21 กุมภาพันธ์ 2546 19:49 น.
ฟ้าสาง
เรื่องของคน 2 คน ..ที่แตกต่างกันเกือบทุกด้าน
ยกเว้น.....ความรู้สึกที่มีให้กัน เขาชอบดำ.......เธอชอบขาว
เขาชอบเพลงใต้ดิน........เธอฟังเพลงสบายๆ
เขาตัวสูง........เธอไม่สูง
เขาเรียนไม่เก่ง........เธอท็อปเกือบทุกวิชา
เขาเก่งกีฬา.........เธอไม่เคยวิ่งทันใครเค้า
เขาชอบเสียงเครื่องยนต์........เธอเกลียดความเร็ว
เขาชอบฝน......เธอกลัวเสียงฟ้าร้อง
เขาเป็นคนเงียบๆไม่เรื่องมาก..........เธอร่าเริงและจำเป็นต้องมีคนอยู่รอบด้าน
เขาเก็บความรู้สึกและระบายลงสมุดบันทึก........เธออ่อนไหว ขี้เหงาและช่างรู้สึก
เขาน้ำตาซึมเพราะมองไม่เห็นค่าของตัวเอง........เธอร้องไห้ให้ความเดียวดายที่เกาะกุมหัวใจ
เขาชอบเก็บตัวอยู่คนเดียวในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ.....เธอชอบมิตรภาพที่ใครต่อใครมอบให้
แต่กระนั้น .. ผู้คนมากมายที่รายล้อมก็ไม่ได้ทำให้เธอหายว้าเหว่
ทุกครั้งที่เขาเหงา.. เธอจะนั่งอยู่ข้างๆโดยไม่เรียกร้องความสนใจ
ทุกครั้งที่เธอร้องไห้ .เขาไม่มีคำปลอบโยนเพียงแค่กุมมือเธอไว้
ทุกครั้งที่เขามองเห็นเงาตัวเองในกระจก ..
เขาจะเห็นเพียงผู้ชาย...ที่ไร้ความสามารถและไม่มีความสำคัญกับใคร
แต่เธอกลับมองเห็นผู้ชายคนหนึ่ง.....ที่สามารถปกป้องเธอได้และมีค่ามากมายสำหรับเธอ
ทุกครั้งที่ฝนตก .เธอจะนั่งหลบอยู่ในมุมหนึ่งของห้อง
ฝนพัดพาความเหงามาให้ เสียงฟ้าร้องเรียกความกลัวมาใกล้
แต่ทุกครั้งที่ฝนตก เขาจะโทรศัพท์หาเธอ และจะอยู่ตรงนั้น
จนกระทั่งฝนหยุดตก......แม้จะไม่ได้พูดอะไรกันเลยสักคำ
เขาและเธอ.....อยู่ด้วยกันในความเงียบ.....แต่ไม่เคยรู้สึกอึดอัด
เขาและเธอ.....อยู่ด้วยกันในความเงียบ.....แต่เหมือนกับได้พูดคุยกันตลอดเวลา
เขาและเธอ.....หนาวด้วยกัน.....แต่กลับรู้สึกอุ่นในใจ
เขาและเธอ.....เหงาด้วยกัน.....แต่กลับรู้สึกว่าตัวเองมีค่าขึ้น
ความรัก ไม่ต้องการความรักเหมือนกัน แต่ ความรัก ต้องการการ Take Care ดูแล ใส่ใจ ไว้ใจและเข้าใจ
19 กุมภาพันธ์ 2546 20:43 น.
