กับผู้ชายร้าวรอนซ่อนความเหงา เก็บความเศร้าบ่มข้างในใครเล่าเห็น มีความรักกับเขาบ้างช่างยากเย็น สุดลำเค็ญเหมือนมีกรรมมากั้นกลาง รักเราสองผูกพันธ์ร่วมทุกข์สุข เคยสนุกเพลิดเพลินพลันเหินห่าง ใจของพี่ยังมีเจ้าไม่จืดจาง สุดปลายทางใจดวงนี้มีเพียงเธอ ผิดไปบ้างบางทีพี่ขอโทษ เจ้าอย่าโกรธเลยหนาคราพลาดเผลอ คิดถึงวันเคยอ้อนตอนแรกเจอ ขอเสนอรักกันต่อทอสายใย เขียนรูปเจ้าจากใจใส่กระดาษ บรรจงวาดปลายพู่กันด้วยหวั่นไหว ภาพโปรยยิ้มส่วนคนวาดแทบขาดใจ หนึ่งฤทัยใจคนเหงา.ยังเฝ้ารอ