4 มีนาคม 2551 13:16 น.
ภันเต
มองความว่างกลางคืนมืดยามดึก
ลองมานึกตริตรองมองความว่าง
ไม่เห็นสรรพสิ่งให้ชิงชั่ง
ปล่อยใจกว้างว่างกลางราตรี
สงบจิตสงบใจไม่ไขว่คว้า
ปล่อยภาระปัญหาอยู่กับที่
ลอยอารมณ์ร่มรื่นสุนทรีย์
ในนทีเวลารัตติกาล
เสนาะโสตสดับฟังสรรพสัตว์
ออกมาวัดพลังเสียงประกวดขัน
เสียงลมลอยหลู่ล้อเล่นหยอกกัน
พัดลงลานเล่นอ้อก่อไผ่พง
สีสันแพรวพราวดาวแจ่มจรัส
เป็นสมบัติแต่งแต้มด้วยบรรจง
ค้นความหมายความมืดในประสงค์
เจตจำนงค้นสุขสงบเอ่ญ
29 กุมภาพันธ์ 2551 09:31 น.
ภันเต
สวัสดีที่รักคงจำได้
จากกันไปอยู่ไหนไม่เห็นหน้า
พบอีกครั้งยังรักและห่วงหา
แม้เลิกลาร้างรักแต่ปักใจ
สบายดีหรือเปล่าเป็นไงเล่า
คบกับเขาเอาใจเธอดีไหม
ฉันห่วงเธอระลึกตรึกตรองใจ
ความห่วงใยมีให้ไม่เปลี่ยนแปลง
28 กุมภาพันธ์ 2551 09:58 น.
ภันเต
คิดถึงความเหงาเศร้าที่เก่าเก็บ
เมื่อเจอเจ็บทำจำช้ำความรัก
หลงมายาพาฝันวิมานหัก
เหมือนกับหลักปักเลนอยู่ไปนาน
มาระลึกความหลังเก่าครั้งก่อน
คิดถึงตอนเหงาเหงาเราเคยผ่าน
ยังดีกว่าผ่านรักที่ประหาร
นานเนินนานยังจำช้ำรักเอ่ย
23 กุมภาพันธ์ 2551 12:55 น.
ภันเต
สะกดใจอย่างไงให้อยู่นิ่ง
เลิกเป็นลิงสิงสถิตย์อยู่ตรงหน้า
หยุดล่องลอยคล้อยเคลื่อนเลื่อนไปมา
เลิกพะว้าพะวงหลงไปไกล
รู้รู้อยู่ห้ามไม่ได้ในความคิด
รู้เป็นพิษแต่ก็คิดถึงอยู่ได้
อยู่สงบสักครู่เหมือนจะตาย
เป็นอะไรสะกดใจไม่ได้เลย
22 กุมภาพันธ์ 2551 15:22 น.
ภันเต
คิดถึงภาพกลางใจในอดีต
เห็นชีวิตสองเราบอกเล่าเรื่อง
ร้อยรอยยิ้มอิ่มไอรักอยู่เนื่องเนื่อง
มากระเดื่องเรื่องราวเหมือนขาดตอน
ภาพที่เห็นเป็นอดีตไร้ความหวัง
สีซีดจ่างห่างทางห่างวิถี
จะแต่งแต้มสีใดไหนไม่มี
ทิ้งเสียทีภาพรักร้างกลางใจเรา
หน้าส่วนตัว
1001
