แค่ได้รักใครหมดหัวใจก็พอแล้ว

ฟ้าสีเหงา

คืนนี้เป็นอีกคืนที่แสนจะเงียบเหงา
ฉันกดรีโมททีวี ไปมา ไปมา รอบแล้วรอบเล่า ไม่รู้จะดูอะไร
ความเป็นจริงก็คือ ดูอะไรก็ไม่รู้เรื่อง ไม่สนุก เพียงแต่ไม่อยากเงียบเหงาจนเกินไป
แล้วฉันก็สะดุดกับคำพูดที่ตัวละครผู้เป็นแม่พูดกับลูกชาย

" รักเขามากแค่ไหนก็อย่าแย่งเขามาจากคนอื่น
บางทีแค่ได้รักใครสักคนจนหมดหัวใจก็พอแล้ว" 

ฟังเสร็จก็ให้นึกถึงตัวเอง
ฉันเห็นด้วยกับคำพูดนี้เป็นอย่างยิ่ง
ฉันเองก็กลัวใจตัวเองกับคำพูดนี้
กลัว สิ่งที่กำลังทำอยู่
ก็ได้แต่เผ้าย้ำเตือนตัวเอง

วันวาน ฉันได้มอบหัวใจให้กับใครคนหนึ่ง
ด้วยเพราะเขาบอกว่า เขาอยู่คนเดียว
ด้วยว่าหัวใจที่เปลี่ยวเหงามานานแสน
ด้วยว่าหัวใจที่ต้องการใครสักคน
ด้วยว่าฉันมั่นใจว่าฉันรักคนคนนี้
แล้วฉันก็บอกความรู้สึกที่มีต่อเขาไป
เขาบอกฉันว่า เขาขอเวลาที่จะเรียนรู้ฉันให้มากกว่านี้
ก็โอเค เมื่อต้องการที่จะเรียนรู้กัน ซึ่งมันก็ควรจะเป็นอย่างนั้นมิใช่หรือ

แต่ดูเหมือนว่า เขาเองกลับไม่ต้องการให้ฉันรับรู้เรื่องของเขามากนัก
ในขณะเดียวกัน เขาก็ไม่เห็นสนใจอยากจะรู้เรื่องของฉันด้วยเช่นกัน
เอ๊ะยังงัย...ก็ไหนว่าจะเรียนรู้กันมิใช่หรือ
อึดอัด อึดอัด...ฉันก็เลยถามไปตรงตรง...
คำตอบ...เราเป็นเพื่อนกันนะ
วาเลนไทน์ 49 ก็เลยเป็นสีดำสำหรับฉัน
ฉันได้แต่พยายามทำใจ
เราอาจไปด้วยกันไม่ได้
เป็นเพื่อนก็ได้
จนหลัง วาเลนไทน์
ฉันถาม.....วาเลนไทน์ไปเที่ยวไหนมา
คำตอบ....ไม่ได้ไปไหน...อยู่บ้าน
ฉัน....จริงหรือ...ไม่น่าเชื่อ
คำตอบ...จริง มีปาร์ตี้กับพาร์ทเนอร์ที่บ้าน
....
....
โลกทั้งโลกดูเหมือนหมุนย้อน เปลี่ยนทิศทาง
หมุนซ้ายที ขวาที .....
ทำให้ฉันหูอื้อ นัยตาฝ้าฟาง...
ท้องไส้ปั่นป่วน...ดูเหมือนหมดเรี่ยวแรง...
หัวใจสั่นไหวระริก...
....
ท้ายสุด...
คำตอบ...เราอยู่กันมาสี่ปีแล้ว...
อึ้ง...
อ้าวก็ไหนบอกว่าอยู่คนเดียวงัย....(แอบถามในใจ)
หลังจากนั้นฉันก็พยายามหลบหน้า
ไม่เจอ ไม่โทร ไม่ส่งข้อความ
หลีกเลี่ยง... หลบหลีก
หลบไม่ได้ ก็ทักทายตามมารยาท....
เจ็บปวด...
ปวดร้าว....
ร้าวราน....
อยากจะเลิกรัก
อยากจะเกลียด
พยายามทุกวิธีที่คิดว่าจะเลิกรักได้
แต่ทำไม่ได้
...
ก็เอาเถอะ...
เมื่อเลิกไม่ได้ก็รักต่อไป
แต่ขอเป็นแค่ได้รักก็พอใจ
ฉัน...
ได้แต่เก็บรักไว้ในใจคนเดียว
ก่อนนอนก็ยังนึกถึง
ตื่นเช้า...ยังคิดถึงเป็นคนแรก
เฮ้อ....
จนเมื่อฉันได้ยินคำคำนั้น
ใช่...แล้ว
รักเขามากแค่ไหนก็อย่าแย่งเขามาจากคนอื่น
บางทีแค่ได้รักใครสักคนจนหมดหัวใจก็พอแล้ว