27 มิถุนายน 2550 10:19 น.
มณีจันทร์
รู้ว่าเพื่อน นั้นแอบรัก มากเพียงไหน
รู้ว่าใช่ รู้ว่าชอบ ขอบคุณนะ
รู้แต่เรา รักเธอได้ แค่เพื่อนจริง (จริง)
เพื่อนเป็นสิ่ง มีค่า กว่าคำใด...
โปรดอย่าเปลี่ยน คำคำนั้น เป็นอย่างอื่น
มันดาษดื่น มากมากนัก กว่าคำไหน
คำว่าเพื่อน มีค่ามาก กว่าคำใด
โปรดอย่าได้ เปลี่ยนแปลงมัน ไปจากเรา
จงสะกด มันเอาไว้ คำว่าเพื่อน
อย่าแชเชือน เพื่อนจ๋า จงจำไว้
จงสะกด คำว่ารัก กลืนลงไป
รักษาไว้ ความเป็นเพื่อน เสมือนเคย...
*** เหมือนใจร้าย เลย แต่ถ้ารักเพื่อนต้องทำอย่างนี้แหละเพื่อมิตรภาพ***
26 มิถุนายน 2550 11:38 น.
มณีจันทร์
แจกันใส หนึ่งใบ ไว้กลางห้อง
หากจะต้อง ปักดอกไม้ ลงในนั้น
อยากจะรู้ ควรจะเป็น ดอกใดกัน
หากห้องนั้น มันอยู่กลาง หว่างดวงใจ
25 มิถุนายน 2550 11:13 น.
มณีจันทร์
ลมพัด สะบัดปลิว หญ้าพริ้วไหว
ทั้งใบไม้ ที่ลู่ลม ปลิวห่มฟ้า
ไม่นานนัก ฝนตั้งเค้า พร่างพรมมา
ทั่วท้องฟ้า พลันลับ ดับมืดไป
น้ำฝนคลั่ง ฟ้ากรีดร้อง ก้องไปทั่ว
เสียงฟ้ารั่ว ฟ้าแลบ แปลบสั่นไหว
พายุพัด ตัดกิ่งไม้ ขาดหายไป
เหลือตอไม้ ยืนอยู่ สู้ลมแรง
ฝนไปแล้ว ฟ้าสว่าง กระจ่างใส
เห็นใบไม้ ฉ่ำน้ำ ดื่มดำฝน
สัตว์น้อยใหญ่ โผล่ออกมา รับแดดลม
โลกสุขสม พลิกแผ่นพื้น พสุธา
21 มิถุนายน 2550 16:40 น.
มณีจันทร์
ถึงมีใครมากมายใจยังคิด
ให้หงุดหงิดวุ่นวายใจยังฝัน
ถึงเธอ เธอ คนนั้นทุกคืนวัน
คนที่ฉันเสียน้ำตาซะมากมาย
วันที่เธอจากไปใจคิดถึง
หวลคำนึงถึงวันวานแห่งความหลัง
จากไปแล้ว อยากสั่งใจให้ลืมจัง
อยากจะสั่งหัวใจนี้ไม่มีเธอ
ทำไม่ได้หัวใจฉันมันแพ้
คนแย่ แย่อย่างฉันในวันนี้
อยากจะลุก อยากจะสู้ ดูสักที
ก็แค่อยากมี คนที่ดี ช่วยดามใจ
20 มิถุนายน 2550 16:42 น.
มณีจันทร์
โอ้ชีวิต ตัวเราเ ศร้าเหลือเกิน
จะลุกเดิน ยืนนั่ง ยังไม่ไหว
เป็นริสซี่ ดังยังกิน พริกเข้าไป
เจ็บแทบตาย น้ำตาร่วง แสบดวงเอย
*** ดวงในที่นี้หมายถึง ริดสีดวง***
***ริสซี่ในที่นี้ก้อหมายถึง ริดสีดวงเช่นกัน***
ใครเป็นยกมือขึ้น