม่มีแม้เหงาของคนดีมาหา
โทรไปคนที่รับสายก็บอกว่า
เธอไม่มีเวลามารับสาย
น้ำตาเริ่มจะรินไหล
เจ็บปวดหัวใจเกินจะทนได้
ซุกตัวเองในมุมห้องแล้วร้องไห้
เขาไม่รักเราแล้วจึงเฉยชา
9 กรกฎาคม 2547 03:11 น.
มะปรางหวาน5
จะไปอยู่ที่ไหน
ภาพเธอก็ตามไปหลอกหลอนใจที่นั้น
หลับตาก็มีเธออยู่ในฝัน
จะลืมกันได้อย่างไรอ่อนใจจัง
ได้ยินเพลงเศร้า ๆ
หัวใจก้เหงาอ่อนไหว
รู้สึกเหมือนกำลังจะขาดใจ
คิดถึงคนเคยใกล้เหลือเกิน
9 กรกฎาคม 2547 02:58 น.
มะปรางหวาน5
คิดว่าง่ายหรืออย่างไร
กับการที่ต้องตัดใจให้ลืมคนเคยรัก
สงสารหัวใจที่ต้องช่ำหนัก
เพราะต้องอกหักและรักษาอีกนาน
ก็เคยพบแต่คำว่าความสุข
ไม่คิดว่ามีรักแล้วต้องมีทุกข์อย่างไม่ต้องการ
เมื่อถึงเวลาจากคำว่ารักเมื่อวันวาน
ถ้าสูญสลายไปตลอดกาลพร้อมกับคำว่าเราจบกัน
9 กรกฎาคม 2547 00:23 น.
มะปรางหวาน5
จะไม่ยื้อเธอไว้
ถ้าคนในใจไม่ใช่ฉัน
แต่จะบอกเพียง 1 คำสั่น ๆ
คือ...ฉันเสียใจ
เสียใจที่เธอจะไป
คิดว่าเธอดีจึงไว้ใจ
ก็ไม่เคยรักใคร
แน่ใจเท่ารักคนนี้
หน้าส่วนตัว
563
