ปิดโครงการอิ่มอุ่น ที่ทำร่วมกับ บ้านกลอนไทย เปิดใจภูตะวัน ถึงปีกฟ้า

ภูตะวัน ตะวันรอน

 ปิดโครงการอิ่มอุ่น ที่ทำร่วมกับ บ้านกลอนไทย เปิดใจภูตะวัน ถึงปีกฟ้า
          (ถ้าจะลบกระทู้นี้  ขอให้ปีกฟ้า  เป็นคนลบ)



*********************************************************************


 	2 - 3 เดือนที่เริ่มต้นลงมือทำ CD วรรณกรรมเยาวชนอิ่มอุ่นขึ้นมาเพื่อขาย หารายได้ ตั้งใจจะไปช่วยเหลือเด็ก ๆ ในชนบท หลังจากนั้น ก็เริ่มขาย CD กับเพื่อน ๆ ทางอินเทอร์เนต กับเพื่อน ๆ ที่ทำงาน เพื่อนสนิท เจ้านาย ญาติพี่น้อง และบางทีก็ขายคนซื้อที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลยในชีวิต...
5 เดือน เต็ม ๆ กับการขาย ไม่ว่าจะเหนื่อยแค่ไหน แต่ก็เต็มใจทำ...รวมทั้งเพื่อน ๆ ที่มาช่วยกันขาย


	ตั้งใจจะเริ่มคัดโรงเรียนที่จะไป ก็พอดีได้ทราบจากทางผู้ดูแลระบบ ว่าจะจัดโครงการปันน้ำใจ ซึ่งวัตถุประสงค์เดียวกันกับโครงการอิ่มอุ่น  และได้ให้รายละเอียดของโรงเรียนบ้านตานวน
ของครูใหญ่โรงเรียนเล็กมา ซึ่งพิจารณาแล้วก็เห็นว่า เข้าข่ายที่ทางอิ่มอุ่นตั้งเป้าหมายเอาไว้ อีกทั้ง
ได้ยินชื่อครูใหญ่ จากปากพี่ที่เคารพคือพี่พระจันทร์เศร้า ที่ชื่นชมครูใหญ่ฯ ให้ฟัง ว่าเป็นครูผู้เสียสละ ครูนักพัฒนา ยิ่ง ศรัทธาและชื่นชม. 


	ทางผู้ดูแลระบบก็แจ้งให้ทราบว่า จะมีโครงการไปเที่ยวพบปะกับสมาชิกบ้านกลอนแถบอีสานใต้  ในตอนนั้นทางเราเองก็ยินดี แต่ไม่ใช่เรื่องเที่ยวจะเป็นเรื่องใหญ่ ตั้งใจไปทำบุญอยู่แล้ว แต่ดีใจที่จะได้ไปพบปะกับเพื่อน ๆ สมาชิกด้วยกันมากกว่า


	2  3 สัปดาห์ ที่นำเงินจากโครงการอิ่มอุ่น ไปวิ่งหาซื้อหนังสือ หาจักรยาน ติดต่อประสานงาน หาของ หาเงินบริจาค ทั้งที่งานประจำก็มาก จนกระทั่งอาทิตย์ที่ 1 ก.ค. 2549 ก็ช่วยกันขนของขึ้นปิ๊คอัฟ ไปส่งรวมไว้ที่คลินิกคุณหมอ ผู้หญิง 3 คน ตั้งใจแบกตั้งใจขน ด้วยความเต็มใจ และภูมิใจ. 


	ก่อนหน้านั้น เคยถามผู้ดูแลระบบว่าใครไปบ้าง ได้รับคำตอบว่า คนนอก 4-5 คน เพื่อนของผู้ดูแลระบบ  ส่วนทางโครงการอิ่มอุ่นไป 4 คน      (แม้จะมีบางคนเป็นคนนอกเวป แต่ก็เป็นคนที่ช่วยเหลือโครงการ...ช่วยหาของ ..หาเงินให้ ทุ่มแรงกายแรงใจ...เพื่องานนี้) นอกนั้นทุกคนก็เข้าใจกันว่าเป็นคนในเวปบ้านกลอน


