31 มกราคม 2555 00:07 น.
ภัคพล
"ลมแล้ง..โชยมาถึงคราแล้ง
ไม้แห้ง..ร่วงใบจากกิ่งก้าน
หม่นหมอง..สั่นไหวในดวงมาน
สะท้าน..จิตเหงาเศร้าอารมณ์
ไม้เคยสวยด้วยบุปผาผกาแก้ว
เพริศแพร้ว..บานช่อชูดูงามสม
เวลา..สู่ช่วงร่วงระทม
หล่นสู่..ดินชมให้ชื่นทรวง
ชีวิต..บางทีมีความสุข
บางครั้ง..กลับทุกข์ด้วยใจห่วง
บางคราว..ท้อแท้ในแดดวง
บางช่วง..ฮึดสู้อยู่มิคลาย
แล้งลม..โชยพัดสบัดไหว
ทุกทิศ..ทางใดเหมือนใจหาย
ลมอ่อน..ไหวหวิวพัดพริ้วพราย
ใจ - กาย..อย่าหวั่นไหวไปกับลม.."
26 มกราคม 2555 22:57 น.
ภัคพล
แสงตะเกียง..แวมวับระยับระยิบ
ฉายกระพริบ..ในเคหาอย่างริบหรี่
แว่วเสียงซึง..กังวาลหวานดนตรี
ยังขับกล่อม..ชีวีแห่งผู้คน
หมู่บ้านเรา..จะยกเป็นบ้านตัวอย่าง
เขาจะสร้างเนรมิตประสิทธิ์ผล
จากบ้านนอกเป็นสวรรค์แห่งผองชน
จากความจนเป็นความรวยร่วมด้วยกัน
เขาถางป่าฆ่าสัตว์ตัดต้นไม้
บนผืนไร่เขาขอซื้อตามใจฝัน
ด้วยความจนด้วยอยากมีสารพัน
ไร่นานั้นกลับกลายเป็นตึกราม
มีถนนตัดผ่านบ้านเราแล้ว
แสนเพริศแพร้วไฟฟ้าสวยอร่าม
จากไฟกิ่งเป็นไฟสีสว่างงาม
สองสามยามยังมีเสียงดนตรีดัง
บ้านป่า..เมืองดอยเขาว่าเถื่อน
เขากลบเกลื่อนความเลวร้ายทำลายหวัง
นี่หรือ..สรวงสวรรค์อันจีรัง
ตระหง่านตั้งรองรับปวงประชา
เเสงตะเกียง..วายวอดม้วยมอดดับ
ซึงลาลับ..เคยขับกล่อมทั่วบ้านป่า
ธรรมชาติสวยสุดสะดุดตา
ยังแพ้ค่า..ความเลิศล้ำอำนาจใคร..
19 มกราคม 2555 00:24 น.