ฟ้าสาง
เรื่องราวของความรัก
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเกาะแห่งหนึ่งซึ่งรวบรวมความรู้สึกทั้งหมดอาศัยอยู่ด้วยกัน ทั้งความสุข ความเศร้า ความรู้และอื่นๆ รวมทั้งความรัก
วันหนึ่งมีประกาศไปยังความรู้สึกทั้งหมดว่า เกาะกำลังจะจม
ดังนั้นทั้งหมดจึงเตรียมเรือเพื่อที่จะหนีออกจากเกาะ
ความรักเท่านั้นที่ตัดสินใจอยู่บนเกาะ
ความรักต้องการที่จะอยู่จนกระทั่งวินาทีสุดท้าย
เมื่อเกาะเกือบจะจมแล้วความรักจึงตัดสินใจขอความช่วยเหลือ
ความรวย แล่นเรือผ่าน ความรวยตอบว่า "ไม่ได้หรอกฉันรับเธอไม่ได้
เพราะเรือฉันน่ะ เต็มไปด้วยทองและเงินแล้วมันไม่มีที่ให้คุณ"
ความรักจึงตัดสินใจจะถามความเห็นแก่ตัวซึ่งผ่านมาเหมือนกันด้วยเรือลำงาม
"ความเห็นแก่ตัวช่วยฉันด้วย" "ฉันช่วยคุณไม่ได้หรอก ความรักคุณน่ะเปียก อาจจะทำให้เรือฉันเปียกด้วย"
ความเศร้าได้พายเรือผ่านมา ความรักก็ได้เอ่ยขอความช่วยเหลืออีก
ความเศร้าตอบว่า "โอ้ความรักฉันกำลังเศร้ามากเลย ฉันต้องการอยู่คนเดียว ขอโทษนะ"
ความสุขได้ผ่านความรักไปเหมือนกัน แต่เขาไม่ได้ยินแม้เสียงร้องเรียกขอความช่วยเหลือของความรักเพราะมัวแต่กำลังสุข
ทันใดนั้นมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา " มานี่ความรักฉันจะรับคุณไปเอง"
เสียงนั้นเป็นของคนแก่คนหนึ่ง ความรักรู้สึกขอบคุณและดีใจเป็นอย่างมากจนลืมถามชื่อว่าใครเป็นผู้ใจดีคนนั้น
เมื่อพวกเขามาถึงแผ่นดินที่แห้ง คนแก่ก็จากไปตามทางของเขา
ความรักนึกขึ้นมาได้ว่าลืมถามชื่อคนแก่คนนั้นความรักจึงถามความรู้และคนแก่คนอื่นๆ
"ใครเหรอที่เป็นคนช่วยฉัน" ความรู้ตอบว่า "เวลา"
ความรัก "แต่ทำไมเวลาจึงช่วยฉันล่ะ ?"
ความรู้ยิ้มในความรอบรู้ของตัวเอง แล้วตอบความรักว่า
"ก็เพราะว่ามีเพียงเวลาเท่านั้นที่เข้าใจว่าความรักยิ่งใหญ่แค่ไหนน่ะสิ"
16 กุมภาพันธ์ 2546 18:59 น.
ฟ้าสาง
เคยอกหักกันบ้างไหมครับ ?
ผมเคยอกหักมาแล้วหลายครั้ง
แต่ละครั้งก็รู้สึกว่าหนักหนาสาหัสมากขึ้นเรื่อย ๆ
ครั้งล่าสุดที่เพิ่งผ่านไปก็เช่นกัน
ผมซึมเศร้าแทบไม่พูดไม่จา
ใช้ชีวิตแบบผลาญเวลาให้หมดไปวัน ๆ
เลิกงานก็ไปกินเหล้าจนเกือบเช้าจึงกลับบ้าน
ถึงบ้านก็หมกตัวอยู่แต่ในห้องนอน
ไม่คุยกับใครเลย รวมทั้งแม่ของผมด้วย
จนเช้าวันหนึ่งแม่เข้ามาในห้องนอนของผมชวนผมคุยโน่นคุยนี่
ผมก็ตอบแบบขอไปทีแต่แม่ก็ยังชวนผมคุยไปเรื่อย ๆ
จนมาถึงเรื่องความรักของผม แม่บอกว่า
"แม่จะแนะนำผู้หญิงคนหนึ่งให้ดีไหม...
เธอทำกับข้าวเป็น...
ดูแลบ้านได้ และพร้อมที่จะดูแลผมเสมอ เธอนั้นหน้าตา
ไม่สวยอย่างผู้หญิงที่ผมเคยชอบ ๆ มา ท้วม ๆหน่อย
ดูจะอายุมากไปนิด
แต่ที่สำคัญเธอรักผมมากกว่าใครๆ
เธอไม่ได้อยู่ไกลจากผมเลย
แต่เธอนั่งอยู่ข้าง ๆ ผมนั่นแหละ"
แม่ถามผมว่าจะลองรักผู้หญิงคนนี้ดูบ้างได้ไหม...น้ำตาของแม่เริ่มคลอ
ผมพูดอะไรไม่ออก แต่เข้าไปกอดแม่นิ่งแทนคำตอบ
ขณะที่กำลังวิ่งหาความรักอยู่นั้น
บางทีเราก็ลืมไปว่ายังมีอีกคนนึงที่รักเราอย่างสุดหัวใจ
จำไม่ได้ว่าเราลืมเธอมานานเท่าไหร่แล้วแต่จะไม่มีเหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นอีก
16 กุมภาพันธ์ 2546 18:04 น.