วันเดินทาง คืนวันที่ 7 นัดเจอกันที่อนุสาวรีย์   เจอคนในเวปคือ พี่พระจันทร์เศร้า คุณเรไร
และน้องยังเยาว์  ในที่นี้ได้เจอคุณปีกฟ้า (เจ้าของเวปไทยโพเอ็ม) ที่เดินไปกด เอ.ที.เอ็ม พร้อมกัน แล้วคุณปีกฟ้า ก็ฝากเงินมาช่วยโครงการกับภูฯ เพื่อทำบุญ จำนวน 2,000 บาท ซึ่งภูฯ ได้สมทบกับเงินบริจาคเพื่อการศึกษา  ยังจำได้ถึงรอยยิ้มบนแก้มที่มีลักยิ้มของคุณปีกฟ้าได้  
คุณภูฯ ครับ ผมฝากเงินคุณภูฯ ไปทำบุญด้วยครับ   เรายังคุยกับคุณปีกฟ้าเลยว่าน่าเสียดายที่ไม่ได้มาด้วย


แต่พอไปขึ้นรถตู้ ก็แยกกันนั่งคนละคันกับพี่พระจันทร์เศร้า และคุณเรไร มาเจอกันอีกที  ที่ปั้มเจ็ตจุดนัดพบกัน  ปรากฏว่า ได้พบกับพี่พระจันทร์เศร้า คุณเรไร และน้องกระต่าย...(ที่หอบเครื่องคอมพิวเตอร์จากพิษณุโลกมาบริจาคให้กับโครงการ) ที่ขอ ย้ายมานั่งรถตู้คันเดียวกันกับทางเรา  ก็ทราบมาว่า  รถตู้อีก 1 คัน เป็นใครก็ไม่รู้ ที่ไม่รู้จักบ้านกลอนไทยเลย   ทุกคนก็เพิ่งทราบวันนี้ ว่าเรามากับคณะทัวร์อีก 1 คณะ 


	ถึงโรงเรียน ตอนรุ่งเช้า ความเหนื่อย ความล้า ก็เริ่มหาย เมื่อคณะครูใหญ่ มาให้การต้อนรับ ด้วยความอบอุ่น  ครั้งแรก หลายคนเอียงอายกับกลองยาว แต่หลัง ๆ ก็ลงไปเซิ้ง  ไป รำ กันด้วยความมันความสนุก...ด้วยรอยยิ้ม ทุกคนมีความสุข  แม้แต่ตัวเราไปเล่นเกมส์กับเด็ก กับครู กับเพื่อน ๆ ด้วยความสุข ประทับใจมาก ๆ  จึงขอบอกเจ้าภาพคุณทำดีที่สุด ไม่มีใครเลยที่จะตำหนิ กลับชื่นชมคุณมากขึ้น  แม้แต่นั่งไปในรถตู้ พี่พระจันทร์เศร้า ยังเล่าประวัติของครูใหญ่ให้พวกเราฟังด้วยความชื่นชมตั้งแต่ทางเข้าโรงเรียน ที่พวกเราเห็นว่ามันลำบากมาก และที่ตรงนี้สมาชิกบ้านกลอน ร้อยฝัน ขอโทษครับผมเมาก็ตามมาสบทบ นั่งรถมาเอง จากชัยภูมิ  และขอนแก่น มาด้วยใจเต็มร้อย....