ภัคพล
ทองกวาว..ผิบาน ทั่วถิ่นฐาน
แบ่งบาน..ดั่งแคว้น แดนสวรรค์
ผู้คน..เดินผ่าน ทุกวี่วัน
ด้นดั้น..ไขว้คว้า หาสิ่งใด
ปัญญา..มีขาย ณ ที่นี่
ไม่ฟรี..แต่มีค่า ตอบแทนได้
มีทั้งหรู ทั้งพอดี มีถมไป
... พ่อยอมขาย..นาไร่ มาแลกเอา
ฉันมาเห็น..ฉันภูมิใจ ไม่ยอมแพ้
ใช่มีแต่..เสียงด่า ว่าโง่เง่า
เพลงที่นี่..ถึงไม่หวาน เหมือนบ้านเรา
ถ้าได้เข้า ถึงพอ เขาไม่เย้ย
ที่นี่ให้..อะไร กันบ้างไหม
มหาวิทยาลัย..ใหญ่โตเอ๋ย
ฉันตอบได้..ให้ความรู้ มาชมเชย
ใครนิ่งเฉย..ไม่ขวนขวาย อย่าโวยวาย
เพราะฉันเยาว์..เพราะฉันเขลา..เพราะฉันทึ่ง
ดังนั้นจึง..ต้องมา..หาความหมาย
เพราะต้องหวัง..เก็บอะไร..ไปมากมาย
ถึงสุดท้าย..เป็นกระดาษ แค่แผ่นเดียว
มืดจริงหรือ..สถาบัน อันกว้างขวาง
ด้านสว่าง..มีถมไป ให้ข้องเกี่ยว
เดินหา..ปัญญา ไม่ยากเชียว
กลมเกลียว..ด้วยรัก และผูกพัน
ทองกวาว..ผิบาน ทั่วถิ่นฐาน
แบ่งบาน..ดั่งแคว้น แดนสวรรค์
คุณค่า..ความรู้ เขาแบ่งปัน
ให้มุ่งสู่..ความฝัน..ก้าวต่อไป
(ดัดแปลง จาก "เพลงเถื่อนแห่งสถาบัน" ของ วิทยากร เชียงกูล)
แด่..บัณฑิตใหม่ มช. ทุกท่านครับ
15 มกราคม 2555 22:50 น.
ภัคพล
พวงพะยอมบุปผาว่างามงด
ไม่ปรากฏเทียบพระคุณงามยิ่งกว่า
อวลกลิ่นหอมสารพันสุคันธา
ไม่เปรียบเท่าพระกรุณาที่แผ่ไป
พระคุณครูเลิศล้ำเหนือคำสอน
ด้วยเมตตาอาทรรักยิ่งใหญ่
ชี้ทางออกบอกทางถูกด้วยห่วงใย
ครูมอบให้ซึ่งวิชานำพาตน
"ศิษย์จะเก่งหรือไม่เก่งครูไม่ว่า
ขอให้ศิษย์ดำรงค่าแห่งกุศล
เป็นคนดีมีวิชาเพียรอดทน
หวังลูกศิษย์ทุกคนเป็นคนดี"
ไม้เรียว..สร้างความจำเป็นนิสัย
ดุด่า..เพื่อดวงใจได้คงที่
ติเพื่อก่อ..แก้ปัญหาทันท่วงที
ฝึกฝน..คอยสอนชี้วิชาการ
น้อมรำลึกพระครูผู้สอนสั่ง
ทุกคราวครั้งคำสอนครูขอสืบสาน
ศิษย์มีครูเหมือนมีธรรมปัญญาณาน
นานเท่านานศิษย์เทิดครูไม่ลืมคุณ
แด่..ปัพพะคณาจารย์ ปัจจุบันคณาจารย์ คุรุอาจารย์ผู้มีพระคุณอันประเสริฐ
13 มกราคม 2555 21:13 น.
ภัคพล
เหนื่อย...หยุดนิ่ง..ไม่ไหว
อยากทำ..อะไร..ตามใจหวัง
ชีวีต..แบบนี้..ยากจีรัง
พลัง..หมดแล้ว..ดวงใจ
เกิดมา..ก็พอจะ..ฉลาดบ้าง
ทุกอย่าง..คือวิชา..สอนสั่งให้
เพียงอยากเห็น..โลกทัศน์..ที่เป็นไป
ไม่ใช่..จะเชื่อ..หรืองมงาย
... แม่นก..คาบเหยื่อ..มาเผื่อลูก
รักพันผูก..ถนอมเลี้ยง..ไม่เคยหน่าย
ลูกโต..บินสู่สูง..สุขสบาย
ห่างหาย..รอยอดีต..เมื่อก่อนกาล
ไปทุกที่..ด้วยหวัง..ให้มีสุข
กลับเป็นทุกข์..ยิ่งซ้ำ..กรรมสืบสาน
เหน็ดเหนื่อย..เมื่อยล้า..ใจร้าวราน
ประหาร..ความสุข..มลายลง..
หน้าส่วนตัว
2386
