6 มีนาคม 2551 13:27 น.
ภันเต
จะเข้มแข็งด้วยแรงที่มีอยู่
เรายังสู้ก้าวต่อไปอีกได้
เรื่องอกหักพักรักบ้างเป็นไร
ยังไม่ตายไปต่อชีวิตเรา
เรื่องความรักบังคับใจกันไม่ได้
ส่วนหัวใจก็ดูแลเหมือนเหมือนเก่า
คิดแค่ว่าเรียนรู้ชีวิตเศร้า
สักวันเราต้องยิ้มได้ด้วยเราเอง
6 มีนาคม 2551 13:17 น.
ภันเต
จะทนไหมถ้าใจโดนรังแก
สิ่งเคยแคดูแลกลับนิ่งเฉย
เหมือนหมดรักกันแล้วไม่เหมือนเคย
เธอปล่อยเลยอะไรไม่สนใจ
ห่วงฉันไหมเป็นอะไรรู้หรือเปล่า
ดูเศร้าเศร้าเหงาเหงาเธอเห็นไหม
หากไม่รักก็บอกจะออกไป
ทนไม่ไหวกับใจที่เธอทำ
4 มีนาคม 2551 19:30 น.
ภันเต
มองเห็นไหมหัวใจที่เธอย่ำ ที่ร่ำเรียกกันว่าคนรัก
มาเดี๋ยวนี้มีไว้เหมือนตอหลัก รอวันหักวันใดได้สักวัน
ฉันยังมีชีวิตมีหัวใจ ไม่ใช่ไร้ความรู้สึก...........
4 มีนาคม 2551 13:16 น.
ภันเต
มองความว่างกลางคืนมืดยามดึก
ลองมานึกตริตรองมองความว่าง
ไม่เห็นสรรพสิ่งให้ชิงชั่ง
ปล่อยใจกว้างว่างกลางราตรี
สงบจิตสงบใจไม่ไขว่คว้า
ปล่อยภาระปัญหาอยู่กับที่
ลอยอารมณ์ร่มรื่นสุนทรีย์
ในนทีเวลารัตติกาล
เสนาะโสตสดับฟังสรรพสัตว์
ออกมาวัดพลังเสียงประกวดขัน
เสียงลมลอยหลู่ล้อเล่นหยอกกัน
พัดลงลานเล่นอ้อก่อไผ่พง
สีสันแพรวพราวดาวแจ่มจรัส
เป็นสมบัติแต่งแต้มด้วยบรรจง
ค้นความหมายความมืดในประสงค์
เจตจำนงค้นสุขสงบเอ่ญ
หน้าส่วนตัว
791