	ถึงที่พักในยามเย็น ซึ่งวันนั้นก็ทราบจากผู้ดูแลระบบซึ่งเป็นผู้จัด ว่าจะทำอาหารกันเอง โดยจะจัดเตรียมสิ่งของมาประกอบให้  แต่กลับกลายเป็นว่าที่เตรียมมามีไม่กี่อย่าง ต้องออกไปซื้อที่ตลาด  กว่าจะได้กินข้าวเย็นนั้น ก็เล่นเอาน้อง ๆ ที่มาด้วยหน้าดำ หน้าเขียวกันไป  แล้วถ้าคุณเรไรไม่มา  ใครจะทำกับข้าวให้กิน??   อันนี้ไม่เท่าไหร่  ตอนถึงที่พัก บ้านพัก 1 หลัง 3 ห้องนอน ข้างบน 2 ห้อง ข้างล่าง 1  (สำหรับคนในรถตู้ 2 คัน ) อีกขบวนของกลุ่มทัวร์ไปจับจองห้องพักข้างบนสองห้องเรียบร้อย  แต่ภูตะวัน ในฐานะที่ชวนเพื่อนโครงการอิ่มอุ่นมาร่วม ก็ต้องดูแลเพื่อน ๆ ไปถามดูว่าห้องไหนยังว่าง ก็ปรากฏว่าเหลือห้องข้างล่าง 1 ห้อง  จึงบอกอีกคณะทัวร์ว่าขอห้องนี้  จัดแจงไปพาเพื่อน ๆ กลุ่มสมาชิกไทยโพเอ็ม และอิ่มอุ่น    เอากระเป๋าเข้าไปเก็บ  สักพัก ได้ยินเสียงโวยวายจากข้างบนว่าห้องข้างบน 1 ห้อง ไม่มีพัดลม (ขณะนั้นอากาศช่วงหัวค่ำยังร้อนอบอ้าวมาก)  ไม่นานทางผู้ดูแลระบบก็มาบอกว่า ขอให้คุณภูตะวัน และเพื่อน ๆ ย้ายไปนอนข้างบน ด้วยเป็นห้องใหญ่  ก็ไม่ว่ากันง่าย ๆ อยู่แล้ว พาเพื่อนขึ้นไป ผ้าห่ม หมอน ที่นอน มีไม่ครบ ไม่มีพัดลม แถม ไม่รู้จะให้ผู้ชายอีก 3 คน ไปนอนที่ไหน คือ คุณเรไร ขอโทษครับผมเมา และคุณแก้วประเสริฐ   แต่คุณแก้วประเสริฐก็ขอตัวไปแทรกนอนกับอีกกลุ่มหนึ่งได้  แต่คุณเรไร และคุณเมา ยังไม่มีที่นอน  ก็ไม่ได้รับการถามไถ่จากผู้ดูแลระบบเลย 


	คืนนั้น คุณขอโทษครับผมเมา และคุณเรไร นอนที่สนาม  คุณร้อยฝัน คุณกระต่าย ไปนอนในเต้นท์ ส่วนเรากับเพื่อนก็นอนในห้องที่ไม่มีพัดลม หมอนผ้าห่มไม่ครบ โดยที่ไม่ได้รับการถามไถ่หรือดูแลจากผู้ดูแลระบบ  ผู้ซึ่งเป็นคนจัดงานนี้ขึ้นมา

	รุ่งเช้าคุณพระจันทร์เศร้า คุณเรไร คุณกระต่าย ขอตัวกลับก่อน กลับเพราะความรู้สึกใด ๆ มาถึงวันนี้คงไม่ต้องบรรยาย .....แต่เราในฐานะเจ้าภาพร่วม ที่เชิญคนที่ช่วยขาย CD หาเงินมาลงโครงการนี้ ยังอยู่ต่อด้วยหวังในมิตรภาพของเพื่อน..... 

 

	วันที่สอง ไม่ว่าจะเดินทางไปไหน ก็ไม่เป็นไปตามแผนที่วางไว้ แล้วแต่รถตู้คันหน้าของอีกคณะทัวร์จะพาไป ทางเราก็ได้แต่ถามว่าจะไปไหน ในขณะที่ผู้ดูแลระบบก็แยกไปกับรถส่วนบุคคล ถึงที่พักริมโขง จะนอนศาลา  ก็ไม่ได้ว่ากัน  แม้ฝนจะตกกระหน่ำ นั่งกินข้าวเหนียวกับส้มตำปลาร้า ปลาลวก เห็ดต้ม ทุกคนก็ไม่ได้ขื่นขมอะไร กลับกลายเป็นเรื่องสนุก หลายคนไม่กินปลาร้า..ก็กินเป็นงานนี้   แล้วยังดีคืนนั้นแม้จะกันดานยังไง  ก็ได้ขนมหวาน ๆ จากเค้กก่อนใหญ่ที่เบิร์ดเดย์ ผู้ดูแลระบบให้เราได้ชื่นใจ  ยิ่งตลกไปใหญ่หลายคนไม่กินเบียร์ก็กินเป็น เพราะฝนมันตก มันหนาว แต่เราก็มีความสุขกันดี ถ้ายังจำได้ เรายังนั่งคุยกับเพื่อน ๆ  กับครูบัวกันต์ จนดึก    มิตรภาพที่ได้แลกเปลี่ยนกับครูบัวกันต์ก็ทำให้รู้สึกดี ๆ .

