18 กุมภาพันธ์ 2559 13:29 น.
มณีจันทร์
ได้ยินเสียงบางครั้งยังหวั่นไหว
เธอใช่ไหมบ่นเพ้อละเมอหา
หรือ..ใบไม้พัดผ่านต้านลมพา
หรือ..เพียงว่าแค่ฉันที่หวั่นใจ
แม้เนิ่นนานแค่ไหนในวันนี้
ทุกนาทีใจฉันไม่หวั่นไหว
ฝากสายลมดวงดาวทุกคราวไป
ว่าหัวใจ คิดถึง คิดถึงเธอ
ฟ้าอาจพรากสองใจให้ไกลห่าง
ไม่จืดจางรักฉันมั่นเสมอ
อยู่ห่างกันแค่ไหนใจละเมอ
รักเพียงเธอแค่นั้น..นิรันดร์...
18 กุมภาพันธ์ 2559 13:30 น.
มณีจันทร์
กลับมาเยือนที่เก่าเราคุ้นเคย
ไม่เปลี่ยนเลยซักนิดที่คิดถึง
กลับมาตามหัวใจใฝ่รำพีง
ใจคำนึงความหลังยังจดจำ
กวาดตามองไม่เจอเธอที่เก่า
หัวใจเหงามองหาคราคืนค่ำ
เหม่อมองฟ้าครานี้ที่มืดดำ
หัวใจจำทุกอย่างกระจ่างใจ
มาคราวนี้มาทวงห้วงความฝัน
หัวใจมันเรียกร้องก้องขานไข
นานเหลือเกินความฝันมันหายไป
ตามหัวใจทวงถามความฝันคืน...
18 กุมภาพันธ์ 2559 13:32 น.
มณีจันทร์
ตั้งแต่ครั้งจากกันช่างนานเนิ่น
เราต่างเดินต่างทางอย่างกังขา
เหตุและผลมากมายที่มีมา
ความรู้สึกมีค่าช่างมากมาย
หากบางคราวได้เห็นเพียงห่างห่าง
ไม่จืดจางความหมายในใจฉัน
มีเธออยู่ข้างในใจทุกวัน
แม้จากกันห่างไกลใจคำนึง
เคยนั่งมองขอบฟ้ายามลาลับ
เคยนั่งนับดวงดาวควาวคิดถึง
ยินเพลงเธอชอบฟังยังตาตรึง
ใจคะนึงห่วงหาน้ำตาริน
แต่ละวันผ่านไปอย่างไร้ค่า
กาลเวลาผ่านไปใช่ลืมสิ้น
ทำอย่างไรหัวใจยังไม่ชิน
เธอได้ยินเสียงใจฉันไหมเธอ
เพียงแค่ได้คิดถึงในบางครั้ง
หัวใจยังสั่นไหวยามไผลเผลอ
มีรอยยิ้มน้ำตาคราละเมอ
คิดถึงเธอบางครั้งยังสุขใจ..... ...
18 กุมภาพันธ์ 2559 13:34 น.
มณีจันทร์
ฉันเคยคิดว่ารักคือผูกพัน
รักแท้นั้นผ่านวันและความหมาย
ยิ่งเนิ่นนานคุณค่ายิ่งมากมาย
ไม่เสื่อมคลายรักมั่นฉันเข้าใจ
ไม่คิดฝันวันผ่านพานพบเธอ
แค่แรกเจอมองจ้องต้องหวั่นไหว
เหมือนตานี้ไม่มีมองใครใคร
โลกทั้งใบหยุดเคลื่อนเหมือนต้องมนต์
ลมหายใจหยุดไปในทันที
หัวใจนี้หลุดหายในเวหน
เธอนั้นหยุดเวลาพาเวียนวน
แค่สบตาเพียงหนระคนใจ
เพิ่งเข้าใจรักนั้นเป็นเช่นนี้
ในวันที่เจอกันนั้นใช่ไหม
เสี้ยวนาทีแค่นั้นวันเปลี่ยนไป
ความรักไม่ต้องการ...วัน..เวลา
เหมือนหัวใจหยุดห้วงช่วงนาที
ความรักที่เข้าใจใช่โหยหา
แค่เพียงพบเจอกันพลันสบตา
ในทุกคราฉันรัก ฉันรักเธอ ...