6 กันยายน 2547 19:06 น.
มะปรางหวาน5
ที่ผ่านมานั้น
โทษว่าเป็นความผิดของฉันอีกใช่ไหม
คงหาว่าฉันไม่ดูแลไม่ใส่ใจ
เธอเลยหันไปหาใครที่คิดว่าดี
ยอมรับความจริงบ้างได้ไหม
ยอมรับว่าใครเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้
ใครกันไม่สนใจไม่ใยดี
และใครกันที่เปลี่ยนไป
เธอใช่ไหมที่เริ่มต้น
เธอใช่ไหมที่เป็นคนเปลี่ยนใจ
เธอใช่ไหมชอบทำคนให้ร้องไห้
เธอใช่ไหมที่ไม่รักใครจริง
5 กันยายน 2547 17:05 น.
มะปรางหวาน5
คบ ๆ ไปนายก็ดี
เอาใจใส่เอาซะทุกอย่าง
แม้บางทีอาจมีโกรธเคียง
เห็นนายเป็นคนง้อทุกที
ประทับใจจริง ๆ เพื่อนยาก
ก็อยากให้รู้จากใจในนี้
อยากให้รู้ถึงความรู้สึกดี ๆ
ที่จะมีให้นายเพียงคนเดียว
5 กันยายน 2547 16:59 น.
มะปรางหวาน5
เจ็บหนึ่งคือรักคนของคนอื่น
เจ็บสองคือที่ต้องรักเพื่อนตนเอง
เจ็บสามคือรักเธอแล้วโดนข่มแหง
เจ็บสี่คือรักถูกละเลงด้วยเขาล่วง
เจ็บห้าคือคนปลอบโยนมาตีจาก
และต้องเจ็บซ้ำซากถ้าหากหัวใจมันไม่จำ
5 กันยายน 2547 16:48 น.
มะปรางหวาน5
เบื่อกับพวกไม่รู้ค่า
คิดจะมาเอาชนะตามสบาย
เรื่องมันแค่นี้ฉันคงไม่ตาย
จะอยู่เดียวดายคนเดียวลำพัง
ไปให้พ้นเถอะนะเธอจ๊ะ
อย่าให้ใจมันอ่อนล้ากันอีกเลย
ถ้าจะกลับมาก็อย่าเอามาเย้ย
อย่ามาทำชื่นเชยไปพ้น ๆ เป็นดี
5 กันยายน 2547 16:43 น.
มะปรางหวาน5
เป็นไงบ้างคนดี
ได้ข่าวมาเป็นปี
ว่าเธอนั้นไม่สบาย
ฉันอยากไปหา
แต่กลัวเด็กเธอจะว่าฉันสนใจ
ฉันเลยไม่อยากไป
เพราะไม่อยากให้ใครเข้าใจผิด
หน้าส่วนตัว
628