	รุ่งเช้า การเดินทางยังคงดำเนินต่อไป สถานท่องเที่ยวตามที่ลงไว้ ก็ไปไม่ได้ครบหรอก เพราะต้องตามใจคณะทัวร์คันหน้าเป็นหลัก ก็ไม่ว่ากันเพราะการมาเที่ยวไม่ใช่วัตถุประสงค์หลักของพวกเราอยู่แล้ว    เพราะเราไม่ได้คิดเรื่องมาเที่ยว   แต่ในเมื่อผู้ดูแลระบบเป็นผู้จัดลงไว้ แล้วไม่ทำตามแผนที่วางไว้น่ะ  จะลงรายการจัดทำไม   ที่สำคัญต้องไปขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของใครก็ไม่รู้ที่ไม่ใช่สมาชิกบ้านกลอนเลย   ในขณะที่ผู้ดูแลระบบก็อยู่ในรถยนต์ส่วนตัวตลอด   


ยิ่งไปกว่านั้น ร้อยฝัน และขอโทษครับผมเมา.....ซึ่งต้องเดินทางกลับชัยภูมิ และขอนแก่นะไม่ได้เข้ากรุงเทพกับพวกเรา  แค่ขอให้รถตู้ไปส่งที่ บขส.   ก็ยังต้องรอรถตู้คันหน้า ให้ซื้อของฝากเป็นชั่วโมง  โดยไม่ได้ห่วงใยกันเลยว่าจะมีรถกลับขอนแข่น กลับชัยภูมิทันกันไหม........ทั้งที่จะแยกไปส่งน้องก่อนอีกคัน  ก็ไม่เห็นจะเป็นไร  ทำไมต้องรอขับตามกัน ในขณะที่อีก 2 คน กังวล ว่าจะมีรถกลับบ้านทันไหม แต่ก็ต้องรอให้รถตู้อีกคันซื้อของกันให้เสร็จ.... 

สองคนนั้นขึ้นรถกลับบ้านไปแล้ว แต่พวกเราที่เหลืออยู่ในรถตู้อีกคัน โดยมีอีกคันนำหน้า จะไปดูเทียนพรรษาต่อ  แต่เราไม่ไหวกันแล้ว  จึงขอตัวแยกคันกลับกรุงเทพก่อน เพราะไม่มีใครอยากอยู่เที่ยวแล้ว  คำตอบที่ได้ คือ ห้ามแยก
ต้องตามคันหน้า มาด้วยกันต้องกลับพร้อมกัน อะไรกันเนี่ย เหนื่อยใจเหลือเกิน ไม่มีสิทธิ์อะไรเลย ทั้งที่ทุ่มเทแรงกายแรงใจ...มาร่วม.... ค่ารถก็จ่าย 1,500 บาท เท่ากัน หรือไม่เท่าค่ะ..จึงไม่มีสิทธิ์อะไรเลย  รถตู้อีกคันขับเข้าไปเพื่อดูเทียน ในขณะที่คันของเราขับวนไปวนมาเหมือนถ่วงเวลาเล่น   ถามอะไรก็ไม่ทราบ.... รู้แต่ว่ารอคันหน้า..... ทุกคนเริ่มไม่ไหวแล้ว จนกระทั่งแทบจะลงจากรถ ไปหาที่พักในจังหวัดอุบลนอนสักคืน เพื่อหารถทัวร์กลับในรุ่งเช้า แต่ในที่สุดผู้ดูแลระบบ ก็โทรมาขอโทษ ภูตะวัน (แต่เป็นการขอโทษที่คนอื่นไม่ได้ยิน...)  และในที่สุดคนขับรถก็ได้รับคำสั่งว่าให้แยกเดินทางกลับมาได้  เราจึงเดินทางกลับมาถึงกรุงเทพ ตี 3 กว่า ท่ามกลางฝนที่ตกกระหน่ำมาตลอดทาง 

