7 ธันวาคม 2547 16:55 น.
ฟ้าหลังฝนสดใส่เสมอ
อบอุ่นหัวใจเหลื่อเกิน
ที่มีเธอเดินอยู่ไกล้ๆ
มีสายตาที่อาทรและห่วงใย
ใจทั้งใจคงไม่ต้องการใครอีกเลย
แต่ทำไม่วันนี้ไม่เหมือนเก่า
หัวใจมันปวดร้าวเอาเฉย ๆ
ไม่มีเธออยู่เคียงค้างเหมือนอย่างเคย
โอ้ใจเอ่ย เหมือนใจที่ขาดรอน
ไม่มีกระจิตกระใจทำอะไรอีกแล้ว
อยู่กับลมหายใจละแผ่วและออนไหว
มีเพียงความอ้างว้างอยู่กลางใจ
บอกตัวเองว่าใครคนนั้นอาจหันกลับมา
รอแล้วรอเล่ารออีก
บอกตัวเองว่าเขากำลังปลีกตัวเอ่งมาหา
รออย่างเหงาหงอยหลักฐานคือรอยน้ำตา
หวังให้เธอถือผ้าเช็ดหน้า
กลับมาเช็ดน้ำตาให้กัน
7 ธันวาคม 2547 16:45 น.
ฟ้าหลังฝนสดใส่เสมอ
ห่วงใยเธอมากกว่าสิ่งอื่น
คอยหยิบยื้นความคิดถึงส่งไปหา
คอยส่งความคำนึงผ่านฝากฟ้า
คอยส่งความห่วงหาไปให้เธอ
ก็รักเธอมากมายออกอย่างนี้
แล้วจะให้ฉันไปมีใครที่ไหน
หมดแล้วละสี่ห้องของหัวใจ
ไม่มีให้ใครอื่นนอกจากเธอ
เชื่อหรือยังจ๊ะ คนดี
ว่าตัวฉันนี้มีเธอเสมอ
ยังคงยืนยันว่ายังรักเธอ
และจะเป็นอย่างนี้เสอมเรื่อยไป
7 ธันวาคม 2547 16:39 น.
ฟ้าหลังฝนสดใส่เสมอ
ขอบใจสำหรับความรู้สึกดี - ดีที่มีให้กัน
ความเชื่อใจ - ความรัก - ความห่วงใย
ฉันนั้นไม่อาจมีคำบรรยายใด-ใด
บอกเธอได้เพียงว่า ฉัน-ขอบ-ใจ
วันนี้ได้มีเธออยู่ไกล้ๆ-ตรงนี้
ฉันมีความสุขมากกว่าวันไหน ๆ
ได้มีเธอมาค่อยโอบกอดใจ
ฉันมีวันใหม่ที่สดใส่ได้เพราะเธอ
5 ธันวาคม 2547 11:05 น.
ฟ้าหลังฝนสดใส่เสมอ
แปลกมั้ย..ถ้าจะคิดถึง
ไม่แปลกใช่มั้ย...ถ้าจะห่วงหา
จะแปลกรึเปล่า..ถ้าห่วงใยตลอดเวลา
แปลกมั้ยที่อยากบอกว่า..คิดถึงเธอ
หน้าส่วนตัว
807
