30 พฤศจิกายน 2547 09:30 น.

คนที่รักเธอ

มะปรางหวาน5

...ฉันไม่ใช่คนดีในสายตาเธอ

ฉันก็ไม่ได้เลิศเลอในความรู้สึก

แต่ฉันก็ยังมีจิตใต้สำนึก

และยังคงพอรู้สึกจากหัวใจ

...ถึงฉันจะไม่ใช่คนแรก

แต่คงไม่แปลกมากใช่ไหม

ที่จะขอมีเธอในหัวใจ

ของฉันคนนี้ตลอดไปได้ไหมเธอ				
30 พฤศจิกายน 2547 09:23 น.

+.+...ยังห่วงหา...+.+

มะปรางหวาน5

     จากวันนั้นถึงวันนี้ที่ไกลพ้น

คิดถึงคนข้างหลังยังห่วงหา

ว่าคนดีเป็นไฉนไม่กลับมา

จะรับรู้บ้างไหมว่าฉันห่วงใย

     และจะเป็นอย่างนี้ไปตลอด

ขอแค่มีเธอกอดแทนผืนฟ้า

ถึงจะมีฟ้ากว้างกว่าพัสุธา

แต่จิตใจฉันยังห่วงหาถึงแต่เธอ				
27 พฤศจิกายน 2547 15:06 น.

+.+...31 วันที่ผันแปร ...+.+

มะปรางหวาน5

วันที่ 1...ของเดือนเหมือนคิดถึง 

วันที่ 2...คิดคำนึงถึงเสมอ 

วันที่ 3...เหมือนขาดใจถ้าไม่เจอ 

วันที่ 4...นั่งพร่ำเพ้ออยู่เดียวดาย 

วันที่ 5...ใจสลายถ้ากลายอื่น 

วันที่ 6...น้ำตาตกเหมือนอกตม

วันที่ 7...ใจขมขื่นอยู่เรื่อยมา 

วันที่ 8...คนที่รักกลับผลักใส 

วันที่ 9...คิดแล้วใจยังใฝ่หา 

วันที่ 10...ยังคิดถึงแต่เธอเสมอมา 

วันที่ 11...ถึงได้รู้ว่าเธอไม่จริงใจ 

วันที่ 12...กลับผลักใสและไกลห่าง 

วันที่ 13...ยังอ้างว้างเหมือนเดิมเสมอ 

วันที่ 14...ยังใคร่คิดถึงแต่หน้าเธอ 

วันที่ 15...คงจดจำเสมอไม่เคยลืม 

วันที่ 16...ยังห่วงหาและอาวรณ์ 

วันที่ 17...ยังทอดถอนใจได้เสมอ 

วันที่ 18...ยังจดจำได้แต่สายตาของเธอ 

วันที่ 19...ยังฝันเพ้อถึงเธอทุกค่ำคืน 

วันที่ 20...ยังกล่ำกลืนเหมือนเธอฝืนรักกับฉัน 

วันที่ 21...เธอไม่เคยมอบความสงสารให้แก่กัน 

วันที่ 22...ความสัมพันนั้นยังคงมีให้เธอ 

วันที่ 23...จะไปทางไหนก็มีแต่ภาพของเธอ 

วันที่ 24...ก็ยังคงพร่ำเพ้อถึงเธอทุกเวลา 

วันที่ 25...คนเมตตามาตีจาก 

วันที่ 26...คนที่พลัดพรากยังคิดถึงเสมอ 

วันที่ 27...เฝ้าฝันถึงวันของเธอ 

วันที่ 28...ยังคงละเมอถึงเธอตลอดมา 

วันที่ 29...คนที่รักต้องมาจำจาก 

วันที่ 30...จะไม่พลัดพรากจากกันเสมอ 

วันที่ 31...เพราะว่าความเป็นเรานั้นไม่ใช่ละเมอต้องถึงวันที่พวกเราได้มาเจอะเจอกับคนดี ๆ 
				
23 พฤศจิกายน 2547 13:35 น.

เรื่องน่าเศร้าเมื่อรักเขาข้างเดียว

มะปรางหวาน5

     หน้าที่ของคนรัก

ของฉันหมดไปแล้วใช่ไหม

เธอถึงได้ไม่ห่วงใย

แล้วทิ้งเอาไว้ให้เดียวดาย

     เพราะว่าตั้งแต่วันนั้น

ความสัมพันเรามาหนีหาย

เธอจากไปกับเขาอย่างหน้าตาย

แล้วทิ้งเอาไว้เพียงความทรงจำ				
23 พฤศจิกายน 2547 13:31 น.

+.+ คิดถึงคนไกล +.+

มะปรางหวาน5

ยากจะบอกว่ารัก
   
   เพราะไกลกันนักเกินจะบอกได้

      แต่ยังอยากบอกว่ารักมากมาย

         ให้เธอคนไกลได้คิดถึงกัน

แต่พอถึงวันนี้

   เธอคนดียังคงคิดเหมือนฉัน

      เพราะว่าเรามีความผูกพัน

         ที่มากกว่าเพื่อนกันอย่างที่เคยเป็น

เพราะเธอคือคนรัก

   ฉันถึงได้ปักใจเชื่อมั่น

      ว่าเธอยังคงมีความรู้สึกดี ๆ ให้กัน

         ถึงแม้ว่าความจริงนั้นยังไกลเธอ				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟมะปรางหวาน5
Lovings  มะปรางหวาน5 เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟมะปรางหวาน5
Lovings  มะปรางหวาน5 เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟมะปรางหวาน5
Lovings  มะปรางหวาน5 เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงมะปรางหวาน5