3 ตุลาคม 2547 13:16 น.
ภากร
...ร้อยคำร้อยประโยคร้อยความคิด
ร้อยดวงจิตร้อยเรียงตัวอักษร
ร้อยคำรักร้อยอารมณ์ร้อยอุทรณ์
ร้อยบทกลอนหรือจะเทียบที่รักเธอ
...แม้ร้อยเล่ห์ร้อยกลเสน่หา
ร้อยมารยาร้อยฤทธิ์แรงใจเผลอ
ร้อยไอรักร้อยดวงใจฝันละเมอ
รักเสมอคำคำนี้ที่ฝากไป
...รักรักนั้นนั่นหรือที่ว่าทุกข์
รักรักนั้นสะดุดหากอ่อนไหว
รักรักนั้นเกิดขึ้นได้ไม่ว่าใคร
รักรักนั้นทิ้งให้คืออาทรณ์
3 ตุลาคม 2547 13:08 น.
ภากร
...ตะวันลับจันทราโผล่แทนที่
ยามราตรีแสงไฟเปิดแข่งขัน
ดูสาวน้อยสายเดี่ยวแต่งประชัน
ต่างแข่งขันอวดความงามเรือนร่างกาย
...ทั้งส่วนเว้าส่วนโค้งดูอวบอิ่ม
หนุ่มยิ้มกริ่มสาวราตรีที่หลากหลาย
ที่จริงนั้นล้วนแฝงอันตราย
ต่างจุดหมายมุ่งมั่นซ่อนในใจ
...เจ้าโยกย้ายส่ายสะโพกเน้นส่วนสัด
ดึกสงัดด้วยทำนองเพลงสดใส
ดื่มสุราเบียร์ไวน์ปนเปไป
ล้วนเป็นภัยซ่อนอยู่เจ้าคงลืม
...อยากให้นึกคิดถึงคนที่บ้าน
แม่นงคราญอย่ามัวเมาค่ำดึกดื่น
ใครคอยเจ้ามิอาจหลับแม้ค่ำคืน
ข่มตาฝืนรอลูกรักจะกลับมา
...แสงสีไฟอันตรายร้อยพันแปด
มิอาจแยกใจคนจากใบหน้า
ต่างซ่อนคมคิดร้ายต่างวาจา
กลับเถอะหนาคนดีพ่อแม่คอย
1 ตุลาคม 2547 12:38 น.
ภากร
...แม้จะเปรียบตัวเองเป็นดอกหญ้า
แต่อยู่ยอดภูผาที่สูงใหญ่
แม้ดูน้อยต้อยต่ำกว่าใครใคร
แต่สูงได้ด้วยคุณค่าในตัวเอง
...หากจะเปรียบตัวเองเป็นหิ่งห้อย
แสงอันน้อยแต่งดงามอย่าข่มเหง
บินโดดเด่นแข่งดวงดาวไม่คิดเกรง
ดูวังเวงแต่สวยยามค่ำคืน
...ขอวอนเธออย่าดูแคลนตนไร้ค่า
ขอเพียงอย่าติดอยู่ความขมขื่น
คนทุกคนมีค่าด้วยจุดยืน
หากเจ้าลื่นล้มลงลุกขึ้นมา
...สร้างกำลังเติมฝันเป้าหมายใหญ่
ตั้งมั่นไปก้าวผ่านสู้ปัญหา
แม้หนักเอาเบาสู้ซ่อนน้ำตา
ขอเพียงอย่าให้ใครเห็นความอ่อนแอ
1 ตุลาคม 2547 11:41 น.
ภากร
..ก้มลงกราบแทบเท้าร่มโพธิ์ใหญ่
แผ่กิ่งใบปกคลุมร่มเงาอุ่น
แดดแผดร้อนฝนหนาวคอยค้ำจุน
ได้อบอุ่นรากฐานใหญ่ที่มั่นคง
..พระคุณพ่อคงอยู่เป็นหลักใหญ่
ลูกคิดไว้ทดแทนคุณที่สะสม
อายุยืนไร้โรคาสิ่งทุกข์ตรม
ขอพรพรหมดลบันดาลให้สุขใจ
..ลูกคนนี้ขอดูแลปรนนิบัติ
แม้นติดขัดสิ่งใดหากช่วยได้
ไม่อยากให้พ่อเหนื่อยกังวลใจ
ถึงลำบากอย่างไรจะไม่ลืม
หน้าส่วนตัว
788
