30 พฤศจิกายน 2547 15:37 น.
มะปรางหวาน5
...ค่ำคืนนี้ไม่มีเธออยู่ตรงนี้
ค่ำคืนนี้ฉันมีเพียงแต่ฝัน
ค่ำคืนนี้ยังคงมีแสงดวงจันทร์
ค่ำคืนนี้เพ้อรำพันถึงแต่เธอ
...แต่ค่ำคืนนี้ไม่รู้เธออยู่ไหน
แล้วค่ำคืนนี้เธอนั้นเป็นอย่างไร
แม้ค่ำคืนนี้ถึงเธอจะอยู่กับใคร
แต่ขอได้ไหมในหัวใจให้มีกัน
...ค่ำคืนนี้หรือว่าค่ำคืนไหน
ขอได้ไหมเธอจ๋าในคืนนี้
ขอให้เธอคิดถึงฉันสักนาที
จะได้ไหมคนดีคิดถึงจัง
...ค่ำคืนนั้นหรือว่าค่ำคืนหน้า
ตัวเธอนั้นยังคงมีค่าต่อฉันเสมอ
ถึงแม้ว่าตอนนี้ไม่มีเธอ
แต่ตัวฉันยังละเมอถึงเธอเสมอมา
30 พฤศจิกายน 2547 15:31 น.
มะปรางหวาน5
...เหนื่อยบ้างไหมน่ะหัวใจ
ที่ต้องคิดถึงใครบางคน
ทั้งที่บางครั้งยังสับสน
ที่แอบไปรักคนไม่มีหัวใจ
...บ้างครั้งก็มานั่งเศร้า
ทั้งที่ใจเรามันอ่อนไหว
ไปหลงรักคนที่ไร้หัวใจ
ต้องเจ็บปางตายเพราะใจไม่จำ
30 พฤศจิกายน 2547 09:30 น.
มะปรางหวาน5
...ฉันไม่ใช่คนดีในสายตาเธอ
ฉันก็ไม่ได้เลิศเลอในความรู้สึก
แต่ฉันก็ยังมีจิตใต้สำนึก
และยังคงพอรู้สึกจากหัวใจ
...ถึงฉันจะไม่ใช่คนแรก
แต่คงไม่แปลกมากใช่ไหม
ที่จะขอมีเธอในหัวใจ
ของฉันคนนี้ตลอดไปได้ไหมเธอ
30 พฤศจิกายน 2547 09:23 น.
มะปรางหวาน5
จากวันนั้นถึงวันนี้ที่ไกลพ้น
คิดถึงคนข้างหลังยังห่วงหา
ว่าคนดีเป็นไฉนไม่กลับมา
จะรับรู้บ้างไหมว่าฉันห่วงใย
และจะเป็นอย่างนี้ไปตลอด
ขอแค่มีเธอกอดแทนผืนฟ้า
ถึงจะมีฟ้ากว้างกว่าพัสุธา
แต่จิตใจฉันยังห่วงหาถึงแต่เธอ
27 พฤศจิกายน 2547 15:06 น.
มะปรางหวาน5
วันที่ 1...ของเดือนเหมือนคิดถึง
วันที่ 2...คิดคำนึงถึงเสมอ
วันที่ 3...เหมือนขาดใจถ้าไม่เจอ
วันที่ 4...นั่งพร่ำเพ้ออยู่เดียวดาย
วันที่ 5...ใจสลายถ้ากลายอื่น
วันที่ 6...น้ำตาตกเหมือนอกตม
วันที่ 7...ใจขมขื่นอยู่เรื่อยมา
วันที่ 8...คนที่รักกลับผลักใส
วันที่ 9...คิดแล้วใจยังใฝ่หา
วันที่ 10...ยังคิดถึงแต่เธอเสมอมา
วันที่ 11...ถึงได้รู้ว่าเธอไม่จริงใจ
วันที่ 12...กลับผลักใสและไกลห่าง
วันที่ 13...ยังอ้างว้างเหมือนเดิมเสมอ
วันที่ 14...ยังใคร่คิดถึงแต่หน้าเธอ
วันที่ 15...คงจดจำเสมอไม่เคยลืม
วันที่ 16...ยังห่วงหาและอาวรณ์
วันที่ 17...ยังทอดถอนใจได้เสมอ
วันที่ 18...ยังจดจำได้แต่สายตาของเธอ
วันที่ 19...ยังฝันเพ้อถึงเธอทุกค่ำคืน
วันที่ 20...ยังกล่ำกลืนเหมือนเธอฝืนรักกับฉัน
วันที่ 21...เธอไม่เคยมอบความสงสารให้แก่กัน
วันที่ 22...ความสัมพันนั้นยังคงมีให้เธอ
วันที่ 23...จะไปทางไหนก็มีแต่ภาพของเธอ
วันที่ 24...ก็ยังคงพร่ำเพ้อถึงเธอทุกเวลา
วันที่ 25...คนเมตตามาตีจาก
วันที่ 26...คนที่พลัดพรากยังคิดถึงเสมอ
วันที่ 27...เฝ้าฝันถึงวันของเธอ
วันที่ 28...ยังคงละเมอถึงเธอตลอดมา
วันที่ 29...คนที่รักต้องมาจำจาก
วันที่ 30...จะไม่พลัดพรากจากกันเสมอ
วันที่ 31...เพราะว่าความเป็นเรานั้นไม่ใช่ละเมอต้องถึงวันที่พวกเราได้มาเจอะเจอกับคนดี ๆ
หน้าส่วนตัว
932