	วันนี้  ภูตะวัน ออกมาเปิดใจทำไม???   เพราะมีบางคนซึ่งไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์เลย...ออกมาคอมเมนท์   หรือทราบข้อมูลที่บิดเบือน
	พวกเราไม่ใช่ไม่พอใจ  ว่าไม่ได้ไปเที่ยวตามที่จัด แต่พวกเราเสียใจที่ดูแลระบบไม่ดูแลพวกเรา ที่เป็นสมาชิกดั้งเดิมในเวปเลย  แถมเป็นเพื่อนคุณด้วย
	พวกเราไม่ได้ไม่พอใจเรื่องที่พักหรือเรื่องอาหาร  เรากินปลาร้ากันได้ เรานอนกลับพื้นได้ แม้แต่ตัวเราเอง...ก็ยังลงไปเล่นน้ำโขงที่ขุ่นพลักได้ ...แต่คุณกำลังบิดเบือนความจริง.....


	วันนี้เราขอเขียนความจริงแทนทุก ๆ คน เรารู้ว่าไม่มีใครกล้ามาคอมเมนท์หรอก และเราก็ขอให้คุณ ๆ ที่รู้ไม่จริง  ไม่ต้องคอมเมนท์ในสิ่งที่คุณไม่รู้ คุณไม่รู้แต่คุณมาคอมเมนท์ไปทั่ว มันดีเหรอคุณ?    คุณไม่ได้ไปร่วมไปสัมผัส แต่คุณออกรับแทนใคร?

	ฝากถึงครูบัวกันต์ คุณมนต์กวี และเพื่อน ๆ ครูใหญ่ ไม่มีใครตำหนิพวกคุณเลย ประทับใจกันทุกคน เราลงรูปไว้ที่บ้านเรา หลายคนไปนั่งดูไปนั่งยิ้ม ที่ตรงนั้น ครูบัวกันต์ก็แวะไปชมมา...ขอบคุณค่ะ...สำหรับมิตรภาพ  มิตรภาพของภูตะวันและเพื่อนไม่ได้มีไว้ตราบสิ้นฟ้าหรอกค่ะ มีมิตรภาพไว้แค่ตราบสิ้นลมหายใจ เท่านั้น   ส่วนคุณมนต์กวี  ภูฯ ดีใจที่ได้คุยกับคุณ และก็ดีใจที่ได้ ถ่ายรูปคุณกับลูกสาว และก็ได้ยินความภูมิใจของคุณที่มีต่อลูกสาว อบอุ่น ..อิ่มอุ่นดีค่ะ...ส่วนรูปจะทยอยลงให้ที่บ้านค่ะ ยังไงก็แวะไปเก็บภาพที่นั้น  อยู่ตรงห้องกิจกรรม และห้องเที่ยวไปกินไป ที่บ้านภูตะวัน  (คาดว่าเสาร์  อาทิตย์นี้ คงจะลงได้ครบหมด) 

	วันนี้ ที่ขอมาเปิดใจ และปิดโครงการที่นี่ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่า ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย แม้คนที่พูด อาจจะต้องตายเพราะความจริง  ก็สบายใจแล้วที่ได้พูด ความจริง และหากคิดว่ากระทู้นี้ มันเป็นเรื่อง ที่คุณรับมันไม่ได้  ถ้าจะลบออกไป...ก็ขอให้ลบด้วยความเห็นของคุณปีกฟ้า  (คุณพีรกาญจน์ สิริเวชพันธ์ )  หรืออยากจะปลดสมาชิกคนที่ชื่อ ภูตะวัน ตะวันรอน สมาชิกบ้านกลอนไทย เลขที่ 6421 ก็ขอให้เป็นไปด้วยความเห็นชอบจากคุณ ปีกฟ้า  ภูตะวัน   ก็ยินดีค่ะขอเสียงตามสายจากคุณปีกฟ้า โทรมาบอกแล้วกันค่ะ ไม่ว่ากัน

