17 กุมภาพันธ์ 2547 17:54 น.
ฟ่าง
ความรักเปรียบดั่งสายลม
ที่ตรอมตรมใจฉันให้หวั่นไหว
พัดมาแล้วก็พัดเลยผ่านไป
พัดพาใจให้ไปไม่หวนคืน
นี่หรือรักที่ฉันนั้นฝันหา
ทำไมมีแต่น้ำตาสุดกลั้นฝืน
นี่หรือรักที่ต้องทนกล้ำกลืน
นี่หรือใจที่ยั่งยืน ต้องฝืนทน
แล้วทำไมใจฉันที่อ่อนล้า
ที่เหว่ว้า อ้างว้างจึงสับสน
แล้วทำไมใจเธอถึงวกวน
เปลี่ยนจากฉันเป็นอีกคนนะคนดี
อยากรบกวนให้เธอช่วยบอกหน่อย
บอกให้ฉันรู้สักน้อย คงถอยหนี
เพราะตอนนี้ความรู้สึกแสนแย่ในฤดี
คงไม่มีความรู้สึกดี ๆ ให้เจือจาง
คำที่เธอพร่ำบอก เหมือนหลอกฉัน
เหมือนเธอนั้นแกล้งฉันให้อ้างว้าง
ความรักระหว่างเราตอนนี้คงจืดจาง
เหมือนความรักมันเคว้งคว้าง ลอยกลางลม
หน้าส่วนตัว
701