ฟ้าสาง
วันนี้ผมเข้าใจแล้วครับ ว่ารักที่ไม่มีการหวังสิ่งตอบแทน
มีจริงๆในโลก... แต่ในวันนี้ที่ผมได้รับรู้
ผมกลับต้องเสียมันไป
อย่างน่าเสียดาย เมื่อวันหนึ่ง
ผมเคยได้รับความรักจากผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเป็นผู้หญิงธรรมดา
ไม่มีอะไรเด่น พอจะทำให้ผมสะดุดใจ
แต่สิ่งที่เธอมีให้ผมสม่ำเสมอ ก็คือความรักดี ดี
เธอไม่เคยทำอะไรให้ผมเสียใจเลยสักครั้ง
ผมเองตลอดที่ทำให้เธอเสียใจเรื่อยมา
ตลอดเวลาที่คบกัน ผมทำให้เธอร้องไห้จนนับครั้งไม่ถ้วน
แต่เธอ..ก็ยังยินดีที่จะคบผมต่อ อย่างไม่มีเหตุผล
ผมเบื่อเธอ เบื่อความรักของเธอ
เบื่อสิ่งดีๆทุกอย่างที่เธอให้ผมเสมอมา
ใช่ครับ ผมไม่เคยรักเธอเลย
มีก็แต่ความสงสารที่ทำให้ผมทิ้งเธอไม่ลง ตลอดเวลาที่คบกัน
ผมกลับรักผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำร้ายผมมาตลอดเวลา
ผมก็คงเหมือนกับเธอ ผมโดนผลัก แต่เธอโดนผมผลัก
สิ่งต่างๆย่อมมีความอดทน
แล้ววันหนึ่งวันที่ผมไม่เหลือใครเลย ก็มีแค่เธอเท่านั้น
ผมจึงมองกลับไปหาเธอ คนที่ผมคิดมาตลอดว่า อย่างไรเสีย
เธอก็ไม่มีวันที่จะไปจากผมได้แน่ๆ
ของตายที่ผมคิดมาตลอดเวลาว่าต่อให้อย่างไรเธอก็เป็นของผม
อยู่กับผมตลอด แต่แล้ว เธอกลับบอกผมว่า "ป๋อ นุ่นทนมาตลอด
รักป๋อมาตลอด จนวันนี้ที่ป๋อไม่มีใคร
ป๋อถึงได้มองมาที่นุ่น แต่ป๋อ นุ่นเหนื่อยเกินไปแล้วละ
นุ่นไม่ได้เลิกรักป๋อ แต่นุ่นเหนื่อยกับสิ่งที่ตัวเองทำ
นุ่นคิดมาเสมอว่า ป๋อจะรักนุ่นเพราะนุ่นดีกับป๋อ รักป๋อ
และรักที่นุ่นเป็นนุ่น แต่ท้ายที่สุด
วันที่นุ่นได้หัวใจป๋อมา ก็เป็นเพราะป๋อไม่มีใคร
ป๋อโดนทิ้ง ป๋อถึงกลับมา พอแล้วละป๋อ
นุ่นเหนื่อยเกินไปแล้วที่จะทำมันต่อ
สิ่งเดียวที่นุ่นจะทำให้ได้คือนุ่นรักป๋อ แต่นุ่นไม่ขอที่
จะคบกับป๋อต่ออีกแล้วละ มันมากพอแล้วกับเวลาที่ผ่านมา
ขอบคุณนะป๋อที่วันนี้ป๋อมารักนุ่น แต่..มันสายไปแล้วละ"
ผมร้องไห้ มันอาจจะเกิดเพราะเสียดาย
แต่ลึกๆผมก็รู้ว่าเพราะผมเสียใจมากกว่า
วันที่ผมรู้ค่าของสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับผม
มันก็สายไปเสียแล้ว.. จากวันนั้นจนถึงวันนี้ 4 ปีเต็มแล้ว
ที่เธอไปจากชีวิตผม เรายังคุยกัน
แต่ก็ไม่ใช่คนรักเหมือนเดิม ความรักดีๆที่เธอเคยให้ผม
กลับกลายไปเป็นของคนอื่น เธอแต่งงาน หลังจากนั้น2ปี
กับผู้ชายที่โชคดีที่สุด มีลูก มีครอบครัวที่น่าอิจฉา
แต่ผมละ.. หลังจากเลิกกับเธอ
ผมก็มีผู้หญิงผ่านเข้ามาอีก2-3คน แต่..ไม่มีใครรักผม
ทำให้ผมได้เท่าที่เธอทำอีกเลย วันนี้ผมเสียใจที่สุด
กับสิ่งที่ผมทำพลาดมาในอดีต ถ้าเลือกได้ ผมจะไม่ทิ้งเธอไป
แล้ววันนี้ผมคงไม่ต้องมาเสียใจแบบนี้แน่ๆ
"ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยในชีวิตที่จะมีใครสักคนหนึ่ง
ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตคุณ และรักคุณ
หวังดีกับคุณได้มากกว่าตัวคุณเอง และเมื่อคุณเจอคนดีๆ
คนนั้นที่พร้อมจะมอบความรักดีๆ ความปรารถนาดีอย่างที่สุด
ให้คุณ...อย่าปล่อยให้เขาจากไปจากชีวิตคุณเลย
เพราะใช่ว่าคุณจะโชคดีอีกครั้ง"
ขออย่าได้เป็นแบบผมเลย...