	วันนี้ ไม่ได้มาแบ่งแยก แต่มาเขียนความจริง  ตามสิทธิของมนุษย์ชนคนหนึ่ง แล้วก็ไม่จำเป็นด้วยว่า จะต้องเป็นพวกใคร แค่อยากให้ความจริงไม่ถูกกลืนหาย.....อาจจะเป็นบทสุดท้ายที่เขียนด้วยก็ได้


 เชิญแวะเก็บภาพความอบอุ่นได้ที่
putawan.pantown.com   (ที่ห้องกิจกรรม และห้องเที่ยวไปฯ) ยินดีต้อนรับสุภาพชนทุกท่าน


สรุปรายได้โครงการอิ่มอุ่น (เริ่มทำ พย.48 ปิดการขาย พค.49)
รายได้จากการขาย CD  รวม	        27,631  บาท
ค่าแผ่น CD. ,ค่าปั้มแผ่น, ปก ฯลฯ                     14,000  บาท
ค่าส่งทางไปรษณีย์ ,ค่าซองกันกระแทก
 ค่าส่งแผ่นชดเชยแผ่นแตก  แผ่นเสีย               3,827  บาท
กำไรสุทธิจากโครงการ                                       9,804   บาท

รายได้จากการจำหน่าย นำไปให้โครงการอิ่มอุ่น สมทบกับบ้านกลอนไทย
มีรายละเอียด ดังนี้
สรุปของ....โครงการอิ่มอุ่น..
ปันน้ำใจเพื่อน้อง..ณ.วันที่ 8 กรกฎาคม 2549 ดังนี้ 

ของใหม่.. 
1 รายการหนังสือ (หนังสือเรียน ชั้น ป.1  ป6 , 
หนังสือนิทานภาพ , วรรณคดี , ฯลฯ) จำนวน 41 รายการ
2 กล่องดินสอ จำนวน 46 กล่อง
3 รายการอุปกรณ์การเรียนการสอน  เล่น  เกมส์ 
(แผ่นป้าย ตัวต่อ คำศัพท์ แผนที่ สมุดภาพชุดระบายสี ) จำนวน 
14 รายการ
4 จักรยาน (สำหรับเด็ก ป.4 - ป.6) จำนวน 1 คัน 
5 จักรยาน (สำหรับเด็ก ป.1 - ป.3) จำนวน 1 คัน 
6 ลูกบอลยาง (สำหรับเด็กเล็ก) จำนวน 4 ลูก

ใช้งบประมาณจาก 
- รายได้การจำหน่าย cd อิ่มอุ่น จำนวน 7,580 บาท
- จากการบริจาคเงินสมทบค่าใช้จ่าย จากน้องออม และ 
น้องบัว จำนวน 1,000 บาท 

ได้รับการบริจาคสิ่งของเพิ่มเติม จากการจัดหา ของคุณสลักเหลา 
คุณหยู และคุณหยอย
1 คูลเลอร์ (เครื่องทำน้ำเย็น) 1 ตู้
2 เสื้อกันฝน สำหรับเด็ก ๆ 46 ตัว 

เครื่องเขียนชุดสี คุณนิรมล (หน่อง) 
ฝากชุดเครื่องเขียนสี จำนวน 5 ชุด ให้น้อง ๆ 

ของบริจาค (มือสอง) 1 เสื้อผ้า จากน้องศินนท์+พี่ภูฯ
2 กระเป๋า,เป้ จากพี่ภูฯ 
3 หนังสือมือสอง จาก น้องหนมเทียน 

รายการเงินบริจาค 
1. เพื่อเป็นทุนการศึกษาเด็ก รวม 6,700 บาท 
รายนามผู้บริจาค...
คุณพ่อสำราญ-คุณแม่จินตนา 1,000 บาท
คุณรพีพร  (พี่ภูตะวัน)             1,000 บาท
คุณบังอรรัตน์                            500 บาท
คุณอภิรดี                                  500 บาท
คุณศิริมา                                  500 บาท
คุณสุจิตตรา                              500 บาท
คุณสมชัย                                 500 บาท
คุณพีรกาญจน์  (พีปีกฟ้า)        2,000 บาท
คุณประภารัตน์                          200 บาท

