18 พฤศจิกายน 2552 16:10 น.
มณีจันทร์
ฐานะคนสนิทเคยชิดใกล้
ยามเห็นเธอร้องไห้ใจหม่นหมอง
ไม่อยากถามใครทำน้ำตานอง
ได้แต่มองห่วงใยในสายตา
เธออยากให้ฉันนั้นอยู่ด้วยไหม
ยามหัวใจท้อแท้และอ่อนล้า
ต้องการคนปลอบใจบางเวลา
โปรดบอกมาฉันยอมพร้อมดูแล
ให้เหมือนกับก่อนนี้ที่รักกัน
เธอไหวหวั่นมีฉันนั้นแยแส
ทั้งปลอบโยนห่วงใยไม่เปลี่ยนแปร
ยังแสนแคร์แสนห่วงทั้งดวงใจ
เธอหวั่นไหวหรือเปล่าเล่ายามนี้
อยากจะมีซักคนปลอบโยนไหม
หมดเวลาฉันพร้อมจะจากไป
แค่เพื่อนใจคลายเหงาเท่านั้นพอ......
16 พฤศจิกายน 2552 11:07 น.
มณีจันทร์
งานเลี้ยงเลิกอำลาจำลาร้าง
ไปตามทางของตนบนวิถี
เมื่อต่างคนต่างฝันพันธะมี
เงื่อนไขนี้ผูกพันมันจำเป็น
สุขชั่วคราวพบกันนั้นน้อยนิด
ใคร่ครวญคิดอยากเจอเพ้อมองเห็น
การรอคอยทุกครั้งช่างยากเย็น
แสนลำเค็ญทุกครั้งยังเอ่ยลา
ห้วงคำนึงนึกถึงซึ้งอบอุ่น
ยิ้มละมุนตรึงใจเกินใฝ่หา
การจำยอมลาล้างห่างไกลตา
เพียงเพราะว่าหวังไว้อาจได้เจอ
กำลังใจอบอุ่นที่คุ้นเคย
มิลืมเลยฝังติดคิดเสมอ
ความห่วงใยส่งผ่านฉันและเธอ
รู้นะเออเรานี้มีให้กัน
ในคืนเหงาหมู่ดาวคราวห่างหาย
อยู่เดียวดายลำพังดั่งความฝัน
ความหลากหลายสับสนวนหากัน
เจ็บทุกวันเมื่อแพ้แก่หนทาง
ไกลแสนไกลเหนื่อยล้าหาจุดหมาย
มิมีใครไหนอยู่คู่เคียงข้าง
ภาพอดีตรำลึกนึกเลือนราง
แม้อ้างว้างก็ช่างยังสุขใจ .......
12 พฤศจิกายน 2552 11:15 น.
มณีจันทร์
ฉันใช่อยากเอ่ยคำว่าอำลา
ไม่ใช่มาโอดครวญชวนหลงใหล
มิใช่ลมผ่านพลิ้วลิ่วล่องไป
เหมือนน้ำไหลหลากหลั่งยังชุ่มเย็น
เราพบกันมีเรื่องราวมาเล่าสู่
เหมือนภาพอยู่ในฝันนั้นมองเห็น
บรรยากาศที่ดียังเคยเป็น
เสมือนเช่นจริงใจที่ให้กัน
แม้ไม่มีพยานฤาสัญญา
ห้วงเวลาล่วงนานกาลเปลี่ยนผัน
แม้เหน็บหนาวผกผินบินสู้มัน
ใช่ว่าเราจากกันนิรันดร์ไป
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟมณีจันทร์
หน้าส่วนตัว
1301