กรุณาช่วยส่งต่อไปยังคนที่คุณรู้สึกดีๆ
คนที่คุณอยากจะขอบคุณ
และคนที่คุณอยากจะเตือนเขาให้เห็นค่า ของสิ่งดีๆที่เขามี
และคนที่คุณอยากจะขอโทษกับสิ่งที่คุณทำไม่ดีกับเขามาตลอดและอยากที่จะรักเขาเหมือนเดิม
เพื่อที่จะได้ไม่มีใคร "เสียใจ"
กับการกระทำของตัวเองแบบผมอีก
และผมหวังว่า คนที่เจอคนที่รักคุณอย่างที่สุดแล้ว
จงรักษาเธอหรือเขาไว้ให้ดีๆ
การที่ทำให้ใครสักคนมารักคุณได้น่ะมันยากมากกว่าการที่คุณจะไปรักใครหลายร้อยเท่า
สักวัน e-mail ฉบับนี้คงไปถึงยังผู้หญิงที่เคยรักผมที่สุด
และวันนี้ผมรักเธอที่สุด
เพื่อที่เธอจะได้รู้ว่า...ขอบคุณสำหรับความรักดีๆของเธอเสมอ
และเธอจะเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ผมรัก และไม่ลืมเลย
ตลอดชีวิตของผม
11 กุมภาพันธ์ 2546 22:51 น.
ฟ้าสาง
ณ ริมถนนวิภาวดี-รังสิต
มีกระต่ายอยู่ตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในละแวกนี้เป็นเวลานาน
และเนื่องจากต้องไปหาอาหารฝั่งตรงข้ามอยู่เสมอ
กระต่ายจึงต้องข้ามถนนในวันละหลายๆครั้งจนเกิดความชำนาญเป็นอย่างยิ่ง
มันข้ามถนนไปมาตลอดโดยยังไม่เคยโดยรถชนเลยแม้แต่ครั้งเดียว
การกระทำของกระต่ายนี้เข้าตาของกบตัวหนึ่งที่อาศัยอยู่บริเวณเดียวกัน
กบคิดอยากจะข้ามไปฝั่งตรงข้ามบ้างจึงไปขอคำปรึกษากับกระต่าย
ให้สอนวิธีการข้ามถนนไปฝั่งตรงข้ามให้กับกบที
วันหนึ่งกบจึงเดินไปหากระต่ายและบอกให้กระต่ายช่วยสอนวิธีการข้ามถนนให้หน่อย
ด้วยความใจดีกระต่ายจึงให้คำแนะนำกับกบว่า
กระต่าย"ก็ไม่มีอะไรมากหรอก จะข้ามถนนก็ข้ามได้ง่ายๆแค่กระโดดไปตามถนน
นี่แหละ แล้วรถมันมีช่องว่างตรงใต้ท้องรถใช่มั้ยหล่ะพอรถวิ่งผ่านมาเราก็มุดตัวลงให้รถวิ่งผ่านเราไป
โดยให้เราอยู่ใต้ท้องรถไง พอจะทำได้มั้ย"
กบ"อือ ได้สบายมาก"
กระต่าย"งั้นลองทำดูสิ"
จากนั้นกบก็ลองทำตามที่กระต่ายสอนโดยกระโดดไปกลางถนน
พอรถมากบก็มุตัวลงเพื่อที่จะให้รถวิ่งผ่านไป แต่ "แพละ!"
โอ้อนิจจัง ไม่เป็นอย่างที่คาดไว้ เพราะรถที่กบมุดตัวลงให้ผ่านไปนั้น
กลายเป็นรถ 3 ล้อ
ทำให้กบถูกทับบี้แบนอยู่กลางถนน......เป็นที่น่าเศร้าของกระต่ายเป็นอย่างมาก
เพราะลืมบอกกบไปว่า "ยกเว้น 3 ล้อนะ"
หน้าส่วนตัว
920
