14 มิถุนายน 2547 17:18 น.
มหาพนู
หากรักแล้วก็คงยากตัดใจ
แม้นห่างไกลก็ยังรักอยู่เสมอ
หากแม้นอยู่ไกลไม่ได้เจอ
ยังรักเธอเสมอเท่าชีวี
ชีวิตนี้ฉันฝากไว้ให้เธอ
คนที่ฉันเฝ้าเพ้อละเมอหา
หวังว่าสักวันบางอย่างจะนำพา
ให้เราได้กลับมาพบกัน
28 ตุลาคม 2546 13:21 น.
มหาพนู
รักเอยรักเถิดถ้าจะรัก
ถ้าใครรักให้รักตอบเขาเถิดหนา
แม้นเคยเกลียอดเคยชอบที่ผ่านมา
รักเขาเถิดหนาถ้าเขารักเรา
มันไม่เศร้าแถมยังสุขที่มีรัก
ไม่นานนักจะรู้จักรักเขาตอบ
ถึงวันนั้นเธอและฉันคงมักชอบ
จึงขอขอบพระคุณใรกเรา
13 พฤศจิกายน 2545 15:50 น.
มหาพนู
ในโลกนี้แสนเศร้านัก
เมื่อใดรักเมื่อนั้นเจ็บแสนขื่นขม
ยามไม่มีอยากมีมากจนตรม
ไม่สุขสมสุดจะขมใจไว้กับตัว
เมื่อไปรักคนที่เขาไม่รัก
จะทำสักแค่ไหนเขาไม่สน
เป็นคนดีหรือเลวก็ตามตน
เขาไม่แคร์ไม่สนยังจะทำ
หากจะเปรียบความรักกับสิ่งใด
นึกเอาไว้มันยิ่งใหญ่หรือค่าน้อย
บ้างคนว่าค่ามากกว่าเพชรพลอย
บางคนว่าน้อยซะเหลือเกิน
ความรักนั้นมีข้อดีมีข้อเสีย
อาจไม่เชื่อก็ได้ตามใจหนา
ถ้าดีมากเสียก็มากดังว่า
จงพิจารณาความรักให้ดีเอย
1 ตุลาคม 2545 12:51 น.
มหาพนู
หากแม้นรักยั้งยืนดุจขุนเขา
เราคงจะไม่เศร้าจนป่านนี้
หากแม้นรักยิ่งใหญ่เหมือนพื้นธรณี
เราตอนนี้คงจะสุขกว่าที่เป็น
หากแม้นเรายั้งคิดจะมีรัก
ไม่มากนักที่จะสมที่ดังหวัง
หากจะคิดที่จะรักเป็นจริงจัง
ถ้าพลาดพลั้งจะเสียใจไม่ลืมเลือน