13 มิถุนายน 2548 13:44 น.

&...ผู้หญิง....&

มนต์กวี

ความรู้สึกข้างในใคร่ขอกล่าว
บอกเรื่องราวผู้หญิงตามที่เห็น
เทิดคุณค่าความดีอย่างที่เป็น
ใช่จัดเจนแต่จริงใจในเนื้อความ

ผู้หญิงคือเพศแม่มีแต่ให้
มอบอุ่นไอห่วงใยคอยไถ่ถาม
ผู้หญิงคือดอกไม้ที่งดงาม
มีประจำคู่โลกาน่าภิรมย์

ผู้หญิงดูอ่อนไหวใช่อ่อนแอ
เป็นเพื่อนแท้ปลอบใจในยามขม
ก้าวเคียงข้างคู่ชายคอยชื่นชม
แม้เธอตรมเติมยิ้มไว้ให้ดูดี

ผู้หญิงคือแม่บ้านงานทุกสิ่ง
ลำบากจริงจุกจิกใจไม่หน่ายหนี
กับข้าวลูกอีกรีดผ้าให้สามี
เป็นหน้าที่เธอหมดเฝ้าอดทน

ผู้หญิงคือผู้กล้าหลายคราครั้ง
สยามยั้งหยัดอยู่ได้ก็หลายหน
ศรีสุริโยทัยสู้พม่าจนวายชนม์
พระคุณล้นกอบกู้ไทยได้ประเทือง

ผู้หญิงล้าไปบ้างในบางหน
หงุดหงิดจนระรานพาลหาเรื่อง
ต้องเข้าใจอาการหญิงยามขุ่นเขือง
คงกระเตื้องครั้นหมดไปก็หายพลัน

ผู้หญิงคือเพื่อนแท้ในยามยาก
ผู้หญิงคือคนรักมีใจมั่น
ผู้หญิงคือผู้ให้ได้แบ่งปัน
ผู้หญิงคือความฝันคู่โลกเอย..ฯ

1606

love

comment

3 มิถุนายน 2548 15:12 น.

กลิ่นกลอนกรุ่น...กับชีวิตที่ผกผัน

มนต์กวี

สามสิบแปดปีผ่านใช่นานเนิ่น
เส้นทางเดินผกผันพลันคิดหวน
มีเรื่องราวมากมายได้ทบทวน
ดุจโซ่ตรวนตรึงใจให้สุกงอม

จากเด็กตัวน้อยน้อยค่อยเติบใหญ่
จบม.ปลายจากศรีเกษเขตเมืองขอม
ต่อสองปีเรียนหมอน้อยค่อยอดออม
จบมาพร้อมเพื่อทำงานประสานชน

อยู่อนามัยสี่ปีจึงจรจาก
มาลำบากที่โรงบาลฯผ่านหลายฝน
ออกควมคุมโรคติดต่อในชุมชน
หมอมงคลเขารู้จักนักล่ายุง

สิบห้าปีทำงานแม้เหนื่อยหนัก
ก็สุขนักรับใช้ชนเช่นหมายมุ่ง
ซึ้งน้ำใจรับไออุ่นจากป้าลุง
หอมจรุงขอบคุณล้นจนวันตาย

แต่ตัวตนผมนั้นใช่ราชการ
กรอบทางการกั้นอยู่ทนไม่ไหว
จำต้องลาจากราชการคำสั่งใจ
จุดมุ่งหมายคือเสรีที่เฝ้ารอ

จากอนามัยบ้านนอกทิ้งเข็มยา
มารักษาเครื่องคอมช่างแปลกหนอ
เขียนเพลงนิดคิดกลอนหน่อยแค่นั้นพอ
ไม่ทุกข์ท้อเส้นทางนี้ที่เลือกเดิน

