20 มกราคม 2545 10:33 น.
ภีม
สติหลงลืมตัวชั่วขณะ
เกิดโทสะกระทบกลบดวงจิต
เกิดหน้ามืดตามัวทั่วทุกทิศ
ไม่รู้ถูกรู้ผิดจิตวุ่นวาย
ความร้อนรุ่มในอกจิตตกต่ำ
เข้าครอบงำถูกสาปหยาบกระหาย
ใครจะห้ามเข้าฉุดหยุดร่างกาย
อย่าคิดหมายเพราะใจไม่เชื่อฟัง
บ้าระห่ำเข้าฟัดเหมือนสัตว์ร้าย
กระโจนใส่ทำลายหมายสมหวัง
ทุกสิ่งที่ขวางกั้นมันต้องพัง
ยากหยุดยั้งโทสะขณะจิต
เกิดที่ตนค้นที่ตัวชั่วขณะ
พร้อมสละปัดทิ้งสิ่งหลงผิด
ใจของตนไฉนไม่เคยคิด
จะพิชิตสักครั้งก็ยังดี ฯ
12 มกราคม 2545 15:36 น.
ภีม
วันคืนล่วงเคลื่อนขับเลื่อนลับผ่าน
ฤดูกาลสับเปลี่ยนเวียนหน้าใหม่
ช่วงชีวิตลดสั้นทุกวันไป
ลมหายใจเข้าออกบอกความเป็น
ตราบใดยังมีปราณผ่านเข้าออก
จะช้ำชอกแสนทุกข์ต้องขุกเข็ญ
จะสู้สุดชีวาดั่งปลาเป็น
แม้ลำเค็ญดิ้นไปไม่กลัวตาย
จะแหวกว่ายผ่านวันและผ่านคืน
ที่ขมขื่นใจแทบแตกแหลกสลาย
อุปสรรคแสนยากอาจมากมาย
อย่าได้หมายว่าฉันจะพรั่นพรึง
จะไปได้แค่ไหนฉันไม่สน
แต่จะสู้สักหนจนไปถึง
เพราะเกิดมาเป็นคนแค่หนนึง
ทั้งโศกซึ้งทุกข์สุขรู้รุกรับ
วันคืนล่วงเคลื่อนขับเลื่อนลับผ่าน
ถึงเวลาปิดม่านการสลับ
ก็เพียงแค่ชีวิตปลิดย่อยยับ
สิ้นวิญญาณปราณดับก็แค่นั้นฯ
11 มกราคม 2545 20:52 น.
ภีม
ไม่ครวญคร่ำร่ำร้องทำหมองหม่น
แม้ใจป่นเหลวแหลกแตกสลาย
แค่ชีวีตต้องสุดหยุดที่ตาย
ไร้ความหมายอย่างใครให้ฉันเป็น
ฉันจะอยู่เพราะสู้อยู่เพื่อฉัน
ไม่อาจปั้นตามหวังดั่งใครเห็น
ฉันจะอยู่อย่างสุขทุกข์ลำเค็ญ
ไม่จำเป็นให้ใครเห็นใจกัน
ก็ชีวิตต่อสู้อยู่อย่างนี้
ตลอดทั้งชีวีมีแปรผัน
ทั้งสุขทุกข์คลุกเคล้าปะปนกัน
ก็คนเดียวเท่านั้นฟันฝ่ามา
เที่ยวแบกหามชีวิตทุกทิศทาง
อย่างอ้างว้างโดดเดี่ยวเกี่ยวปัญหา
เสาะแสวงหนทางสร้างปัญญา
ภูมิใจว่าหลุดพ้นด้วยตนเองฯ
หน้าส่วนตัว
1485
