4 ตุลาคม 2548 22:35 น.
มนต์กวี
ที่เธอบอกว่า...อยู่อย่างมีค่า....แม้ไม่มีฉัน
แต่ฉันสิ.........อยู่อย่างไร้ค่า....ถ้าไม่มีเธอ
4 ตุลาคม 2548 22:34 น.
มนต์กวี
ฝนตกน้ำตาไหลกับหัวใจที่...เหงา....เหงา
ฝนจ๋าจงปลอบเจ้าช่วยแบ่งเบาความระกำ
ฝนเอยโอ้น้ำฝนสงสารคนคอยคิดถึงเขา
ฝนจ๋าจงรับเอาความเหงาเจ้า...ซับลงดิน.
4 ตุลาคม 2548 22:33 น.
มนต์กวี
อยู่เงียบเงียบอย่างนี้ดีไปอย่าง
กับความว่างมีเพียงเราเฝ้าฝึกฝน
หมั่นศึกษาพิจารณาในตัวตน
ก็สุขล้นสุขล้ำเหนือคำบรรยาย
2 ตุลาคม 2548 23:22 น.
มนต์กวี
คำร้อง/ทำนอง....................... มนต์กวี(มงคล สมหวัง)
1.เป็นกรรมกรหม่องนอนมุ้งหมอนเก่าเก่า
บ่สมกับเจ้าผู้สาวคนสวยแก้มแดง
เจ้าย่างผ่านหน้าอ้ายแนมเป็นบ้าเช้าแลง
ยืนฝันผู้เดียวแห่งแห่งอยากแต่งน้องไปเดินควง
2.แม่เจ้าเผิ่นหวงเป็นห่วงบ่ให้พันธ์ผูก
เผิ่นเว้าดูถูกบอกลูกว่าเฮาตัวถ่วง
ย้อนมักเจ้าหลายอ้ายเลยมาเป็นบ้าป่วง
เคียดหลายอยากไปประท้วงกระทรวงไม่ยุติธรรม
(ซ้ำ)3.แม่เธอตอกย้ำจดจำเอาไว้ให้ดี
ให้เจียมบอดี้เรานี้ฐานะต้อยต่ำ
รู้ตัวว่าจนเป็นคนหาเช้ากินค่ำ
ยังมาอ้อนรักคนงามหนำซ้ำสิกินบ่พอ
4.เป็นกรรมกรหม่องนอนบ่มีหลักแหล่ง
ฮักเจ้าคำแพงอยากแต่งเอาไปร่วมหอ
ย้อนจนเกินไปขอรักในใจก็พอ
ขี้ฮ้ายทุกข์ซ้ำบ่หล่อบ่พอให้เจ้าเดินควงฯ