28 กรกฎาคม 2553 21:10 น.
มณีจันทร์
ความจริงรู้มาแล้ว...ซักช่วงหนึ่ง
ความหวานซึ้งห่างหายกลายห่างเหิน
ยามสบตาทุกครั้งช่างหมางเมิน
คล้ายส่วนเกินไม่เหลือแม้เยื่อใย
รู้ยังไงวันนั้นมันต้องมา
ในไม่ช้าซักวันช่างหวั่นไหว
กลัวเหลือเกินคำลาว่าจะไป
เธอโทรมาเมื่อใดใจหวั่นกลัว
ยังไม่พร้อมรับฟังดั่งเรื่องใด
ฉันนั้นไม่เข้มแข็งแกร่งเลยหนา
เบอร์โชว์อยู่นั่งดูด้วยน้ำตา
รู้ตัวว่าต่อไปไม่มีเธอ
เพียงแค่อยากยื้อไว้ให้นานเนิ่น
กลัวเผชิญความจริงสิ่งเสนอ
เผื่อวันวานย้อนมาคราแรกเจอ
หรือฉันพร้อมเมื่อเธอจะจากลา
ยังไม่พร้อมรับฟังยังเรื่องใด
ฉันนั้นไม่เข้มแข็งแกร่งเลยหนา
เบอร์โชว์อยู่นั่งดูด้วยน้ำตา
รู้แล้วว่า.....ต่อไป....ไม่มีเธอ