21 มกราคม 2553 09:32 น.
ภากร
...เก็บเอาคำร้อยเรียงมาทอถัก
สายใยแห่งรักผูกพันเสน่หา
ความอ่อนแออ่อนไหวบางห้วงแห่งเวลา
เปรียบแผ่นฟ้าพริ้วไหวกับแรงลม
...ข่มอารมณ์ปล่อยไปตามความรู้สึก
สามัญสำนึกปนเปตามผสม
นั่งทอดกายปลอบใจตามคำคม
ฝืนจำทนเก็บใจคลายอาดูร
...อยากให้เขารักเธอเพียงครึ่งที่ฉันรัก
ยากประจักษ์บอกไปให้รับรู้
รักเท่าใดนับเม็ดทรายทะเลดู
เพียงได้อยู่เป็นเงาไม่ห่างเธอ
...เมื่อถึงวันปลายทางสุดทางฝัน
จะยังคงมีกันและกันอยู่เสมอ
เพียงเธอมองผืนนภาจะพบเจอ
พี่จะรอเธออยู่ปลายฟ้าไกล
14 มกราคม 2553 16:44 น.
ภากร
...เธอไม่ใช่แค่คนที่พี่รัก
แต่เธอคือจิ๊กซอร์หลักที่ขาดหาย
หนึ่งในครอบครัวที่จะขาดไปไม่ได้
สัญญาไว้จะดูแลทั้งชีวี
...หากพี่คนนี้โชคดีได้รับซึ่งโอกาส
ขอรับปากดูแลใจรักครั้งนี้
จะรักหมดลมหายใจเท่าที่มี
จะไม่ทำให้คนดีต้องทุกข์ตรม
4 มกราคม 2553 12:55 น.
ภากร
...ขอยอมรับ จำนน คำตัดสิน
เจ็บจนชิน เจอแต่รัก ที่ผิดหวัง
สิ่งที่หวัง มลายสิ้น วิมานพัง
ต้องมานั่ง หดหู่ อยู่เดียวดาย
...แอบรักเขา ข้างเดียว ไม่ยั้งคิด
ไม่ยอมหัก ห้ามจิต ปล่อยจนสาย
รู้ทั้งรู้ เขามีคู่ ใช่เดียวดาย
กลับไม่คลาย ตัดห่าง จากใจเธอ
...รักเลยย้อน เป็นคม ทิ่มแทงจิต
กลับเป็นพิษ ไฟร้อน หลงพร่ำเพ้อ
หลีกไม่พ้น หนีไม่ห่าง ยังคงเจอ
น้ำตาเอ่อ ล้นใจ ยามค่ำคืน
...เธอให้เรา ได้เพียง คำว่าพี่
ด้วยใจเธอ มีเขา แม้หลับตื่น
กำลังรัก พลังใจ สุดสดชื่น
เราจึงควร ยืนห่าง ถอยออกมา
...ไปรักคน มีเจ้าของ ควรตรองตรึก
อย่าถลำ จนลึก สุดไขว่คว้า
ต่างกันไกล ปลายทางแห่ง กาลเวลา
เราเจอกัน ช้าไป จึงจำยอม
.
"รัก"จะให้สุขหรือทุกข์ อยู่ที่ตัวบุคคลที่จะเลือกทางเดินซึ่งมีแค่ 2 ทาง ว่าจะเลือกทุกข์หรือสุข อย่าไปโทษว่ารักคือทุกข์ รักคือสุข
ปล. ขอให้ทุกคนที่มีรักที่สดใสสมหวัง เจอคนที่รักเราและเราก้อรักเค้าจงประคองรัก ดูแลกันทั้งยามทุกข์และสุขตลอดไป ไม่ใช่เรื่องง่ายที่คน 2 คนจะมาพบเจอกันได้บนโลกใบนี้
....กลอนบทนี้จะเป็นกลอนบทสุดท้ายที่จะเขียน ขอเวลาพักใจสักระยะหนึ่ง เมื่อมีกำลังใจคงได้กลับมาร่วมร้อยเรียงบทกลอนจากใจอีกครั้ง
3 มกราคม 2553 11:54 น.
ภากร
..เธอจะผ่าน เรื่องเลวร้าย สักกี่ครั้ง
เธอจะผิดหวัง อกหัก มากี่หน
เธอจะทุกข์ ร้องไห้ เพราะคนมากี่คน
เธอจะเจ็บ จนจำ ลึกสุดใจ
..เธอจะเหนื่อย อ่อนล้า กับความทุกข์
เธอจะหยุด ขังใจ ตัวเองไว้
เธอสับสน เหงาเศร้า ไม่มีใคร
เธอหวั่นไหว อกพรั่น จมน้ำตา
..ใครคนนั้น จะเป็นใคร ไม่ขอสน
ใครคนนั้น เป็นใคร ไม่เสาะหา
ใครคนนั้น ทำเธอทุกข์ ใจด้านชา
ใครคนนั้น ลืมเถอะหนา เจ้าคนดี
..พี่คนนี้ ขอสัญญา ไว้กับฟ้า
พี่คนนี้ บอกได้ว่า ยังมีพี่
พี่คนนี้ จะดูแลเจ้า เท่าชีวี
พี่คนนี้ จะไม่ทำ ให้ปวดใจ
..จะขอรัก เสมอมั่น กุมมือไว้
ก้าวเดินไป เคียงข้าง ไม่ผลักไส
จะรักกัน ดูแล ใจทั้งใจ
ตราบเพียงลม หายใจสุดท้าย จะพรากเรา
3 มกราคม 2553 11:13 น.
ภากร
...เป็นเพียงความบังเอิญหรือพรหมท่านลิขิต
กำหนดให้ชะตาชีวิตเธอและฉัน
หรือเพราะเพียงโลกกลมให้เรามาเจอกัน
สิ่งใดนั้นเหตุใดก้อยินดี
...ฤาแค่เพียงเธอเดินผ่านทางชีวิต
เข้ามาติดบ่วงใจชายคนนี้
คงเพียงแค่หยอกเย้ากระเซ้าชีวี
ให้เปรมปรีอบอุ่นเพียงชั่วคราว
...ห้วงอารมณ์บรรเจิดเกิดภาพฝัน
ยามคืนค่ำมองจันทร์ฤดีร้าว
นั่งก้อนึกนอนก้อนึกนับดวงดาว
จะมีคราววันใดได้อยู่เคียง
...มาตรองตรึกย้อนคิดวันที่ผ่าน
ปล่อยใจวางบนกองทุกข์ได้ยินเสียง
แว่วแผ่วเบากลับก้องร้อยสำเนียง
อยากได้ยินเพียงว่า"รัก"จากใจเธอ
...จะมีไหมเสี้ยวนาทีให้เธอรู้
ว่ามีใครคอยอยู่ครวญคร่ำเพ้อ
รักได้มากเท่าไหร่อยากบอกเธอ
ยามละเมอหลับฝันยังรักเธอ
หน้าส่วนตัว
1504
