26 กุมภาพันธ์ 2548 17:17 น.

ห้องเก่ากับกีตาร์ตัวเดิม

มนต์กวี



.อยู่คนเดียวอีกแล้ว

กับกีตาร์ตัวเก่า

รำพันกลอนเหงาเหงา

ฟังดูเศร้าแต่จริงใจ

ยามนี้มีแต่เรา

เฝ้าเมียงมองมิเห็นใคร

ในห้องเก่าเหงาเดียวดาย

กับหัวใจที่ทุกข์ทน

ชีวิตไม่แน่นอน

ดั่งละครแสนสับสน

มีสุขทุกข์เจือปน

หนีไม่พ้นคือความตาย

มาสร้างความดีเถิด

กุศลเกิดไม่เสียหลาย

ยังต้องเดินทางอีกไกล

ในวัฏฏะที่วกวน
				
26 กุมภาพันธ์ 2548 17:10 น.

พักเที่ยง..กับตัวเอง

มนต์กวี


ถึงเวลากลางวันเขาพักเที่ยง

เราก็เลี่ยงหลีกเข้าห้องคนเดียวหนอ

เขียนกลอนให้ใจเราสุขแค่นั้นพอ

แม้ยามท้อมีกลอนกล่อมช่วยย้อมใจ.

อันความสุขทั้งหลายในโลกหล้า

ล้วนมายาไม่จีรังเสื่อมสลาย

ไร้ตัวตนไม่เที่ยงหมดสิ้นไป

เกิดแล้วตายในวัฏฏะน่าเบื่อจริง				
26 กุมภาพันธ์ 2548 09:08 น.

เกิดมาทำไม

มนต์กวี


                                          คนเราเกิดมาทำไม

                                         อะไรคือคำตอบหนอ

                                          แก่งแย่งไม่รู้จักพอ

                                         ทุกข์ก่อหล่อรวมรัดรุม
                                                  

                                       
                                       เกิดมาหมองหม่นทนทุกข์

                                         ความสุขคล้ายดั่งไฟสุม

                                       ความเหงาคอยเข้าเกาะกุม

                                       ความกลุ้มกัดกร่อนชอนไช
                                                  

                                          
                                         ความสุขแค่เพียงฉาบทา

                                        ความล้ายังคงเคลื่อนไหว

                                         ความทุกข์รุกโรมโถมใจ

                                      ความตาย..เที่ยงแท้..เท่าเทียม
                                                      				
26 กุมภาพันธ์ 2548 09:04 น.

เกิดมาทำไม

มนต์กวี

      คนเราเกิดมาทำไม

                                         อะไรคือคำตอบหนอ

                                          แก่งแย่งไม่รู้จักพอ

                                         ทุกข์ก่อหล่อรวมรัดรุม

  เกิดมาหมองหม่นทนทุกข์

                                         ความสุขคล้ายดั่งไฟสุม

                                       ความเหงาคอยเข้าเกาะกุม

                                       ความกลุ้มกัดกร่อนชอนไช

    ความสุขแค่เพียงฉาบทา

                                        ความล้ายังคงเคลื่อนไหว

                                         ความทุกข์รุกโรมโถมใจ

                                      ความตาย..เที่ยงแท้..เท่าเทียม				
25 กุมภาพันธ์ 2548 17:04 น.

เพื่อพระพุทธศาสนา

มนต์กวี


      ขอทุ่มเทหัวใจให้พระพุทธศาสนา
   ด้วยศรัทธาและปัญญาอันกล้าแกร่ง
         ตามกำลังที่ทำได้ให้สุดแรง
       อย่างเข้มแข็งมั่นคงไม่หลงทาง

       จะเผยแพร่ธรรมะเป็นธรรมทาน
        เพื่อประสานร้อยใจใครได้บ้าง
            หนึ่งในร้อยก็ยังดีมีพลัง
   ทุกข์คลายจางสุขใจหนอเพราะร่มธรรม
                                                				
Lovers  4 คน เลิฟมนต์กวี
Lovings  มนต์กวี เลิฟ 2 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟมนต์กวี
Lovings  มนต์กวี เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟมนต์กวี
Lovings  มนต์กวี เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงมนต์กวี