28 กรกฎาคม 2544 02:37 น.
ภีม
ความรักหรือ ? ใครๆ ก็รู้จัก
สมหวังหรือ ? ใครๆ ก็ต้องการ
ความสุขหรือ ? ใครๆ ก็ปรารถนา ฯลฯ
อกหักหรือ ? ใครๆ ก็เคยเจอ
ผิดหวังหรือ ? ใครๆ ก็เบือนหนี
ความทุกข์หรือ ? ใครๆ ก็หวาดกลัว ฯลฯ
คู่กันไปเสมอบนเส้นทางชีวิต
มีถูกมีผิดมืดดำสว่างขาว
เพราะใครๆ ก็มีหัวใจ
28 กรกฎาคม 2544 02:04 น.
ภีม
ปลิดขั้วปลิวพริ้วล่วงร่วงบนทราย
เปื่อยสลายตามกาลที่ผ่านผัน
อากาศเย็นร้อนรุกทุกคืนวัน
เร่งบีบคั้นทำลายกลายเป็นดิน
เปื่อยผุพังไม่ยั่งยืนฝืนไม่ได้
สลายไปเปื่อยป่นจนหมดสิ้น
กาลเวลาขย้ำกล้ำกลืนกิน
ต้องพังภินท์เปื่อยป่นบนพื้นทราย
กลางคืนที่เหน็บหนาวดาวเต็มฟ้า
ส่องแสงจ้าสว่างต่างเฉิดฉาย
หยาดน้ำค้างฉ่ำเย็นเซ็นกระจาย
ระเหยหายเมื่อฟ้ารับตาวัน
ดินชุ่มฉ่ำน้ำค้างที่พร่างพรม
ยอดหญ้าล้อเล่นลมที่โลมผ่าน
ทุกทุกสิ่งเคลื่อนไหวไปตามกาล
ดั่งดนตรีขับขานแล้วจบลง
ทุกสิ่งล้วนเปลี่ยนแปรไม่แน่นอน
เป็นคำสอนให้ละโลภโกรธหลง
อย่ายึดมั่นอัตตาว่ามั่นคง
จักดำรงยั่งยืนฝืนอนิจจัง
เป็นปรัชญาใบไม้ให้ข้อคิด
ช่วยสะกิดตักเตือนเหมือนสอนสั่ง
เกิดมาแล้วชีวิตนี้ไม่จีรัง
ล้วนต้องพังแตกดับลับสิ้นไป ฯ
27 กรกฎาคม 2544 08:45 น.
ภีม
ดูเธอเปลี่ยนแปลงไป
ไม่เหมือนคนก่อนเก่า
ดวงตาเก็บความเศร้า
ใบหน้าเหงาไม่รืนเริง
เล่าให้ฉันฟังบ้าง
กับเรื่องราวภายในใจ
ที่เธอเก็บเอาไว้
ล้างออกไปจากใจเธอ
ดูเธอเปลี่ยนแปลงไป
มีเรื่องอะไรไม่บอกฉัน
เราต่างก็ผูกพัน
ขอเธอนั้นจงเชื่อใจ ฯ
27 กรกฎาคม 2544 08:06 น.
ภีม
เมื่อเธอจากฉันไป
ฉันควรจะดีใจไม่ใช่หรือ
ใยต้องมาโศกเศร้า
กับเรื่องเก่า ๆ ที่ผ่านมา
ฉันควรจะยิ้มหัวเราะ
ไม่ใช่ปล่อยให้น้ำตาใหล
ร้องไห้ไปทำไม
ไม่ใช่เรื่องสำคัญ
เมื่อเธอจากฉันไป
เพราะเธอไม่เหมือนเดิม
อยู่ต่อไปเธอมีแต่ซ้ำเติม
ฉันคนเดิมมีแต่จะเสียใจ ฯ
27 กรกฎาคม 2544 07:56 น.
ภีม
เพียงแค่ใครคนหนึ่ง
เพียงคนซึ่งเธอคุ้นเคย
เพียงคนแอบเก็บรักไว้ไม่เปิดเผย
เพียงคนที่เธอละเลยไม่ใส่ใจ
จึงได้แต่เฝ้าหวัง
จึงได้แต่นั่งปวดร้าว
จึงเมื่อเห็นเธอกับเขา
จึงยิ่งเหงาเศร้าหัวใจ
เพราะฉันเป็นอย่างนี้
เพราะฉันที่ไม่กล้าหาญ
เพราะฉันที่แอบเก็บรักไว้นาน
เพราะฉันมันโง่เอง ฯ
หน้าส่วนตัว
1580
