9 กรกฎาคม 2547 03:11 น.
มะปรางหวาน5
จะไปอยู่ที่ไหน
ภาพเธอก็ตามไปหลอกหลอนใจที่นั้น
หลับตาก็มีเธออยู่ในฝัน
จะลืมกันได้อย่างไรอ่อนใจจัง
ได้ยินเพลงเศร้า ๆ
หัวใจก้เหงาอ่อนไหว
รู้สึกเหมือนกำลังจะขาดใจ
คิดถึงคนเคยใกล้เหลือเกิน
9 กรกฎาคม 2547 02:58 น.
มะปรางหวาน5
คิดว่าง่ายหรืออย่างไร
กับการที่ต้องตัดใจให้ลืมคนเคยรัก
สงสารหัวใจที่ต้องช่ำหนัก
เพราะต้องอกหักและรักษาอีกนาน
ก็เคยพบแต่คำว่าความสุข
ไม่คิดว่ามีรักแล้วต้องมีทุกข์อย่างไม่ต้องการ
เมื่อถึงเวลาจากคำว่ารักเมื่อวันวาน
ถ้าสูญสลายไปตลอดกาลพร้อมกับคำว่าเราจบกัน
9 กรกฎาคม 2547 00:23 น.
มะปรางหวาน5
จะไม่ยื้อเธอไว้
ถ้าคนในใจไม่ใช่ฉัน
แต่จะบอกเพียง 1 คำสั่น ๆ
คือ...ฉันเสียใจ
เสียใจที่เธอจะไป
คิดว่าเธอดีจึงไว้ใจ
ก็ไม่เคยรักใคร
แน่ใจเท่ารักคนนี้
8 กรกฎาคม 2547 20:15 น.
มะปรางหวาน5
พูดแค่นี้เข้าใจแล้วใช่ไหม
ไม่ชอบจริง ๆ นะคราวนี้
บอกนายกี่ครั้งแล้วกี่ที
โธ่ ! นายนี้ซื่อเบื่อเสียจริงงเชียว
น่าเข้าใจนานแล้วนะนายเบื่อ
นายมาทำซื่อไปแล้วทำไม
ให้ฉันยอมรับความจริงแต่นี้ไป
ไปให้พ้นจากใจเดี๋ยวนี้เลย
8 กรกฎาคม 2547 19:10 น.
มะปรางหวาน5
เจ็บหนึ่ง...คือ...รักคนของคนอื่น
เจ็บสอง...คือ...ที่ต้องรักเพื่อนตัวเอง
เจ็บสาม....คือ...รักเธอแล้วโดนข่มแหง
เจ็บสี่...คือ...รักถูกละเลงด้วยลวง
เจ็บห้า...คือ...คนปลอบโยนมาตีจาก
และต้องเจ็บซ้ำซากถ้าหากหัวใจมันไม่จำ
หน้าส่วนตัว
712