2.เงินบริจาคสนับสนุนในการจัดซื้อ 
Computer Assistant Instructional (CAI) จำนวน 5,000 บาท 
รายนามผู้บริจาค..
คุณสลักเสลา  -  คุณศักดิ์สิทธิ์ -  คุณมาลัยพรฯ
 (รวม เงินบริจาคทั้งสิ้น จำนวน 11,700 บาท) 

รวมเงินบริจาค และเงินจัดซื้อสิ่งของบริจาค
ในโครงการมูลค่ารวมประมาณ 23,000 บาท ...
(เฉพาะในส่วนของโครงการอิ่มอุ่น..ซึ่งนำไปร่วมกับ
Thaipoem.com ในครั้งนี้)



กราบขอบพระคุณทุกแรงใจ ทุกศรัทธรา สำหรับความรู้สึกดี ๆ ที่มีให้ภูตะวัน ตลอดเวลา 3 ปี บนบ้านหลังนี้  ขอบคุณทุกท่านที่อุดหนุน CD. แผ่นละ 159 บาท
 ที่ทำให้มีเงินไปช่วยเด็ก ๆ  ทำให้แล้วค่ะ..ตามความตั้งใจ ไปดูรอยยิ้มของ
เด็ก ๆ ได้ ที่บ้านภูตะวันค่ะ

กราบขอบพระคุณ ทุกท่านที่บริจาคเงิน และจัดหาสิ่งของมาให้ค่ะ  ขอบุญกุศลจงคืนกลับสู่ทุกท่านค่ะ

ขอบคุณมิตรภาพดี ๆ ของทุกท่านที่มีให้กัน  หวังว่า กระทู้นี้ คงจะไม่ร้างมิตรภาพ หรืออยู่ในมุมมืดที่ถูกปิดตาย 

โครงการหน้า ยังมีแน่นอนค่ะ อิ่มอุ่น จะยังไม่หยุด หากยังมีลมหายใจ แต่คงจะไปตามทางของเราเอง.....(ปล. เงินจากการขาย cd.  ยังเหลือ 2,224 บาท อาจจะทำไปถวายวัดทำบุญ หรือรอสมทบกับ โครงการหน้า  เพราะมี CD. อีกจำนวนหนึ่งที่ยังขายไม่หมด และ รอโครงการหน้าต่อไป ก็ติดตามข่าวคราวที่บ้านภูตะวัน แล้วกันค่ะ) 



ไม่เสียใจหรอกค่ะ...ที่ได้เขียนวันนี้...
แม้หลาย ๆ คนจะเตือน ว่าเปรียบเหมือนการฆ่าตัวตาย...
แต่บางที....คนเรา...ก็ต้องยอมเป็นเทียนสักเล่ม
จุดและเผาตัวเองเพื่อให้เกิดแสงสว่าง....
ให้คนที่อยู่ได้เห็น..





                                                  ...................................
                                                   ภูตะวัน ตะวันรอน
                                     สมาชิกบ้านกลอนไทยโพเอ็ม ลำดับที่ 6421 
                                              14  กรกฎาคม 2549				

...........

ภูตะวัน ตะวันรอน

เพียงเพราะ..เธอนั้น..มีค่า
มากกว่า..ตัวฉัน..
จึงปล่อย..ชีวิต..ไปวัน ๆ..
ไม่คิด..จะทวงสิทธิ์นั้น..กลับคืน..

ปล่อยเธอเปลี่ยนฉัน..
จากคนที่รักกัน.ให้เป็นคนอื่น
จะปวดร้าว..ก็จะกล้ำกลืน
ไม่อยากฝืน..ใจคน..ไม่รักกัน

ไปเถอะเธอจงเดินจาก.
เดินไป..แล้วจงอย่าหันหลัง
ทิ้ง..ความรู้สึกรับผิดชอบที่มีต่อกัน
ไปตามหาฝันทีคนอย่างฉัน..ไม่มี.				

ภูตะวัน ตะวันรอน

************************
************************
..........				

จะ

ภูตะวัน ตะวันรอน

ยังรัก...กันบ้างไหม...
ใส่