19 พฤษภาคม 2548 21:18 น.
ฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ
อย่าเพราะความท้อแท้จึงแพ้พ่าย
แม้เหนื่อยหน่ายเหนื่อยหนักจงพักเสีย
ตราบเมื่อกายและใจหายอ่อนเพลีย
สูงก็เตี้ยไกลก็ใกล้ใช่ยากเย็น ฯ
ไม่มีนักสู้ผู้ใดที่ไม่แพ้
ไม่มีใครไร้แผลคราออกศึก
ผู้ชนะมักจะช้ำมาล้ำลึก
ช้ำเพื่อศึกษาทางสร้างตนเอง ฯ
แวะมาทักด้วยความคิดถึงครับ
14 พฤษภาคม 2548 21:24 น.
ฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ
ความรักความชิดใกล้
ทำให้ฉันเผลอใจให้แอบฝัน
บางคืนนอนละเมอเพ้อหากัน
สงสารตัวฉันที่แอบชอบเธอ
รู้นะว่าเธอมีคนหนึ่ง
คนที่เธอแอบซึ้งในใจเสมอ
ฉันน่ะก็แค่คนที่แอบชอบเธอ
คงไม่กล้าเสนอตัวเองให้เธอมอง
เธอล่ะเป็นไงสบายใจหรือเปล่า
ที่มีคนเหงาแอบมองแบบเศร้าหมอง
ความคิดรักลองเกิดกับใครใจหมายปอง
ก็คงต้องเพ้อฝันรำพันไป
อย่านะอย่าบอกให้ฉันหยุด
อย่านะอย่าพูดว่าแอบชอบเธอไม่ได้
เพราะนั่นเป็นการทำร้ายหัวใจ
และความรู้สึกดีๆที่มีให้กับตัวเธอ
ถึงอย่างไรได้โปรดปล่อยฉันได้ไหม
ปล่อยให้แอบฝันรักต่อไปอยู่เสมอ
ในโลกฝันของฉันยังไงก็ยังมีเธอ
ตื่นจากฝันละเมอค่อยว่ากันอีกที...........
14 พฤษภาคม 2548 21:01 น.
ฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ
เสียงใบไม้.เค้ากำลังไหว
มองไปตรงหน้าต่าง
เห็นแสงสว่างส่องมาส่องไป
ฟ้าสดใสแอบยิ้มให้เราอยู่
ในห้องเล็กๆอันแคบ คนเดียว
โลกเค้ามาง้อเราออกไป
เค้ามีหลายอย่างเตรียมไว้ให้เรา
กระซิบเบาๆ ว่าเธอจ๋าอย่าน้อยใจ
14 พฤษภาคม 2548 20:59 น.
ฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ
ให้ดวงตาเป็นท้องฟ้า
คงรู้ว่าฉันเท่าใด
สายฝนที่รินไหล
ดังหัวใจที่อ่อนแอ
ริมฝีปากฝากคำสั่ง
ที่ร้องลั่นแทนทุกสิ่ง
ออกมาจากใจจริง
แม้จะสิ้นสายสัมพันธ์
14 พฤษภาคม 2548 20:58 น.
ฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ
คนอย่างฉันรักใครด้วยใจจริง
รักแล้วทิ้งมีบ้างเป็นบางหน
รักแล้วเทิดทูนไว้ก็หลายคน
จึงไม่จนหัวใจจะให้เธอ