14 พฤศจิกายน 2545 23:27 น.
ภัทรวี
กลิ่นธูปเทียนโชยมาเวลาค่ำ
คล้ายกลิ่นร่ำกระแจะจันทร์อันแสนหวาน
พริ้วละล่องฟ่องฟ้าราตรีกาล
ปลุกเร้ามานให้ซึ้งและตรึงตรา
เจ้าพระยาราตรีคืนนี้ผ่อง
แสงจันทร์ส่องสดใสไร้ไฝฝ้า
ละลอกเกล็ดเม็ดวาวพราวนภา
อร่ามตาสดชื่นรื่นอารมย์
กระทงน้อยลอยไหลไปตามน้ำ
เหมือนความช้ำความเศร้าเคล้าความขม
ถูกบังคับขับไสไปตามลม
หายโศกตรมหายท้อทรมา
ณ ริมฝั่งเจ้าพระยาราตรีแก้ว
เสียงเพลงแว่วหวานไหวให้หวลหา
เป็นลำนำปลุกเร้าเจ้าพระยา
ให้ตื่นตารู้เห็นเป็นพยาน.
9 พฤศจิกายน 2545 15:44 น.
ภัทรวี
อยากจดจารงานกวีที่แสนซึ้ง
ดูประหนึ่งมาลีร่วงจากห้วงหาว
มากสีสันกรุ่นกลิ่นประทินพราว
จากริ้วดาวแพรวเดือนเลื่อนลอยมา
หยาดเยี่ยมโลกให้ใสด้วยไอหวาน
ด้วยเพลงกานท์สอดสร้อยร้อยภาษา
บำเรอรื่นอารมย์พรมพนา
ผ่านเมฆาเหนือทะเลเห่ครางครวญ
อยากฝากรสบทกวีที่สรรสร้าง
กับน้ำค้างหลั่งพรมคราลมหวล
ฝากระรินกลิ่นพยอมหอมรัญจวญ
ให้อบอวลชื่นกมลชนชมเชย.
หน้าส่วนตัว
615
