อยากร้องไห้

มรรคา

เหตุการณ์ระทึกขวัญก่อนวันปีใหม่ปีนี้ ทำให้ฉันรู้สึกไม่ดีเลย จนอดไม่ได้ที่ต้องมาขีดๆเขียนๆในวันนี้
ภาพที่เห็นในทีวีในวันนั้นยังฝังย้ำตรึงหลอกหลอนในห้วงคำนึงของฉัน มันทำให้ฉันทั้งกลัว เกลียด และโกรธระคนกัน แน่นอนว่าทั้งคนเจ็บคนตายจากระเบิดการเมืองทั่วกรุงในวันนั้น พวกเขาต่างไม่รู้เรื่องรู้ราว ไม่รู้อีโหน่อีเหน่กับการกระทำเพียงเพื่อแก่งแย่งอำนาจกันเองของพวกใจสัตว์เดรัจฉาน ไม่ว่ามันจะเป็นขั้วอำนาจเก่าหรือใหม่ก็ตาม ไอ้พวกอันธพาลหน้าตัวเมียได้ทำร้ายคนไทย สังคมไทย และวัฒนธรรมไทยย่อยยับลงอย่างสิ้นเชิง ไม่มีอีกแล้วความเป็นคนจริงในคนไทยทุกวันนี้ จำได้ว่าเมื่อยังเด็กเวลาผู้ใหญ่เขามีเรื่องมีราวกัน จะพูดก่อนเลยว่า ใครไม่เกี่ยวถอยออกไป ใครข้องใจมาเจอกันตัวต่อตัว ซึ่งนั่นแหละคือความเป็นคนจริง มีการจำแนกแยกแยะมิตร-ศัตรู ไม่มั่วระรานไปทั่ว และที่สำคัญคือไม่เอาเปรียบคู่อริ ไอ้เรื่องใช้เครื่องทุ่นแรง หรือระเบิดจะไม่มีเด็ดขาด เขาซัดกันแบบเอาเป็นเอาตายก็แค่เอาให้รู้แพ้รู้ชนะเท่านั้นเอง เลิกแล้วก็แล้วกันไป ไม่มีการลามปามไปมากกว่านั้น
แต่อนิจจา คนไทยทุกวันนี้มันมั่ว และเห็นแก่ตัวเป็นที่สุด ใครจะเป็นจะตายช่างหัวมัน ขอแค่ข้าและพรรคพวกได้มาซึ่งอำนาจเป็นพอ เป็นยุคที่ไร้คุณธรรมอย่างยิ่ง คิดแล้วอยากร้องไห้เหลือเกิน ขอคุณพระคุณเจ้าปกป้องลูกหลานไทยตาดำๆด้วยเถอะ สาธุ