25 กรกฎาคม 2546 18:39 น.
ฟ้าสาง
เด็ดดวงดาวเกลื่อนฟ้ามาแนบหนุน
อุ่นละมุนกรุ่นไอเส้นใยฝัน
ร้อยเรียงรายในโลกหล้ามากำนัล
เพลิดเพลินพลันวันสุขล้ำนำฤดี
แล้วสอยดวงที่ร่วงหล่นบนผืนฟ้า
ดาษดาดาราดาวสกาวศรี
วาววับวับประดับหล้าเวิ้งธานี
และราตรีเป็นศรีล้ำสำเนียงตน
พลิ้วพลิ้วพลัดสะบัดไหวใยเมฆขาว
ราวเรื่องราวพราวพร่างพร่างกลางเวหน
ทอดธาราฟ้ากว้างกลางสาชล
สุขกมลล้นปีรดิ์เปรมอื่มเอมใจ
อโณทัยใสสว่างจางคล้อยคล้อย
ละล่องลอยโลดลิ่วปลิวไสว
บุปผาเกลื่อนเคยเลือนลางจางจากไป
แล้วผุดใหม่ในโกสุมพุ่มภมร
ดังชีวิตพันผูกไว้ในเงามืด
จะจืดชืดหวานล้ำนำพร่ำสอน
จะสดใสในหมอกหม่นทนอาวรณื
ล้วนถูกศร... แห่งฟ้า... ชะตากรรม...
หน้าส่วนตัว
1056