ได้มาพบพี่น้องแลผองเพื่อน
เปรียบเสมือนญาติมิตรเคยห่างเหิน
มาพบกันอีกครั้งช่างบังเอิญ
แสนเพลิดเพลินกลิ่นกลอนกรุ่นอุ่นถึงใจ

กับชีวิตที่ผกผัน ผมจบจากศรีสะเกษ ไปเรียนต่อวิทยาลัยการสาธารณสุขขอนแก่น2ปี มาทำงานที่สถานีอนามัย4ปี และอยู่โรงพยาบาลอึก11ปี ก็คลุกคลีกับชาวบ้าน ทำงานควบคุมโรคติดต่อในชุมชน บางทีก็ออกไปพ่นยุงลายช่วงไข้เลือดออกระบาดครับ ชาวบ้านบางคนเรียกพวกผมว่านักล่ายุงมาแล้ว... ถึงระยะหนึ่งผมก็บอกตัวเองว่านี่ไม่ใช่เราไม่ใช่ทางเลือกที่ใจปรารถนา อิสระที่โหยหา เสรีที่ไขว่คว้ามันร่ำร้องอยู่ตลอดเวลา ผมออกทำงานด้านเพลงเขียนเพลงให้กับศิลปินนักร้องลูกทุ่ง ลูกทุ่งเพื่อชีวิตและอื่นๆซึ่งตรงนี้เส้นทางผมพึ่งเริ่มต้นยังไม่เป็นที่รู้จักนัก แต่ ที่ขาดไม่ได้คือกลอน...หัวใจใส่กลอนครับ เท่าที่จำความได้ผมเขียนกลอนตั้งแต่ประมาณป.2 เขียนตามประสาเด็กๆ และว่างเมื่อไหร่ก็จะเขียนกลอน จดไว้บ้างทิ้งไปบ้าง ซึ่งตรงนี้อาจจะบอกว่าบ้าก็ได้(บ้ากลอนครับ) แต่ตรงนี้ก็เป็นตัวตนของเราจริงๆ มีความสุขมากมากเลยครับ ที่ได้มารู้จักสัมผัมในบทกลอนบทกวี จากเพื่อนสมาชิกหลายๆท่าน ณ.ห้องนี้ กลอนหลายๆบทที่ชื่นชอบผมก็เซฟเก็บไว้อ่านเสมอ..... สุดท้ายก็ยังอยากจะบอกว่า...หัวใจใส่กลอนครับ..

1288

love

comment

31 พฤษภาคม 2548 13:18 น.

พ่ายรักมือถือ

มนต์กวี

.........พ่ายรักมือถือ..............
คำร้อง/ทำนอง    มงคล สมหวัง
ศิลปิน                สมพร นครนายก

รักจริงจากอ้ายให้หมดหัวใจ
แต่แล้วทำไมทรามวัยถึงไม่ปรานี
อ้ายคนบ่อหล่อบ่เท่ห์มือถือไม่มี
เจ้าจึงหน่ายหนีบ่เห็นถึงความสำคัญ

คบกันมานานผ่านมาหลายปี
สองใจเรานี้บ่มีอีหยังกีดกั้น
บอกรักแน่นหนักอุปสรรคจะร่วมฝ่าฟัน
กลับล่มจมพลันเมื่อชายคนนั้นเขามา

(ซ้ำ)เขามี.มือถือซื้อรุ่นใหม่ใหม่
เจ้าคงถูกใจส่วนอ้ายนั้นหมดปัญญา
มอบรักให้เขาบอกเราบ่มีเวลา
ไม่นึกเลยหนาสัญญาจะมาเปลี่ยนไป

รักจริงจากอ้ายมันคงบ่คือ
เจ็บแล้วต้องจื่อนี่หรือคือความช้ำใจ
สัญญาปากเปล่าจึงถูกเจ้านั้นทำลาย
ดั่งโดนปล้นใจฮักอ้ายแพ้พ่ายมือถือ..ฯ

1007

love

comment

13 พฤษภาคม 2548 12:29 น.