2 เมษายน 2554 09:43 น.
ภัคพล
เพชรเอก..เฉกฉายประกายวับ
ประดับ..สูงไว้ในสยาม
ศิลป์ศาสตร์..ปราดเปรื่องเลื่องพระนาม
คุณงาม..ปกเกล้าผองชาวไทย
วัฒนธรรม..ยังคงดำรงมั่น
แวววรรณ..กานท์กวีที่ยิ่งใหญ่
คีตะ..แว่วหวานกังวานใจ
ศิลปะ..ก้องไกลทั่วโลกา
อัจฉริยะเจ้าฟ้าหญิงมิ่งขวัญราษฎร์
ปิยะชาติปิยะชนคนทั่วหล้า
เทิดพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนาฯ
ดั่งแสงทองส่องฟ้าไทยธานี
พระเทพฯ..แห่งไพร่ฟ้าอาณาชาติ
เทิดทูน..จอมปราชญ์ศาสตร์ศิลป์ศรี
ร้อยใจ..จงรักด้วยภักดี
ร้อยกวี..ขอพระองค์ทรงพระเจริญ.
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
1 เมษายน 2554 19:32 น.
ภัคพล
ใจคนใช่มีไว้เพียงดำรงร่าง
มันถูกสร้างให้มีความรู้สึก
ที่ซ่อนไว้ในร่างสุดหยั่งลึก
เพื่อผนึกหล่อหลอมเป็นอารมณ์
แปลกที่ว่าจิตใจทำไมทุกข์
บ้างก็สุขรวมกันให้เหมาะสม
ครั้นเศร้าใจเศร้าแสนเศร้าสุดระบม
ยากจะข่มให้หายไปจากใจตน
อะไรล่ะที่ทำให้ใจเศร้าหมอง
เพราะจับจองทุกสิ่งเพื่อหวังผล
เฮ้ยใจคน ป่นปี้หนีไม่พ้น
ต้องจำนนความรู้สึกมีให้กัน
หลายคนบอกความรู้สึกใช่ของเล่น
คงจะเป็นอะไรที่ไหวหวั่น
อ่อนไว้ตามคำพูดสารพัน
สุดท้ายนั้นสุขกับทุกข์ที่เข้ามา
ขอเถิดขอความรู้สึกสำนึกจิต
รวมชีวิตปล่อยปลงคงล้ำค่า
ดั่งต้นไม้เอนไหวตามลมพัดพา
ยังดำรงชีวาอยู่ต่อไป
ถึงจะเป็นความรู้สึกอะไรก็ช่าง
ใจจะสร้างความดีที่ยิ่งใหญ่
สุดท้ายชีพต้องตายจากให้อาลัย
ความรู้สึกของใจก็ไม่มี.
หน้าส่วนตัว
1679
