25 มีนาคม 2551 12:14 น.
มณีจันทร์
รอนแรมมา แสนไกล นะใจเรา
ด้วยถูกเขา ทำร้าย ให้เศร้าหมอง
ต้องซนซาน หนีมา น้ำตานอง
จึงจำต้อง แบกหน้า ลาหนีไกล
ดันด้นมา จนเจอ เธอคนนี้
คนแสนดี ช่วยฉัน หน่อยได้ไหม
ขอที่หลบ พักพิง อิงกายใจ
ฝืนเดินไป ไม่ไหว ไร้กำลัง
ขอหลบพัก ใจนี้ ที่ชอกช้ำ
ถูกเขาทำ มากมาย ในหนหลัง
เดินหนาวเหน็บ ฝ่ามา เพียงลำพัง
สุดเซซัง ท้อแท้ แย่เกินทน
มีที่พัก อุ่น อุ่น ให้ฉันไหม
เพื่อใจคลาย เหนื่อยล้า ฝ่าลมฝน
ให้หายหนาว อ้างว้าง ทางมืดมน
ขอเพียงพ้น คืนนี้ ที่ร้าวราน
ขอเพียงใจ เรานี้ มีกำลัง
ขอพลัง จากเธอ ช่วยประสาน
มาต่อเติม ใจช้ำ ในวันวาน
ได้ผลิบาน อีกครา นะคนดี
13 มีนาคม 2551 11:10 น.
มณีจันทร์
มีความจริง ในใจ ไม่กล้าบอก
มันยังตอก ย้ำใจ ให้โหยหา
มองแสงจันทร์ ทอดยาว พราวพร่างตา
ทั่วผืนฟ้า โอบล้อม พร้อมหมู่ดาว
ทุกนาที มีเธอ ให้เพ้อพร่ำ
เก็บทุกคำ กล้ำกลืน ฝืนลมหนาว
กับเวลา คืนนี้ ที่แสนยาว
หัวใจร้าว สั่นไหว ไปตามลม
มีเธอฉัน เท่านั้น ในวันนี้
คืนวันที่ ทุกอย่าง ช่างเหมาะสม
ลมโชยเอื่อย จันทร์นวล แสงชวนชม
ดาวผสม ระยิบระยับ วับแววตา
จึงอยากเปรย เอ่ยอ้อน เป็นกลอนรัก
ให้ประจักษ์ รสถ้อย ร้อยภาษา
เรียงอักษร อ้อนคำ จำนรรจา
อยากให้เธอ รู้ว่า ฉันรักเธอ
11 มีนาคม 2551 22:46 น.
มณีจันทร์
ฉันนั้นมอง ผู้ชาย แค่ทางผ่าน
เป็นสะพาน ข้ามไป ในฝั่งฝัน
ไม่สนใจ ลึกซึ้ง มาผูกพันธ์
คิดคบกัน แค่เล่น เป็นครั้งไป
ใช้วาจา อ่อนหวาน ปานน้ำผึ้ง
พูดซึ้งซึ้ง ทำให้ ใจหวั่นไหว
บีบน้ำตา ออดอ้อน ต้อนดวงใจ
มารยาใช้ ร้อยเล่ เพทุบาย
ไม่ได้มี รักเดียว เกี่ยวข้องไว้
ยังมีใจ เผื่อปลีก อีกมากหลาย
เก็บคะแนน สะสม ต้มผู้ชาย
ที่มากมาย เป็นเหยื่อ เพื่อสะใจ
ใครไม่มี ประโยชน์ ก็ทิ้งขว้าง
แล้วปล่อยวาง ทิ้งไป อย่างผลักไส
ไม่แยแส ไม่มา นั่งสนใจ
โละทิ้งไป ให้พ้น บนหนทาง
ใครงอแง งี่เง่า ไม่เอาไว้
ไม่สนใจ ปล่อยไป รีบสะสาง
ยกร้อยแปด พันเรื่อง เปรื่องมาวาง
เป็นข้ออ้าง เลิกร้าง ต่างทางเดิน
ใครดีหน่อย ค่อยว่า เราไม่พร้อม
แล้วไม่ยอม ลงรอย คอยห่างเหิน
ดีเกินไป แกล้งว่า แล้วพาเมิน
บีบน้ำตา ไม่เขิน แล้วเดินลา
เก็บแต่คน รวยหน่อย ด้อยสมอง
เป็นเครื่องลอง กิเลศ และตัณหา
เครื่องสำอางค์ เสื้อผ้า ขนซื้อมา
ไว้เชิดหน้า เชิดตา หาผู้ชาย
ใครคุยด้วย ดีหน่อย ค่อยเป็นเพื่อน
ทำเสมือน ว่าเรา เจอกันสาย
ดีได้แค่ เพื่อนกัน จนวันตาย
เป็นสหาย แค่นี้ ก็ดีพอ
หากใครมา สุขุม และนุ่มลึก
มาตรองตรึก นึกลง ปลงแล้วหนอ
เป็นได้แค่ พี่ชาย โปรดจงรอ
เดี๋ยวก็ท้อ พ้อไป ไม่นานเนาว์
หากใครว่า เรานี้ ที่เจ้าชู้
โปรดจงรู้ แค่ทำ ตามอย่างเขา
มิใช่เป็น เนื้อแท้ ในตัวเรา
ยกหยิบเอา เปรียบเปรย เอยให้ดู